Μαρία Φιλίππου: «Έχω πέσει στα πατώματα για έρωτα»

Η Μαρία Φιλίππου, σε συνέντευξή της, μίλησε για τον αν έχει χρησιμοποιήσει την υποκριτική στη ζωή της, για το αν της έχουν πει ψέματα, ενώ αναφέρθηκε στα παιδιά της και στον έρωτα.

-Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσεις την υποκριτική στη ζωή σου;

Όχι, είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει την αλήθεια, δεν είμαι καλή στο να λέω ψέματα. Δε μπορώ το... γύρω-γύρω... θέλω να λέω τα πράγματα όπως έχουν.

-Ο δρόμος της αλήθειας είναι δύσκολος.

Όμως είναι σταθερός κι οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου μ' εκτιμούν γι’ αυτό, αυτοί που θα φύγουν, σημαίνει πως δεν άξιζε να είναι κοντά μου, δεν αντέχουν την αλήθεια, δεν θα μου πουν την αλήθεια, οπότε δε μπορούν να είναι φίλοι μου.

-Σου έχουν πει ψέματα;

Άπειρες φορές και στεναχωριέμαι πολύ γιατί οποιαδήποτε σχέση κι αν έχω, είτε με το παιδί μου, είτε με ιόν σύντροφο μου, είτε με τον εργοδότη μου, θέλω να μου λένε την αλήθεια. Τα παιδιά μου, έχουν μεγάλη ευκολία να μου πουν την αλήθεια, κάτι που έχω "χτίσει" με πολύ κόπο.

-Είσαι μητέρα δύο αγοριών.

Είναι υπέροχο αυτό, ενώ στην αρχή, όταν έμεινα έγκυος, ήθελα να έχω κόρη, γιατί ήμασταν δύο αδελφές κι έλεγα: "Τι να το κάνω το αγόρι, δεν ξέρω να το μεγαλώσω...". Αυτό το ταξίδι της μητρότητας, μ' έκανε καλύτερο άνθρωπο. Ποτέ δεν αντιμετώπισα τα παιδιά μου σαν κτήμα μου, θεωρούσα ότι είναι δύο άλλοι άνθρωποι, που εν δυνάμει θα γίνουν ενήλικες. Ποτέ δεν έλεγα "μαμ", έλεγα: "Θέλεις να φας;". Η συγχωρεμένη η μάνα μου, έλεγε: "Είσαι τρελή παιδί μου, είναι δυνατόν;", γιατί δύο φορές την ημέρα έπινα καφέ, κι είχα το παιδί στο τραπέζι της κουζίνα5, στο relax κι έκλαιγε, τότε του έδειχνα τον καφέ λέγοντάς του: "Μαμά...καφέ". Το παιδί ήταν δίπλα μου κι εγώ δεν κουνιόμουν να κάνω τίποτα. Πέρασαν τα χρόνια, πίναμε καφέ με τη μάνα μου, κι ήρθε μ' έναν φίλο του ο γιος μου και λέει: "Μαμά, να σου πω..." κι μάνα μου απαντάει: "Οχι τώρα, πίνει καφέ". Τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν, διαθέτω περισσότερο χρόνο για μένα. Κάνω κατασκευές με άμμο και πέτρες, διαβάζω, ακούω μουσική ή δεν κάνω τίποτα, κοιτάω το ταβάνι κι είμαι ευτυχισμένη γι’ αυτό, είμαι από τον ένα καναπέ στον άλλο και το χαίρομαι πολύ. Την πρώτη μέρα της δεύτερης καραντίνας, μου χάλασε η τηλεόραση, δεν είχα να δω τίποτα, αλλά είπα ότι δεν θα τη φτιάξω για να δω τι γίνεται και χωρίς τηλεόραση.

-Τα παιδιά σου, όπως και η δουλειά σου, αποτελούν τον κεντρικό άξονα της ζωής σου, την προσωπική σου ζωή, τη συντροφικότητα, τα έχεις αφήσει εκτός;

Δεν θέλω να κάνω πια εκπτώσεις, γιατί είμαι καλά. Αν τα 2-3 πράγματα που θέλω δεν υπάρχουν σ' έναν άνθρωπο... Δεν είμαι πολύ περήφανη που είμαι μόνη μου, όχι, αλλά είμαι καλά. θα ήθελα πάρα πολύ να είχα ένα σύντροφο, που θα είχε αυτά τα στοιχεία που θα ήθελα εγώ, να τον θαυμάζω, να λέω δύο κουβέντες μαζί του. Δεν θέλω να ρίξω τον πήχη, είναι σπατάλη, δεν το χρειάζομαι. Έχω προσπαθήσει να δημιουργήσω μια σχέση, κι έχω φύγει, γιατί πίστεψα... Αλλά είχα το κουράγιο να φύγω...Ή να μη με θέλουν γιατί δεν ταίριαξε. Πλέον θέλω τον χώρο μου, πρέπει να "χτιστεί" αυτό, βασικά πρέπει να ερωτευτείς, κι όταν συμβεί αυτό, τα κάνεΐ5 όλα. Μακάρι να μου τύχει, δεν τον αποκλείω, μακάρι να έρθει, είναι υπέροχο... Σχέση χωρίς έρωτα δεν υπάρχει, δε γίνεται... θέλω να έρθει ένας έρωτας στη ζωή μου που ν' αξίζει τον κόπο, αλλιώς κουράζομαι, μετά πονάω, δε θέλω να είμαι ένα κουρέλι... Τα κάναμε αυτά.

-Έχεις πέσει στα πατώματα για έρωτα;

Αν έχω πέσει λέει; Κουρέλι... Βέβαια έχω πέσει στα πατώματα για έρωτα.

-Ο έρωτας είναι ένα καταστροφικό συναίσθημα;

Είναι και τα δύο, αυτό που μπορεί να σε ανεβάσει στα ουράνια, κι αυτό που μπορεί να σε κάνει να σέρνεσαι στα υπόγεια.

-Σου πήρε καιρό να... επανενταχτείς;

Ανάλογα, είναι όλα ένα "κλικ" στο κεφάλι, είπε στο Λοιπόν.