Ρένα Μόρφη: Θυμάται την πρώτη της συνάντηση με τον Νίκο Πορτοκάλογλου

H Ρένα Μορφή έχει δύο γάτους, τον Οράτιο και τον Οκτάβιο. Τα ονόματα τους είναι η προίκα της ιδιοκτήτριας τους από τα χρόνια της στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Μπορεί κάποτε το πανεπιστήμιο να ήταν για εκείνη ο λόγος και η αφορμή για να μετοική­σει από τη γενέτειρα της, τον Βόλο, στην Αθήνα, ωστόσο, βοηθούσης της μεσολάβησης του χρόνου, η τραγουδίστρια έχει πια κατα­φέρει να βρει συνάψεις ανάμεσα στο αντικεί­μενο των σπουδών της και την τέχνη της.

«Και η Ιστορία και η μουσική έχουν κάτι κοινό, προσπαθούν με διαφορετικούς τρόπους να αποκωδικοποιήσουν την ανθρώπινη ψυχή. Ομολογώ ωστόσο ότι το πανεπιστήμιο ήταν τότε το εισιτήριο μου να έρθω στην πρωτεύ­ουσα», λέει. Θα μπορούσε, πάντως, να παρα­τηρήσει κανείς ότι με έναν τρόπο έχει κατα­φέρει να συνδυάσει τις δύο ιδιότητες της για τις ανάγκες της εκπομπής «Μουσικό κουτί» της ΕΡΤ, την οποία συμπαρουσιάζει με τον Νίκο Πορτοκάλογλου. Άλλωστε ομολογεί πως κάθε βδομάδα, προτού υποδεχτούν κάποιον καλεσμένο στο στούντιο, το οποίο παρεμπι­πτόντως μοιάζει περισσότερο με σαλόνι σπιτιού -κι αυτό δεν είναι μόνο σκηνικό εύρημα αλλά κυρίως συμβολισμός για τη φιλοσοφία και την αισθητική της εκπομπής-, η ίδια διαβάζει πολύ, μελετά, μπαίνει στον κόσμο κάθε καλ­λιτέχνη.

«Ηταν μια πρόταση που έγινε στον Νίκο Πορτοκάλογλου από τη δημόσια τηλε­όραση και ο ίδιος άρχισε να δουλεύει αυτή την ιδέα. Χαίρομαι πάρα πολύ που συμμετέχω σε μια εκπομπή η οποία φέρνει κάτι διαφορε­τικό για την ελληνική μουσική στην τηλεόρα­ση, παρότι πρόκειται για την πιο απλή σκέψη, να παίξεις δηλαδή μουσική με σεβασμό και αγάπη και με έναν τρόπο "σπιτικό", προσιτό και αυθεντικό. Ήταν κάτι που έλειπε από την ελληνική τηλεόραση. Με τιμά ιδιαίτερα η επιλογή του Νίκου Πορτοκάλογου.

Δεν είχα­με προσωπικές σχέσεις προηγουμένως. Τον γνώρισα ουσιαστικά στα ραντεβού για την εκπομπή και μου αρέσει που αποκτούμε χημεία επεισόδιο το επεισόδιο. Είναι ένας άνθρωπος που έχει πολύ χιούμορ, έχει αυτό το βολιώτικο στοιχείο που λέω εγώ, του σαρκασμού και του αυτοσαρκασμού. Βρίσκω μια σύνδεση μαζί του και όσο πιο πολύ τον γνωρίζω τόσο περισσότερο εντυπωσιάζομαι και από το τα­λέντο του και από την πείρα και τη γνώση του. Κυρίως για τον τρόπο που δουλεύει με την μπάντα», λέει αναφορικά με την τηλεοπτική συνάντηση της με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, η οποία η αλήθεια είναι πως «καταναλώνεται» ως βάλσαμο.

Το μυστικό της επιτυχίας της εκπομπής, σύμφωνα με τη Ρένα Μορφή; «Πρόκειται για κάτι απογυμνωμένο από φαν­φάρες. Έχει ειλικρίνεια και επικεντρώνεται στην ουσία του καλλιτέχνη, στις εμπειρίες του, στις αναμνήσεις του, στο πώς τελικά δημιουρ­γήθηκε η καλλιτεχνική οντότητα που έχουμε απέναντι μας κάθε φορά».

Εκτός από πρώτης τάξεως ψυχαγωγία το «Μουσικό κουτί» είναι και μια ευκαιρία για τους μουσικούς να προβληθούν, να επικοινω­νήσουν, να παίξουν μουσική σε μια περίοδο που η πανδημία του κορωνοϊού έχει επιβάλει σιωπητήριο. «Είναι τεράστια ευκαιρία κι εμείς και οι καλεσμένοι μας να τραγουδάμε», πα­ραδέχεται η Ρένα.

«Είναι πολύ σημαντικό να δείξουμε τον απαραίτητο σεβασμό στον μου­σικό κόσμο, ο οποίος βρίσκεται σε μια τρομε­ρά δύσκολη κατάσταση, ψυχορραγεί. Ελπίζω να αλλάξει πολύ σύντομα όλο αυτό. Είναι, όμως, αργά για να πω ότι θα βγούμε αναίμα­κτα. Υπάρχουν ήδη απώλειες. Αναγνωρίζω πως πάνω απ' όλα είναι η υγεία και η ανθρώ­πινη ζωή, όμως αν χαθεί η μουσική θα έχου­με χάσει ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι του πολιτισμού μας. Δεν πρέπει να σταματά ποτέ να κυλά αίμα στις φλέβες των τεχνών. Μπορεί η τέχνη να μοιάζει με πολυτέλεια, όμως είναι τελικά ανάγκη για την ψυχή μας», λέει. Η ερώτηση αν λείπουν τα Live σε μια τραγουδίστρια που έχει σμιλέψει τον καλλιτεχνικό εαυτό της στις συναυλίες και έχει εμφανιστεί σε 24 χώρες του κόσμου, είναι μάλλον ρητορική, αν όχι περιττή. «Φυσικά και μου λείπει το Liνε. Και μετανιώνω για όλες τις φορές που γκρίνιαζα ότι κουράζομαι ή ότι έπρεπε να διανύσω αποστάσεις στις περιοδεί­ες. Τώρα τα βλέπουμε όλα ως ανάμνηση. Κι αυτό μου φαίνεται επικίνδυνο. Περιμένω πώς και πώς να αφήσουμε αυτή τη χρονιά πίσω σαν ένα κακό όνειρο», καταλήγει. Και να σκεφτεί κανείς ότι υπήρξε περίοδος στη ζωή της που η Ρένα Μορφή είχε σκεφτεί να λοξο­δρομήσει από τη μουσική για να γίνει καθη­γήτρια. «Από πολύ μικρή τραγουδούσα, χόρευα, ζωγράφιζα, με ενδιέφερε η τέχνη. Ηξερα ότι ήθελα να κάνω κάτι που να μη με βάζει σε ενα πλαίσιο γραφείο, ωστόσο όσο ήμουν στο πανεπιστήμιο η ιδέα του να είμαι καθηγήτρια που φαινόταν δελεαστική. Το να προσπαθείς να μεταδώσεις τη γνώση έχει σύνδεση με το να προσπαθείς να μεταδώσεις ένα συναίσθη­μα μέσα από ένα τραγούδι. Θα μπορούσα να είμαι καθηγήτρια. Και στις δύο περιπτώσεις πάντως θα βρισκόμουν πάνω σε μια σκηνή. Σκεπτόμενη όλα αυτά νομίζω ότι η ανάγκη μου τελικά δεν είναι να καταφέρω να εκφρα­στώ, αλλά να καταφέρω να επικοινωνήσω μέσω της μουσικής. Και νομίζω ότι επικοινω­νώ τελικά με τον καλύτερο τρόπο που μπορώ».

ΠΗΓΗ:GALA