Μαρία Γεωργιάδου: Οι δυσκολίες στην καραντίνα και τα όνειρα για το μέλλον!
H Μαρία Γεωργιάδου παραχώρησε πρόσφατα μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης και μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην καραντίνα αλλά απάντησε και για το αν κάνει όνειρα για το μέλλον!
Η μυθοπλασία έκανε τα "βήματα της", κι αυτή τη σεζόν δημιουργήθηκαν αρκετές τηλεοπτικές σειρές.
Ευτυχώς για τους ανθρώπους που εργαζόμαστε στο χώρο αυτό, γίνονται πράγματα. Με τον εγκλεισμό που έχουμε υποστεί όλοι, είναι ένας τρόπος να περάσει κάποιος την ώρα του, ο οποίος δεν έχει κάτι άλλο να τον απασχολήσει στο σπίτι.
Εσύ που, εκτ0ς από ηθοποιός, συγγράφεις, μπορείς να είσαι δημιουργική με τη συνθήκη της καραντίνας αλλά και γενικότερα της πανδημίας;
Μπορώ και προσπαθώ... Οι άνθρωποι καταφέρνουμε πολύ κουράγιο και δυνάμεις μέσα μας. Γράφτηκαν αριστουργήματα σε περίοδο πολέμων και κατοχής, δεν βοηθάει μόνο ο καλός καιρός. Κάνω μια δουλειά που με κρατάει στο σπίτι μου, αλλά είναι διαφορετικό να μένω στο σπίτι μου επειδή δε μπορώ και δεν πρέπει να κάνω αλλιώς, γιατί προστατεύω εμένα και τους άλλους. Μου λείπουν απλά πράγματα, ένα ταξίδι, μια βόλτα, μια ταβέρνα, όχι ακραίες καταστάσεις και υπερβολές. Επιστρατεύουμε την υπομονή μας και κάνουμε το καλύτερο για τις ζωές μας. Ίσως μπορούμε να ενδοσκοπήσουμε, να δούμε πράγματα που μα5 αφορούν, που δεν επιτρέπει το πολύβουο σκηνικό της ζωής μας. Ίσως είναι περίοδος να κάνουμε πράγματα που δεν έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Είναι περίοδος δοκιμασίας για όλους μας. Μπορώ και πρέπει να είμαι δημιουργική, δεν είναι θέμα μόνο της δικής μου διάθεσης, είναι μια ολόκληρη δουλειά που προχωράει, με τόσους ανθρώπους που εργάζονται. Έχουμε μάθει να λειτουργούμε σε δύσκολες συνθήκες.
Έχεις κάνει τη δική σου ενδοσκόπηση μέσα στην καραντίνα;
Ομολογώ ότι στην πρώτη καραντίνα ήταν το κύριο μέλημα μου, γιατί ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, συνέβαινε πρώτη φορά και μου ανέτρεψε ένα σωρό σχέδια, τα οποία ήταν δρομολογημένα, για το Πάσχα, το καλοκαίρι, θα πήγαινα στην Αμερική να έβλεπα τον γιο μου, θα κάναμε πράγματα μαζί και δεν έγινε τίποτα απ' όλα αυτά. Υπήρξε μια απογοήτευση και πάντα ένας φόβος για το τι γίνεται, το πού πάμε και πόσο ασφάλεια έχουν οι άνθρωποι γύρω, οι δικοί μου. Για να μην άγχομαι, να μην ανησυχώ, κι αυτό να μην οδηγεί πουθενά, ασχολήθηκα διαδικτυακά, έκανα κάποια σεμινάρια ψυχολογικά, διάβασα πράγματα, που με ενδυναμώνουν, διάβασα βιβλία που δεν είχα καταφέρει ως τώρα, τα οποία μου δίνουν μια θετική προαίρεση για τη ζωή, με βοηθούν ν' αντέχω πράγματα που δεν είχα φανταστεί καν ότι θα έρθουν στη ζωή μου. Δεν σταμάτησα να σκέφτομαι ιδέες για τη δουλειά μου, να κάνω σχέδια για το τι θα γίνει μετά.
Ονειρεύεσαι για το μετά π θεωρείς ότι είναι κάτι αβέβαιο;
Δεν ονειρεύομαι γενικά μακροχρόνια πράγματα, όχι γιατί το θεωρώ αβέβαιο, αλλά γιατί πάντα έχω μπροστά μου πράγματα που κατά κάποιο τρόπο με αναλώνουν, με απασχολούν τόσο πολύ, που γίνονται το μέλημα μου, αυτό που έχωνα κάνω, σύμφωνα με το περιοδικό Λοιπόν.
