Αφρουδάκης - Ζούπα: Η γνωριμία τους, η απόσταση, η γνώμη του πατέρα κι ο γάμος!

Γιώργο, πώς μπήκε ο αθλητισμός στη ζωή σου;

Γιώργος: Από παιδί μου άρεσε πολύ η άθληση, ξεκίνησα από την ομάδα της Βουλιαγμένης. Ο πατέρας μου είχε περάσει ερασιτεχνικά από το πόλο και ουσιαστικά μας έσπρωξε με τα αδέλφια μου προς τα εκεί. Περνούσαμε πολλές ώρες στον Ναυτικό Όμιλο Βουλιαγμένης με προπονήσει και αθλητικές δραστηριότητες αλλά και διασκέδαση.

Η γνωριμία σας πώς προέκυψε;

Μάρα: Πάγαινα με την αδελφή μου στους αγώνες για να υποστηρίξουμε την ομάδα της Βουλιαγμένης. Λάτρευα το πόλο, είμαι τρελή με τον αθλητισμό. Αλλά μέχρι τότε δεν ήξερα τον Γιώργο, δεν τον είχα δει ποτέ.

Γιώργος: Μέχρι που μια μέρα χτύπησα το αυτί μου, οπότε δεν έπαιξα σε εκείνο το παιχνίδι. Μάρα: Ναι, ήταν εκτός πισίνας και κοβόταν στις κερκίδες Τότε τον παρατήρησα.

Αργήσατε να έρθετε κοντά;

Μάρα: Ναι, ήταν πολύ δύσκολο να τον προσεγγίσω, γιατί ήταν αθλητής και εγώ η κόρη του προέδρου της ομάδας της Βουλιαγμένης Χρήστου Ζούπα. Έχασα ένα σκηνικό, θυμάμαι: Ο Ναυτικός Όμιλος έβγαζε ένα περιοδικό, την Τρίαινα, και πρότεινα να πάρω συνέντευξη από τους αθλητές που θα πήγαιναν στους Ολυμπιακούς του Σίντνεϊ, όπως ο Γιώργος. Έτσι, βρήκα το τηλέφωνο του και του τηλεφώνησα

Γιώργος: Ήταν παράτολμο και από τη δική μου πλευρά και από της Μάρας. Και στην αρχή ήταν δύσκολο. Όσο προχωρούσε ο καιρός και εξελισσόταν η σχέση, προσπαθούσαμε να κρατάμε τα προσχήματα. Δεν κυκλοφορούσαμε μαζί στη Βουλιαγμένη, δεν βγαίναμε έξω, αλλά μέναμε στο σπίτι. Ένιωθα άβολα με την κατάσταση.

Μάρα; Για να φανταστείς ήταν τέτοια η κατάσταση, που το πήρα απόφαση και πήγα και το είπα στον πατέρα μου, στα 19 μου. «Ξέρεις, μπαμπά, μου αρέσει ο Αφρουδάκης, είναι κακό;». Μου απάντησε: « Τίποτα δεν είναι κακό όσο έχεις το μυαλό στο κεφάλι σου».

Τι είδε ο ένας στον άλλο και σας έκανε να πείτε «αυτός/ή είναι»;

Μάρα: Για μένα το πρώτο ήταν η εμφάνιση, αλλά ήρθε πολύ γρήγορα και το δέσιμο. Στον ενάμιση μήνα, σε χαλαρή φάση, είπαμε πω$ θα παντρευτούμε. Ο Γιώργος είχε πάνω από όλα τον αθλητισμό. Όταν έφτασε το 2004, είχαμε αποφασίσει να περάσει πρώτα η Ολυμπιάδα και θα παντρευτούμε, μέχρι που μια μέρα μου είπε «να περιμένουμε και το Πεκίνο, ίο 2008, και μετά» και έπαθα σοκ. Ευτυχώς έκανε πλάκα και τον Σεπτέμβριο του 2004 μου έκανε πρόταση γάμου. Παντρευτήκαμε το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου.

Γιώργος: Προσωπικά είδα μια εντυπωσιακή γυναίκα. Και η αλήθεια είναι ότι όντως ήμουν σε μια ηλικία που είχα τον αθλητισμό και την καριέρα μου πρώτα από όλα. Αλλά όταν γνωριστήκαμε κατάλαβα σχετικά νωρίς ότι ταιριάζουμε και πως η Μαρία ως γυναίκα μπορεί να μου δώσει να δημιουργήσουμε οικογένεια και παράλληλα να κοιτάξω την καριέρα μου. Αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο όσον αφορά τον γάμο, ήμασταν εννιά χρόνια μαζί, αρκετά χρόνια μέχρι να παντρευτούμε, αλλά πίστευα ότι για να κάνεις το επόμενο βήμα πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος.

Είναι σημαντικό για έναν αθλητή ναι μικρός οικογένεια;

Γιώργος: Θα μπορούσα να είχα παντρευτεί νωρίς. Ένας 24χρονος δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο που σκέφτεται ένας 29χρονος. Ένας λόγος που έκανα το επόμενο βήμα με τη Μάρα είναι με εκείνη αισθάνομαι ασφαλής και δυνατός.

Μάρα: Η ζωή με έναν αθλητή δεν είναι εύκολη. Ο Γιώργος μπορεί να έλειπε 45 μέρες σε Ολυμπιάδα ή προετοιμασία και εγώ ζήτημα να είχα πάει δυο τρεις φορές για καφέ με τις φίλες μου. Ήμουν, όμως εκεί και εκείνον, είχε το κεφάλι του σίγουρο.

Γιώργος: Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει Μάρα έβγαινε με τις φίλες εγώ δεν θα ήμουν σίγουρος. Της έχω εμπιστοσύνη. Σε αυτές τις ηλικίες υπάρχει το ζήτημα για το τι απαιτήσεις έχει η γυναίκα από σένα. Η Μάρα ουσιαστικά ακολούθησε κατευθείαν το πρόγραμμα μου, που ήταν απαιτητικό, σύμφωνα με τις ανάγκες ενός αθλητή.

Μάρα: Και εκείνοι από την πλευρά του δεν μου έχει δώσει ποτέ αφορμή. Και ειδικά σε εποχές που όλος ο γυναικείος πληθυσμός τον κυνηγούσε, δευτερόλεπτο δεν με έκανε να αναρωτηθώ. Είναι έμπρακτα παρών 100% δίπλα μου, για μένα. Είναι ευθύς, ήρεμος κι έχει το προσόν να με ηρεμεί όταν είμαι πολύ αγχωμένη, σύμφωνα με το περιοδικό ΟΚ.