Γιάννης Στάνκογλου: «Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον πατέρα»
Το πρωί, βόλτα στον Κεραμεικό με την κόρη του, τη Φοίβη, και τον γιο του, τον Φίλιππο. Και μετά πίσω στο σπίτι για παιχνίδι, μαγειρικές και όλα εκείνα που κάνουν τους μεγάλους να νιώθουν μικροί και τους μικρούς να ενθουσιάζονται επειδή αισθάνονται για λίγο μεγάλοι – μια ειδική γονική συνθήκη στην οποία είναι όλοι συνομήλικοι. Κάπως έτσι περιγράφεται μια Κυριακή για τον Γιάννη Στάνκογλου.
Άλλαξε η πατρότητα αυτόν τον άνδρα με το ίματζ του απόλυτου αρσενικού;
«Πολύ και με πολλούς τρόπους. Έχω παραμερίσει τον δικό μου εγωισμό, δίνω προτεραιότητα στα παιδιά μου, στη δική τους ζωή, στους δικούς τους φόβους, στις δικές τους ελευθερίες. Πράγματα που εγώ τα βρήκα λίγο-πολύ μόνος μου, ίσως διότι από τους γονείς μου είχα μία ελευθερία και ένα είδος εμπιστοσύνης ότι θα τα καταφέρω. Από την πλευρά μου, προσπαθώ να μιλάω με τα παιδιά μου, να τους εξηγώ και να εξηγούμαστε, να βλέπουμε τι μας αρέσει, τι δεν μας αρέσει και να ψάχνουμε και να μελετάμε και αυτό που μας αρέσει και αυτό που δεν μας αρέσει».
Αναγνωρίζει στον πατρικό ρόλο του αναφορές στον δικό του πατέρα;
«Οσες αποστάσεις και να πάρεις, όσες παραπάνω γνώσεις και να έχεις, όσο διαφορετικός και να γίνεις, δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό. Υπάρχουν κάποια στοιχεία που σε καθορίζουν ακόμη και αν δεν τα έχεις συνειδητοποιήσει».
Από τότε που έγινε ο ίδιος πατέρας έγινε και καλύτερος γιος;
«Εξομολογήθηκα για πρώτη φορά στον πατέρα μου αφού γεννήθηκε η Φοίβη. Πήγα και τον βρήκα στον Εβρο όπου μένει πλέον και του έκανα μια «ερωτική» εξομολόγηση. Από τότε, είναι εκείνος που μου τηλεφωνεί και μου λέει «Σ’ αγαπάω ρε» ενώ, πριν, το έκανα περισσότερο εγώ», λέει ο ίδιος στα Νέα.