Αργύρης Πανταζάρας: «Καλλιτέχνης είμαι. Δεν είμαι διασημότητα»

Ο ίδιος σε συνέντευξή του μίλησε για το πώς προσέγγισε τον ρόλο του, για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα να πρωταγωνιστεί σε μία τόσο δημοφιλή σειρά, αλλά και για το πώς διαχειρίζεται το «βάπτισμα της διασημότητας».

Στις «Αγριες Μέλισσες» υποδύεστε τον Τάκη Δοξαρά, έναν μπουζουξή παλαιάς κοπής, φαινομενικά νταή, αλλά με συναισθηματικές ρωγμές. Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο αλλά και την εποχή όπου είναι τοποθετημένος;

Ακόμα δεν έχω σταματήσει να ψάχνω. Η ερμηνεία είναι μια μάχη. Μάχη με το συλλογικό ασυνείδητο, με τη συλλογική μνήμη και με τον πλούτο της αντίληψης του κάθε ερμηνευτή. Θα ψάξεις παντού, θα ρωτήσεις, θα μάθεις, θα ξεχάσεις. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φανερωθεί. Εμάς η δουλειά μας είναι να συλλέγουμε, να διαλέγουμε τα εργαλεία μας και μετά να μάθουμε να τα χρησιμοποιούμε. Θα ψάξεις παντού, στον Ζαμπέτα, στον Τσιτσάνη, στον Χιώτη, στη Μαίρη Λίντα, στην Μπέλλου σε έναν στίχο, σε ένα μινόρε. Στις ταινίες με τη Μερκούρη. Ψάχνεις στις πραγματικές ζωές τους, στον πραγματικό τους πόνο, πίσω από τις μαρκίζες. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να είναι χρήσιμο για τον καθένα. Μπορεί να βρεις κομμάτια για να συμπληρώσεις το παζλ στο «Casino» του Σκορσέζε ή στον Αλ Πατσίνο. Μπορεί να βρεις τον ρόλο σε ένα δαχτυλίδι, σε μια γραβάτα, σε ένα ζευγάρι παπούτσια, σε ένα γράμμα. Μπορεί να βρεις κομμάτια του παζλ στη γειτονιά σου ή στο μαγαζί που τραγουδάει ένας φίλος σου. Πολλές φορές αυτά που ψάχνουμε απεγνωσμένα κάπου αλλού, τα έχουμε δίπλα μας ή μέσα μας. Στην τελική να δικαιώσουμε τους ήρωες θέλουμε. Τίποτα άλλο.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αλλά και το μεγαλύτερο μειονέκτημα του να πρωταγωνιστεί κανείς στην πιο δημοφιλή σειρά της ελληνικής τηλεόρασης;

Το πλεονέκτημα είναι ότι αυτή η δουλειά είναι μια μεγάλη πρόκληση. Πρέπει να μάθεις να λειτουργείς σε τόσες αλλεπάλληλες ερμηνευτικές μεταπτώσεις. Πρέπει να παίζεις τη στιγμή, να γεννάς τη στιγμή, να είσαι συνεπής, να δημιουργείς διάνυσμα στον ρόλο σου και να πλουτίζεις ταυτόχρονα όλη την ιστορία. Το «μειονέκτημα» που καραδοκεί είναι ότι μπορεί και να μην τα καταφέρεις.

Ποια είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων επιλέγετε μια συνεργασία; Καλλιτεχνικά; Οικο-νομικά; Δυνητικής απήχησης στον κόσμο;

Ολα παίζουν ρόλο. Ολα έχουν το τίμημα τους και την αξία τους. Οταν γίνονται συνειδητά έχουν το νόημα τους. Εμένα με συγκινεί ο σκοπός της κάθε αποστολής. Και οι συναντήσεις, οι συνεργάτες, οι «συμπολεμιστές», οι «συνοδοιπόροι».

Αν και ήσασταν ήδη γνωστός και αγαπητός από τη δουλειά σας στο θέατρο, πέρσι με τη συμμετοχή σας στο «Κόκκινο ποτάμι» και φέτος με τις «Αγριες Μέλισσες» έχετε διευρύνει σημαντικά την αναγνωρισημότητά σας. Πώς διαχειρίζεστε αυτό το ας το πούμε βάπτισμα στη διασημότητα;

Καλλιτέχνης είμαι. Δεν είμαι διασημότητα. Αυτήν την ερώτηση μου την κάνουν από τότε που άρχισα να δουλεύω. Δεν υπάρχει κανένα «βάπτισμα διασημότητας». Δουλεύω 11 χρόνια και έχω κάνει πάνω από 30 παραστάσεις, έξι Επιδαύρους, πέντε δικές μου παραγωγές και 6-7 ταινίες. Και αυτή είναι η δεύτερη τηλεοπτική μου σειρά. Εσείς με γνωρίζετε τώρα. Αλλοι με ξέρουν από το πρώτο μου βήμα. Οτι κάποιοι με γνωρίζουν τώρα δεν σημαίνει ότι δεν γνωρίζω εγώ τον εαυτό μου τόσα χρόνια. Υπάρχουν αυτοί που ξέρουν τον Θέμη, τον Τάκη, τον Μεφιστοφελή, τον Ακατονόμαστο, τον Αγγελιαφόρο, τον Ρωμαίο και υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν τον Αργύρη, είπε στο Gala.