Στυλιανοπούλου: Οι συνεργασίες, ο ανταγωνισμός και η στιγμή που δεν θα ξεχάσει ποτέ!

Η εν λόγω ταινία ήταν για εσάς το μεγάλο βήμα για την αρχή της λαμπρής σας καριέρας, καθώς παίξατε τον πρώτο μεγάλο σας ρόλο...

Η "Ταξιτζού" στάθηκε για εμένα τραγωδία. Πήγαινα να κάνω ένα γύρισμα στη Σαλαμίνα και μου φεύγει το ταξί επειδή υπήρχε ένα πρόβλημα με το χειρόφρενο και πέφτει στη θάλασσα και με παρέσυρε και έσπασα τα πόδια μου. Ήμουν έξι μήνε3 ακίνητη. Είχα σπάσει το ένα μου πόδι και νοσηλεύτηκα στο ΚΑΤ. Η Ελένη Ανουσάκη μου στάθηκε όσο κανέναν άλλος τότε, ερχόταν στο σπίτι κάθε βράδυ μετά το θέατρο και μου έκανε παρέα. Αλλά οφείλω να ομολογήσω, ότι από αυτήν την ταινία άρχισε η πρωταγωνιστική μου σταδιοδρομία και ακολούθησαν άλλε5 16 ταινίες σαν πρωταγωνίστρια.

Ένας από τους πλέον ακριβοθώρητους ηθοποιούς με τον οποίο συμπρωταγωνιστήσατε ήταν ο Άλκης Γιαννακάς.

Ο Άλκης πρωτόπαιξε στην ταινία αυτή. Ήταν ένα ωραίο παιδί και υπάκουο. Δεν σου κρύβω ότι σε μια σκηνή λίγο πιο ερωτική που χορεύαμε μαζί, όταν του είπα να κάνουν μια πρόβα πιο πριν για να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα, γύρισε και μου είπε το εξής "Τιμή μου να με διδάσκετε εσείς". Είναι λεβεντόπαιδο και άψογος ηθοποιός και άνθρωπος. Νομίζω όμως όχι η υποκριτική δεν ήταν η πρώτη του αγάπη και προτεραιότητα, δεν είχαν ανακάλυψαν συμπωματικά και απλά έλαβε μέρο5 στην ταινία, αλλά νομίζω ότι τα ενδιαφέροντα του ήταν άλλα.

Υπάρχει κάποια συνεργασία κατά τη διάρκεια της καριέρας σας που δεν θα σβήσετε ποτέ από τη μνήμη σας;

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι όταν πήρα μέρες στην ταινία «Ο τρελός τα έχει 400» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, που τρώω το χαστούκι, γιατί ο κόσμος με ρωτούσε πάντα, αν το χαστούκι ήταν αληθινό και εγώ έλεγα την αλήθεια "επί 3 ημέρες δεν μπορούσα να κάνω γύρισμα, γιατί είχε αποτυπωθεί η παλάμη του στο μάγουλο", αλλά εγώ έβλεπα το σημάδι και χαιρόμουν, διότι δεν είχαν λίγο πράγμα να τρως ένα χαστούκι από τον αγαπημένο σου ηθοποιό και άνθρωπο και να σου δίνει τη δυνατότητα αυτή η σφαλιάρα να κάνεις επιτυχία και να γίνεσαι γνωστή. Είμαι από τους ελάχιστους ηθοποιούς που έχουν παίξει στο πλευρό όλων των μεγάλων πρωταγωνιστών. Όπως και η συνεργασία μου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν για εμένα το ήμισυ του παντός ήταν το γούρι μου. Η Αλίκη και ο Δημήτρης με έσπρωχναν μπροστά στη σκηνή για να παίρνω και εγώ το χειροκρότημα του κοινού, να είναι καλά εκεί που είναι και οι δυο τους.

Πως ήταν η συνεργασία σας με τη Ρίκα Διαλυνά; Υπήρξε ο λεγόμενος γυναικείος ανταγωνισμός ανάμεσα σας;

Με μια λέξη, ήταν άψογη. Ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξε αυτό το πράγμα, όχι μόνο με τη Ρίκα, αλλά με κανέναν άλλον ηθοποιό. Ούτε ζήλια υπήρχε ανάμεσα μας, προσπαθούσαμε όλοι μαζί να φέρουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Είχαμε αγάπη ο ένας για τον άλλον.

Τι κλίμα επικρατούσε στα γυρίσματα;

Λέγαμε αστεία και περνούσαμε όμορφα. Να σου αποκαλύψω κιόλας ότι είχαμε μια εταιρεία που μας πρόσφερε κάθε μεσημέρι φαγητά και υπήρχαν ορισμένοι και από ηθοποιούς αλλά και από κομπάρσους που έπαιρναν δυο μερίδες φαγητό και κάποια στιγμή που το αντιλήφθηκαν οι υπεύθυνοι, αποφάσισαν να μην μας φέρνουν να τρώμε, αλλά να μας δίνουν κάποιο ποσό και να πηγαίνουμε έξω για φαγητό. Όταν είχανε μπροστά το φαγητό, ήξεραν να τρώνε 2 και 3 πιάτα, αλλά όταν του5 έδιναν τα χρήματα, τους έπιανε η τσιγκουνιά και έπαιρναν μόνο ένα τοστ.

Γι' ακόμα μια φορά βρεθήκατε να παίζετε στο πλευρό του Νίκου Ρίζου. Τι θυμάστε από τον αείμνηστο ηθοποιό;

Μια κουβέντα θα σου πω γι' αυτόν τον άνθρωπο, ήταν μπον βιβέρ. Με λάτρεψε και τον λάτρεψα. Ήμασταν νομίζω το ωραιότερο ζευγάρι του ελληνικού κινηματογράφου.

Υπήρξε ποτέ κάτι ερωτικό ανάμεσα σας;

Όχι Παναγία μου, όχι.

Τι αναμνήσεις έχετε από τον Νικήτα Πλάτη, ο οποίος συμμετείχε και αυτός στην «Ταξιτζού»;

Δεν υπάρχουν λόγια για να τον περιγράψω...

Ακόμα ένας ηθοποιός με τον οποίο συνεργαστήκατε και ξεχώρισε με το υποκριτικό του ταλέντο, ήταν και ο Γιώργος Παπαζήσης.

Λεβεντόπαιδο από τα λίγα, μεγάλος ηθοποιός, συνεργαστήκαμε άρτια σε πολλές δουλειές που κάναμε μαζί. Ακόμα σκέφτομαι και στενοχωριέμαι το μπέρδεμα που έγινε την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος και δεν καταλάβαμε πού γινόταν η κηδεία του, με αποτέλεσμα να μην καταφέρουμε να δώσουμε το παρόν, σύμφωνα με το περιοδικό Λοιπόν.