Κώστας Χατζηχρήστος: Οι δυσκολίες, οι άνθρωποι που τον στήριξαν και τα δραματικά λόγια πριν το τέλος

Σήμερα η πολυαγαπημένη του σύζυγος, σε μια σπάνια εξομολόγηση στην «Espresso», ανοίγει το σεντούκι των αναμνήσεων και μιλάει για όλα χωρίς κανέναν δισταγμό!

Να αρχίσουμε από την πρώτη σας γνωριμία. Πότε έγινε αυτή;
Τον γνώρισα όταν πήγα να πιω καφέ στο ξενοδοχείο «Park». Είχαν πάει όλοι οι φίλοι μου και με κάλεσαν και εμένα. Και εκεί ήταν και ο Χατζηχρήστος. Εγώ ήμουν 38 ετών και ο Κώστας 33 χρόνια μεγαλύτερός μου. Ήταν όμως τόσο όμορφος άνθρωπος και καλός, που αμέσως με κέρδισε!

Πώς ήταν ως χαρακτήρας;
Ψυχούλα. Ήμασταν παντρεμένοι 10 χρόνια και δεν ανταλλάξαμε ούτε μια κακή κουβέντα. Νύχτα μέρα μαζί!

Όταν ήσασταν μόνοι, σας έλεγε ιστορίες από τη ζωή του;
Ήξερε τα πάντα ο ένας για τον άλλον! Από την ημέρα που αποφασίσαμε να είμαστε μαζί μου εξηγήθηκε και μου είπε: «Θα σου πω όλες τις λεπτομέρειες της ζωής μου, γιατί θέλω να τα μάθεις όλα από μένα, και όχι από τρίτους». Κάθε βράδυ λοιπόν καθόμασταν και λέγαμε, λέγαμε μέχρι το πρωί. Αυτό για μένα ήταν μια καθημερινότητα που κράτησε δέκα ολόκληρα χρόνια.

Μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, θεωρούνται οι μεγαλύτεροι γυναικοκατακτητές του θεάτρου και του κινηματογράφου. Τελικά υπήρξε γυναίκα που να μην ενέδωσε;
Μου έλεγε τα εξής, ότι από το μουσικό θέατρο και από την επιθεώρηση με αυτές που δεν «πήγε» ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Έλεγε ότι «δεν πήγα με τη Χρονοπούλου, τη Βλαχοπούλου, την Καλουτά, την Ντορ και τη Βασιλειάδου. Δεν θυμάμαι καμιά άλλη (γέλια)».

Ο Χατζηχρήστος συνεργάστηκε με όλους τους ηθοποιούς. Είχε παράπονα από συναδέλφους του;
Ο Κώστας δεν ήταν ο άνθρωπος που θα έκανε παράπονα ή θα έλεγε κακίες. Τα είχε με όλους καλά. Και ο ίδιος έλεγε ότι «εγώ σε αυτόν τον κόσμο δεν έχω εχθρούς»

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του περνούσε δύσκολα οικονομικά. Είχε μετανιώσει για το γεγονός ότι είχε «φάει» όλα του τα χρήματα;
Όλα αυτά που λέγονται, περί φτώχειας γύρω από το όνομα Χατζηχρήστος, είναι ένα μεγάλο μύθευμα. Η περίοδος που δεν είχαμε χρήματα ήταν όταν χάσαμε το θέατρο και δημιουργήθηκε τότε μεγάλος ντόρος. Όμως μετά ορθοποδήσαμε. Καταρχάς έστελναν χρήματα τότε κάθε μήνα, 500.000 δραχμές, ο Σεραφείμ Φυντανίδης μαζί με τον εφοπλιστή τον Κοπελούζο. Επίσης ο μεγάλος μας συνθέτης, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, έστελνε κάθε μήνα άλλα 200.000 δραχμές, επειδή τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν, συν η σύνταξή του, όλα μαζί κάθε μήνα έμπαιναν στον λογαριασμό του Κώστα, περίπου 850.000 δραχμές. Και μέχρι που πέθανε ο Κώστας αυτοί οι άνθρωποι έστελναν αυτά τα χρήματα. Άρα είναι ψέματα που λένε ότι ο Χατζηχρήστος πεινούσε! Ωστόσο μέσω της «Espresso» θέλω να ευχαριστήσω και το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, που για μεγάλο χρονικό διάστημα και χωρίς κανένα κόστος κούραρε τον σύζυγό μου έως τον θάνατό του.

Θυμάστε ποια ήταν τα τελευταία λόγια που σας είπε;
Ήταν λίγο προτού μπει στο νοσοκομείο. Έβλεπε κάτι σαν όραμα. Ετοιμαζόταν, όπως μου έλεγε, να κάνει πρόβα πριν από τη «μεγάλη παράσταση». Του έλεγα εγώ χαριτολογώντας ότι «δεν θα την κάνουμε, Κώστα, την παράσταση. Έδιωξα τον κόσμο». Και γυρίζει με τα μάτια υγρά και μου λέει: «Τους πλήρωσες τουλάχιστον τους ανθρώπους;» Και του απαντάω: «Τους πλήρωσα». Και μου ξαναλέει: «Μου επιτρέπεις να κάνω δύο πρόβες, να το ευχαριστηθώ;» Και κάνω το λάθος και του λέω «ναι». Δύο πρόβες αριθμητικά βγάζει την ημερομηνία θανάτου του: 3 Οκτωβρίου!