Άννα Βίσση: Η στιγμή με τον Καρβέλα που δεν θα ξεχάσει ποτέ!

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και πάλι στον Νίκο Καρβέλα.

«Η αχίλλειος πτέρνα μου...»

Για τη μισή Άννα το πάθος μου για το τραγούδι - και εκεί εμπεριέχεται και ο Καρβέλας, ως ο πατέρας των τραγουδιών μου και ως άνθρωπός μου. Και για την άλλη μισή Αννα, η Σοφία.

Η σχέση με τη Σοφία.

Από απλή καθημερινή έως λυτρωτική σε επίπεδα βαθιάς φιλίας. Κατά τα άλλα, η κόρη μου...

Ο έρωτας σήμερα;

Ακούω να λένε πως δεν υπάρχει πια. Τι είναι όμως έρωτας; Ξέρει κανείς; Ας πούμε ότι είναι κύμα, πρέπει να φυσήξει αέρας για να φουσκώσει μέχρι να γίνει τρικυμία. Άρα το ζητούμενο είναι να φυσήξει αέρας... Κι όπως λέω σε ένα τραγούδι μας με τον Νίκο: «Δύσκολοι καιροί λοιπόν, και οι βαρκούλες κουνιούνται, όλοι στα ρηχά αγαπούν και αγαπιούνται».

«Η κουβέντα του Καρβέλα που δεν ξεχνώ...»

Έχω πολλά να θυμάμαι και να συγκινούμαι, ειπωμένα από τον Νίκο. Από τα πιο ωραία όμως ήταν ένα τραγούδι που έγραψε το προηγούμενο βράδυ που θα γεννούσα τη Σοφία. Θυμάμαι ότι φοβόμουν πολύ, με περίμενε καισαρική και έκλαιγα όλο το βράδυ. Καθόταν δίπλα μου με μια κιθάρα και έγραψε ένα υπέροχο τραγούδι, τόσο απλό που με ησύχαζε για να μη φοβάμαι. Ονόμαζε το παιδί μας «A little you and me»...

Ανεκπλήρωτα όνειρα μιας σταρ.

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να πω. Διαρκής επιθυμία, ίσως, το να μη σταματήσω ποτέ να έχω όνειρα. Κι αν είμαι αληθινή σταρ, αυτό τελικά θα πραγματοποιηθεί.

Εχθροί και φίλοι.

Τους φίλους ξέρω να τους περιγράψω. Δεν ξέρω πώς να περιγράψω τους εχθρούς. Η λέξη «εχθρός» δεν είναι το αντίθετο του φίλου. Αναρωτιέμαι αν έχω εχθρούς γιατί το ραντάρ μου δεν συλλαμβάνει κανέναν τέτοιον. Ίσως γιατί θεωρώ πως ακόμη και η εχθρότητα είναι μια συμπεριφορά μαθημένη μέσα στις κοινωνίες που ζούμε και δεν φταίει κανείς γι’ αυτό. Σίγουρα εκτιμώ όμως όποιον τον αντιλαμβάνεται και προσπαθεί να το διορθώσει, είπε η Άννα Βίσση στο Gala.