Αργύρης Πανταζάρας: «Δεν θέλω να είμαι ο καλύτερος, θέλω να δουλεύω με τους καλύτερους»

Ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για ποια ερμηνεία του καμαρώνει, για τον άνθρωπο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο γι’ αυτό που είναι σήμερα, ενώ αποκάλυψε ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που έχει δεχτεί ως ηθοποιός αλλά και ως άνδρας.

Αναρωτιέμαι γιατί αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός.

Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα. Ακόμα το σκέφτομαι.

Ποιον θεωρείτε καθοριστικό άνθρωπο για αυτό που είστε σήμερα;

Τους γονείς μου. Για την καλλιέργεια, την αγάπη, την εμπιστοσύνη, την ελευθερία και τα μεγάλα φτερά που μου δώσανε. Α, και τον εαυτό μου που διψάει ακόμα να σηκώνει το λάβαρο τους ήθους, της ευθύνης και όλης αυτής της αγάπης.

Για ποια ερμηνεία σας καμαρώνετε;

Οταν θα καμαρώνω για της ερμηνείες μου, θα έχω πάψει να είμαι ηθοποιός. Σιγά μην καμαρώνω για τις ερμηνείες. Γι' αυτούς που έχω δίπλα μου καμαρώνω! Γι' αυτούς που τα καταφέραμε μαζί. Που ήμασταν μαζί. Για τον τρόπο που φερθήκαμε στα πράγματα, γι' αυτά καμαρώνω. Οταν μου δίνεται ένα «στοίχημα», ένας «ρόλος», εγώ κάνω τα πάντα. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν ξέρω να κάνω αλλιώς.

Εχει η φιλοδοξία λόγο και ρόλο στον τρόπο που προσεγγίζετε τη δουλειά σας, δηλαδή την τέχνη;

Η φιλοδοξία είναι παρεξηγημένη λέξη. Εχει θετικό πρόσημο. Προϋποθέτει στόχους, επιθυμία, εξέλιξη, αυτοβελτίωση. Μην το μπερδεύουμε και μην το ταυτίζουμε με τη ματαιοδοξία ή την κενοδοξία. Αλλο να έχεις μεγάλα όνειρα και μεγάλα φτερά και άλλο κάποιος να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Το ένα δεν πάει με το άλλο. Δείτε πόσοι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτοί δεν χρειάζονται τα όνειρα, αρκούνται στις αυταπάτες που τρέφουν. Φαντάζεστε να μη θέλω να παίξω στην Επίδαυρο; Φαντάζεστε να μη θέλω να βραβευτεί η ταινία μας, μια δουλειά πέντε χρόνων και χιλιάδων ευρώ και ο ψυχισμός 100 συνεργατών; Φαντάζεστε να μπαίνει ένας αθλητής στο γήπεδο και να μη θέλει να κερδίσει; Είναι άλλο πράγμα να είσαι σεμνός και άλλο να είσαι επιτηδευμένα ταπεινόφρων. Προτιμώ να είσαι συνεπής, εργατικός, αισιόδοξος και ας είσαι και φιλόδοξος.

Διάβασα ότι για χρόνια κάνατε πρωταθλητισμό στο σκι. Πράγμα που μάλλον σημαίνει ότι γνωρίζετε την ευγενή άμιλλα αλλά και ότι θέλετε να είστε πάντα πρώτος, ο καλύτερος. Είναι έτσι;

Λάθος... Εντελώς λάθος. Οχι, η παιδεία μου δεν μου το επιτρέπει αυτό. Δεν θέλω να είμαι ο καλύτερος,-θέλω να δουλεύω με τους καλύτερους. Ευγενής άμιλλα δεν είναι να είσαι καλύτερος από τους άλλους, αλλά να γίνεσαι εσύ καλύτερος με αυτοβελτίωση και σεβασμό προς τους άλλους. Δεν έχω κάνει μόνο σκι, έχω κάνει πολλά αθλήματα. Extreme sports, rollerblade, ποδόσφαιρο κ.ά. Ξέρω από σκυταλοδρομία, από προσωπικά ρεκόρ, τι σημαίνει να νικάει η ομάδα και τι σημαίνει να χάνει. Τι σημαίνει να βγαίνεις σώος και τι σημαίνει να τσακίζεσαι στον γκρεμό. Ξέρω τι σημαίνει να τα δίνεις όλα ακόμα στα τελευταία μέτρα. Ξέρω τι σημαίνει να εμψυχώνεις ακόμα και αυτόν που σε προσπερνάει. Το θέατρο, το σινεμά, η τέχνη δεν είναι ανταγωνιστικά «αθλήματα». Ποτέ δεν ήταν. Είναι όλο λάθος αυτό. Για να παίζεις καλά πρέπει να παίζει καλά και ο διπλανός σου. Αν πηγαίνει καλά η παράστασή μου, θα πάει καλά και του απέναντι. Οταν πάει σε φεστιβάλ η ταινία που παίζω, ίσως πάει του χρόνου και η δική σου. Οταν πετυχαίνει η τηλεοπτική σειρά σου, ανοίγει ο δρόμος για την επόμενη σειρά του άλλου. Δεν ζητάω να σκέφτονται όλοι με τον δικό μου τρόπο, αλλά δεν θα επιτρέψω να μου τον αλλάξει κανείς. Είμαστε θίασος, είμαστε ομάδα, είμαστε «επαγγελματίες τρελοί» που διεγείρουμε τη συνείδηση του κόσμου και της ψυχής μας. Ο πολιτισμός είναι ζήτημα ήθους και σε αυτόν τον αγώνα είμαστε όλοι συναγωνιστές.

Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που έχετε δεχτεί ως ηθοποιός αλλά και ως άνδρας;

Νομίζω δεν υπάρχει πιο συγκινητικό μούδιασμα από εκείνο που ένιωσα όταν μου είπανε: «Θέλω να γίνω κι εγώ ηθοποιός επειδή σε είδα να παίζεις στο θέατρο». Και ότι μετά την παράσταση με βλέπανε στον ύπνο τους, είπε στο Gala.