O Καλλίδης περιφέρεται...στον Βύρωνα

Στον καθαρό αέρα αιωρούνται οι μεθυστικές μυρωδιές από τις ταβέρνες της περιοχής, που σφύζουν από ζωή. Λίγο πιο κάτω, συναντά την κυρία Σακέ. Πίνουν μαζί καφέ και φτιάχνουν αρμένικες ταχινόπιτες. Στη συνέχεια, αφήνει τη γειτονιά του Καρέα και, μέσα από το δασάκι του Κουταλά, κατηφορίζει προς τα ενδότερα του Βύρωνα, κάθεται για να απολαύσει ένα φυσικό χυμό, αντλώντας πληροφορίες για τον Βύρωνα από το laptop του. Συνεχίζει το “οδοιπορικό” του στο παρκάκι Καραολή-Δημητρίου ενώ σειρά έχει η αγορά του Βύρωνα, που έχει τον αέρα της παλιάς Αθήνας! Εδώ ψωνίζει όλα τα καλά: τυρί, γαρίδες, κρέας, λαχανικά και μαγειρεύει επί τόπου, έξω από ένα μανάβικο, γαρίδες με κοφτό χυλοπιτάκι, ενώ ο κόσμος σταματά για να τον χαιρετήσει και να δοκιμάσει το φαγητό του. Ο Βασίλης παρακολουθεί για λίγο τις πρόβες της θεατρικής ομάδας του Δήμου. Αναρωτιέται αν θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός. Ποιος θα μπορούσε να του δώσει καλύτερη απάντηση στην ερώτησή του από τη μοναδική φίλη τού Marlon Brando στην Ελλάδα, την κυρία Ροζίτα Σώκου. Φτάνει στο σπίτι της και η κουβέντα που κάνουν γίνεται αφορμή για να μαγειρέψουν, στο μπαλκόνι της, ένα γνήσιο ιταλικό ριζότο και σπαράγγια με γαλλική σος, ενώ εκείνη του λέει ιστορίες από τη ζωή της... Έχει σχεδόν βραδιάσει και αποχαιρετά την κα Σώκου για να πάει στο Κέντρο Χορού της Ισιδώρας Ντάνκαν. Εκεί συναντά την πρόεδρο του κέντρου και μαθαίνει για τη ζωή και το έργο της χορογράφου, αλλά και του κέντρου. Ο Βασίλης μάς καληνυχτίζει από το Θέατρο Βράχων, ανάμεσα στον κόσμο, τρώγοντας “βρώμικο” μετά το τέλος μιας συναυλίας.