Διαμαντής Καραναστάσης: «Δεν πρέπει ο κόσμος να συνηθίσει να βλέπει θέατρο από τον υπολογιστή του»

Δεν είναι θεατρική παράσταση, καθώς θέατρο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη δια ζώσης συνύπαρξη ηθοποιών και κοινού. Είναι ένα πάντρεμα θεάτρου και κινηματογράφου, που, χωρίς να είναι ταινία, θέτει στο κέντρο της τη θεατρική πράξη και απευθύνεται αποκλειστικά στο διαδικτυακό κοινό. Πώς, όμως, γίνεται αυτό στην πράξη;

Το εξηγεί ο ίδιος ο ηθοποιός: «Οι μονόλογοι αυτοί του Φλουράκη είναι κάποιες προσωπικές αφηγήσεις για δέκα ηθοποιούς με επίκεντρο τη συνθήκη που ζούμε, τη μοναξιά των ανθρώπων, τα κλειστά θέατρα. Είναι ένα νέο είδος, που κινείται μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου.

Η πρόθεσή μου με αυτήν την παράσταση ήταν να κάνω τον θεατή να νοσταλγήσει, να επιθυμήσει το θέατρο, ώστε να ξαναέρθει κοντά μας όταν τελειώσει αυτή η περιπέτεια», αναφέρει. Το θέατρο την εποχή του κορονοϊού είναι κάτι δύσκολο και αρκετά περίεργο. «Είναι μια περίοδος που θέλει υπομονή, γιατί κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε από μόνοι μας μια συνθήκη που δεν θα μας αρέσει στο μέλλον. Θέλει μεγάλη προσοχή ο τρόπος που θα μεταφέρουμε στο Διαδίκτυο μια παράσταση.

Τους μονολόγους αυτούς τους είδα ως μια καλή αφορμή να κάνω μια καταγραφή της εποχής, να δημιουργήσω ένα ντοκουμέντο. Στο μοντάζ έβλεπα πολλές φορές κάποιες σκηνές και βούρκωνα. Ο κορονοϊός δυστυχώς δεν θα περάσει σύντομα και αυτό θα επηρεάσει πολύ το κομμάτι της δουλειάς μας. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με αυτό το νέο είδος θεάτρου.

Γιατί, όταν με το καλό θα αρχίσει να εξομαλύνεται η κατάσταση, καλό είναι να έχει αφήσει πίσω του τις λιγότερες δυνατές πληγές. Δεν πρέπει ο κόσμος να συνηθίσει να βλέπει θέατρο από τον υπολογιστή του. Και γενικά ο κόσμος δεν πρέπει να κολλήσει στις οθόνες», τονίζει.

Οι «Πυραμίδες» είναι μικρές ιστορίες ζωής και θανάτου, στις οποίες πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Ντάνη Γιαννακοπούλου, Διαμαντής Καραναστάσης, Λένα Κιτσοπούλου, Ιωάννα Μαυρέα, Μανώλης Μαυρομάτακης, Φαίη Ξύλα, Δημήτρης Πασσάς, Μιχάλης Σαράντης, Κωνσταντίνο Τάκαλου και Νίκος Χατζόπουλος. Η γραφή, η σκηνοθεσία, η κινηματογράφηση, οι ερμηνείες, όλα σε αυτήν την παραγωγή δημιουργήθηκαν με γνώμονα τον θεατή που παρακολουθεί από το σπίτι.

Άραγε, μια τέτοια παράσταση που μπορεί κάποιος να δει από τον καναπέ του ανταγωνίζεται την τηλεόραση; «Όχι, το διαδικτυακό θέατρο δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την τηλεόραση, γιατί υπάρχει τρομακτική ανισορροπία. Όταν μια παράσταση κοστίζει 8 ευρώ, με τα ίδια χρήματα μπορείς να έχεις δωρεάν κανάλι για όλο τον μήνα», εξήγησε στο Secret.