Θοδωρής Αθερίδης: «Είμαι πεπεισμένος ότι ο Θεός ξέρει πολύ καλά τι κάνει»

O λόγος για τον Θοδωρή Αθερίδη, ο οποίος δε πρόσφατη συνέντευξή του, μίλησε για το πόσο τον έχει επηρεάσει η κατάσταση της πανδημίας, ποια η σχέση του με την πίστη στο Θεό αλλά μοιράστηκε και μια από τις συμβουλές του ψυχολόγου του.

Πώς σε έχει επηρεάσει η κατάσταση σε προσωπικό επίπεδο;

Πρακτικά, κάνω άλλες δουλειές από αυτές που θα έκανα, η ψυχολογία μου δεν είναι καλή. Εναλλάσσεται με μια στενοχώρια, μια απειλή και έναν φόβο. Αν το σκεφτώ ψύχραιμα, για μένα δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα. Αλλά φοβάμαι, φοβάμαι μην κολλήσω άλλους. Δεν μπορώ να κάθομαι σε μια τηλεόραση μπροστά και να ακούω ότι οι νεκροί παγκοσμίως, αλλά και στη χώρα μου, συνεχώς αυξάνονται. Με πιάνει ένας ελαφρύς πονοκέφαλος, που είναι ψυχοσωματικό.

Επαγγελματικά, τι έχει αλλάξει;

Τα πάντα έχουν αλλάξει. Δουλειές που είχα να κάνω δεν έγιναν. Δεν μπορώ να προγραμματίσω κάτι για το μέλλον και έχω πάντα στο βάθος του μυαλού μου πως ποτέ τα πράγματα δεν θα είναι όπως πριν. Βιώνουμε αυτό που είχε πει ο Τσιόδρας σε μια από τις πρώτες εξαγγελίες του: «Ζούμε στον χώρο της αβεβαιότητας με την επιστήμη». Αυτό κάνουμε και οφείλουμε να χορέψουμε όλοι μας στον σκοπό που μας παίζουν. Τι να μου αρέσει λοιπόν απ’ αυτό;

Επειδή πιστεύεις στον Θεό, θεωρείς ότι υπάρχει ένα σχέδιο από εκείνον;

Ναι! Για αυτό είμαι βέβαιος, είμαι πεπεισμένος ότι ο Θεός ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Εγώ δεν ξέρω τι κάνω.

Έχεις πει επίσης ότι ο άνθρωπος ζει καλύτερα με πίστη, δηλαδή ότι πρέπει να έχει θεό.

Αυτό είναι τελείως προσωπικό ζήτημα του καθενός. Εγώ, και το τονίζω αυτό, μιλάω μόνο για τον εαυτό μου. Δεν βρίσκω απολύτως κανένα νόημα στην καθημερινότητά μου χωρίς να έχω θεό. Εκτός αν το νόημα είναι η έλλειψη του νοήματος, και εγώ χωρίς νόημα δεν μπορώ να ζήσω και νόημα χωρίς θεό δεν βρίσκω, οπότε, νάτο και το νόημα το δικό μου.

Και ποιο είναι το συμπέρασμα; Ποιο είναι το δικό σου νόημα;

Έχω πια καταλήξει πως μέσω τού άλλου ανθρώπου βρίσκεις το δικό σου νόημα. Με αυτούς που επιλέγεις να συμπορευτείς, να ερωτευτείς, να δημιουργήσεις, να μιλήσεις, να επικοινωνήσεις, εκεί είναι το νόημα και η ουσία. Δεν είναι κάτι πολύπλοκο. Και εννοείται βάζοντας σε όλο αυτό την αγάπη και την κατανόηση. Γιατί ο Θεός δεν είμαστε εμείς, ο Θεός είναι στο ότι εμείς βρισκόμαστε με τους άλλους. Άρα, η «πρόβα» για το τι θα γίνει όταν βρεθείς με τον Θεό γίνεται με το πώς εσύ είσαι με τους άλλους. Κάθε πρόσωπο, ακόμα και κάποιος που δεν συμπαθείς και σου προκαλεί απέχθεια, αξίζει να του έχεις έναν σεβασμό. Είναι ένα μυστήριο που πρέπει να το μελετάς. Είμαι υπέρ αυτού που λένε, «όταν ένας άνθρωπος σε εκνευρίζει, κάτσε προσεκτικά και άκουσε τι λέει. Και στα λόγια του θα βρεις πολλά στοιχεία του εαυτού σου».

Είναι δύσκολο…

Ξέρεις κάτι, πρέπει να έχεις σε λειτουργία την ενσυναίσθηση και τη συμπάθεια. Τους ανθρώπους δεν τους καταλαβαίνουμε από αυτά που λένε. Όπως όταν πας σε έναν ψυχίατρο, δεν δίνει προσοχή σε αυτά που λες, αλλά στον τρόπο που τα λες. Αυτό καθιστά την κλινική εικόνα. Είναι, για παράδειγμα, όπως όταν εσύ κάνεις μια συνέντευξη. Θα ακούσεις μόνο τι λέει κάποιος ή θα δεις το σύνολο; Δηλαδή, πώς στέκεται, πώς μιλάει, αν έχει δεύτερες σκέψεις, αν άλλα λέει και άλλα εννοεί. Δεν θα βγάλεις συμπεράσματα απ’ αυτό που θα θέλει να σου πουλήσει. Θα ακούσεις το ένστικτό σου. Και το ένστικτο δεν κάνει ποτέ λάθος. Κανενός τον σταυρό δεν ξέρουμε. Αν δεν μας εξομολογηθεί κάποιος τα εσώψυχά του, μην τον κρίνουμε.

Είχες πει κάποτε πως ένας ψυχολόγος σε είχε συμβουλεύσει να θυμάσαι τα επιτεύγματά σου όποτε βρίσκεσαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση.

Ναι, όταν με είδε να αιφνιδιάζομαι εύκολα από τις αναποδιές, μου είχε πει: «Πριν να σκεφτείς, παιδί μου, να πας να “κουμπωθείς” με κάποιο lexotanil, πριν βιαστείς να πάρεις μια τέτοια απόφαση, να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου πως στα δύσκολα τα κατάφερες. Αυτές τις μνήμες να ανακαλείς στο μυαλό σου. Να μη σε αποσυντονίζει η σημερινή αναποδιά που είναι αβέβαιη – το αν θα τα βγάλεις πέρα. Να θυμάσαι ότι έχεις περάσει πολλές αναποδιές, στις οποίες τα έχεις καταφέρει περίφημα. Αυτό αυτομάτως σου ανεβάζει την αυτοεκτίμηση και σε οπλίζει».

Πηγή: Down Town