Ζέτα Δούκα: Η νευρική ανορεξία, οι επιτυχίες, η οικογένεια και πώς έφτασε στην καταγγελία Κιμούλη
Η Ζέτα Δούκα μετά την ξαφνική και απρόσμενη καταγγελία της εναντίον του Γιώργου Κιμούλη έγινε το πρόσωπο των ημερών και από την ημέρα που μίλησε συνάντησε στους συναδέλφους της, κυρίως τις γυναίκες, την απόλυτη στήριξη!
Η εικόνα της, στην εκπομπή Πάμε Δανάη, να τρέμει, να κλαίει και με σπασμένη φωνή να περιγράφει όσα υποστηρίζει ότι βίωσε κατά τη συνεργασία της με τον κορυφαίο ηθοποιό, συγκλόνισε το Πανελλήνιο και από εκείνη τη στιγμή και μετά, ξεχύθηκε ένα μεγάλο... ποτάμι αποκαλύψεων, καταγγελιών αλλά και πολλής αγάπης προς την ηθοποιό.
Πώς όμως έφτασε η Ζέτα Δούκα σήμερα να συζητιέται τόσο πολύ μετά από μία τέτοια καταγγελία;
Οι περισσότεροι θυμούνται ως πρώτο της ρόλο την Γερμανίδα στρατιωτικό των ΕΣ ΕΣ στην τεράστια θεατρική επιτυχία "Μάλα" στο θέατρο Παλλάς το 2001-2002 των Βίσση-Καρβέλα, όμως το ντεμπούτο της στο θέατρο είχε γίνει τον προηγούμενο χρόνο στην παράσταση «Shirley Valntine» που ανέβηκε στο Θέατρο Ήβη.
Τη σεζόν 2002-2003 συμμετείχε στις παραστάσεις «Διατροφή και άλλες κινήσεις του τίποτα» & «Not I» στο Απλό Θέατρο ενώ τη σεζόν 2003-2004 έπαιξε στην παράσταση «Συνένοχοι» στο Θέατρο Αμιράλ.
Συγχρόνως άρχισε να γίνεται γνωστή στο ευρύτερο κοινό μέσα από τους ρόλους που αναλάμβανε στην τηλεόραση με πρώτο αυτόν στη σειρά «Εκτός πορείας» το 2000. Ακολούθησαν οι σειρές «Για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο» και «Νιρβάνα». Τη σεζόν 2003-2004 είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην σειρά «Το παιχνίδι της συγγνώμης» ενώ τις σεζόν 2004-2006 πρωταγωνίστησε με τους Πάνο Μιχαλόπουλο και Μπέσυ Μάλφα στην οικογενειακή κωμωδία «Η ώρα η καλή».
Πολύ πιο μετά και συγκεκριμένα την τηλεοπτική σεζόν 2015-2016, ανέλαβε και τον ρόλο παρουσίασης στην ενημερωτική εκπομπή «Ζω καλύτερα» ενώ το 2017, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά «AR3NA». Το 2019, παρουσίασε την ενημερωτική εκπομπή «Thrive».
Ο εφιάλτης της νευρικής ανορεξίας
Η Ζέτα Δούκα δεν κρύφτηκε ποτέ πίσω από το δάχτυλό της και μάλιστα και στο παρελθόν είχε μιλήσει ανοιχτά για ένα θέμα σχεδόν... ταμπού. Η νευρική ανορεξία ήταν αυτό και μάλιστα μιλούσε ως παθούσα και όχι έτσι... απλά. Είχε νοσήσει, κατάφερε να γίνει καλά και από τότε αφιέρωσε πολύ χρόνο για την ενημέρωση και πρόληψη ώστε να πάψουν οι θάνατοι από τη νόσο. Και εν μέρει έχει καταφέρει να νικήσει πολλές προσωπικές μάχες σε αυτόν τον πόλεμο.
«Υπήρξα ένας άνθρωπος που πάντοτε το μυαλό του δούλευε πολύ, τόσο προς τη σωστή όσο και προς τη λάθος κατεύθυνση. Είχα συνεχώς διάφορες και διαφορετικές ανησυχίες. Επομένως, οτιδήποτε μου συνέβαινε στη ζωή το περνούσα από κόσκινο. Το ανέλυα μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε. Πρόκειται για αυτό το βασανιστικό χαρακτηριστικό που έχουν όσοι θέλουν να είναι τελειομανείς. Μιλάμε, βέβαια, για την απόλυτη φούσκα και ψευδαίσθηση. Η τελειομανία δεν είναι κάτι χειροπιαστό ούτε αληθινό.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, μπήκα στη διαδικασία να σκέφτομαι την τροφή. Τι θα φάω, τι θα κόψω από τη διατροφή μου, τι θα προτιμήσω περισσότερο. Αυτή η υπερανάλυση μου έδειξε ότι κάτι δεν πάει καλά. Κατάλαβα ότι υπήρχε μια εμμονή. Τότε δεν ήξερα ότι είναι ανορεξία. Όταν μου κόπηκε η περίοδος, επισκέφτηκα πολλούς γιατρούς, κανείς όμως δεν διέγνωσε τη νόσο. Ωστόσο, από την αρχή ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά. Πέρασαν πέντε χρόνια που ήμουν άρρωστη.
Είχα φτάσει να ζυγίζω πολύ λίγα κιλά και κάπου εκεί μπήκα στη διαδικασία των βουλιμικών επεισοδίων. Κατάλαβα ότι είναι κάτι που μου κάνει κακό και πρέπει να το σταματήσω όσο το δυνατόν πιο σύντομα.
Το “όσο το δυνατόν πιο σύντομα”, βέβαια, ήταν άλλα έξι χρόνια από τη ζωή μου. Βλέπεις, αν δεν ζητήσεις βοήθεια εξαρχής και συγκεκριμένα από ειδικό, τότε χάνεις πολύ χρόνο, προσπαθώντας να δεις πώς θα τα τακτοποιήσεις μόνος σου – αν τα τακτοποιήσεις. Τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να θεραπευτείς χωρίς βοήθεια ειδικού. Όλοι οι άνθρωποι, τόσο τα κορίτσια όσο και τα αγόρια –γιατί δεν είναι γυναικεία νόσος, είναι μεγάλο το ποσοστό των αντρών που πάσχουν–, γνωρίζουν από την αρχή τι κάνουν στο σώμα τους και στον εαυτό τους.
Την απόφαση να παρέχω βοήθεια στους ανθρώπους που πάσχουν από διαταραχές πρόσληψης τροφής δεν τη σκέφτηκα πολύ, προτίμησα να δράσω. Όλα ξεκίνησαν όταν η δημοσιογράφος Βένια Καραγιάννη με ρώτησε σε μια συνέντευξη αν έπασχα από ΔΠΤ (Διαταραχή Πρόσληψης Τροφής) και της είπα “Ναι, έπασχα από ανορεξία παλαιότερα. Το έχω ξεπεράσει όμως εδώ και πολλά χρόνια, το έχω αφήσει πίσω μου”. Είδα ότι ακολούθησε ένα μεγάλο ρεύμα και πολλοί άνθρωποι έδειξαν ενδιαφέρον για τη δήλωσή μου. Εκεί είπα ότι αυτό είναι κάτι που απασχολεί πολύ κόσμο και σκέφτηκα να βρω έναν φορέα μέσα από τον οποίο να μπορώ να βοηθήσω. Τότε, το 2007, δεν υπήρχε τίποτα. Ακόμα και στα δημόσια νοσοκομεία έγιναν μετέπειτα δομές για τις Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής. Βγήκα δημόσια και είπα ότι θέλω να συμβάλω με κάποιον τρόπο και με προσέγγισαν δυο-τρεις άνθρωποι που γνώριζαν πώς μπορεί να γίνει μια μη κερδοσκοπική οργάνωση, όπως η ΑΝΑΣΑ (anasa.com.gr), που ιδρύθηκε το 2007, και μετέπειτα το Κέντρο Ημέρας (τηλ. 210-9212345), που είναι το κέντρο πρωτοβάθμιας περίθαλψης και θεραπείας των πασχόντων από Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής, με δωρεάν υπηρεσίες που χρηματοδοτούνται από το Υπουργείο Υγείας. Όλο αυτό ξεκίνησε από την ανάγκη μου να βοηθήσω ανθρώπους που πάσχουν από αυτές τις νόσους ή άλλους που μπορεί να τις συναντήσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε όσα οραματίστηκα. Το έργο των ανθρώπων στην ΑΝΑΣΑ και το Κέντρο Ημέρας είναι σπουδαίο» είχε πει η ηθοποιός σε συνέντευξή της για το συγκεκριμένο θέμα.
Η πιο ευτυχισμένη χρονιά της ζωής της
«Η έμφυτη ευγένειά του, ο τρόπος, που αισθάνεται και εκδηλώνει τα αισθήματά του είναι κάποια στοιχεία, αλλά υπάρχουν και άλλα τόσα που δεν μπορώ να εξηγήσω, γιατί εμπεριέχονται στη λέξη «χημεία». Γνώρισα έναν άνθρωπο ο οποίος μου ταίριαξε σε πολύ βασικά κομμάτια της ζωής μου, που έχουν να κάνουν με το τι χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή. Ήταν μαγικό αυτό που συνέβη» έλεγε το 2016 για τον γυμναστή Μιχάλη Χατζαντωνά με τον οποίο είχε επιλέξει να κάνει οικογένεια, χωρίς όμως να παντρευτούν ποτέ. Όπως είχε δηλώσει άλλωστε και η ίδια: «Είμαστε και οι δύο πολύ μακριά από την έννοια του παραδοσιακού γάμου, ο οποίος θεωρώ ότι δεν έχει και πραγματικό λόγο ύπαρξης. Αν αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι που θα μας κατοχυρώσει νομικά, κλίνουμε περισσότερο προς το σύμφωνο συμβίωσης. Έτσι κι αλλιώς, το μυαλό και η καρδιά δεν χωράνε σε χαρτιά. Άλλωστε με τον Μιχάλη μας δένουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα από υπογραφές και τυπικές τελετές».
Και όντως τούς έδεναν. Κυρίως η κόρη τους Θάλεια η οποία ήρθε στον κόσμο στις 2 Απριλίου του 2016 και της χάρισε τον πιο σπουδαίο ρόλο της ζωής της, αυτόν της μητέρας και μάλιστα στα 43 της χρόνια.
Η Θάλεια είναι η ζωή της και παρ' όλο που πριν μάθει το φύλο του μωρού της εκείνη έλεγε πως διαισθάνεται ότι έχει αγόρι, για πρώτη φορά το σύμπαν της έκανε την πιο ευχάριστη έκπληξη, χαρίζοντάς της ένα κοριτσάκι που φυσικά κάθε μέρα την κάνει όλο και πιο ευτυχισμένη.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Ένα "σήμερα" που η Ζέτα θέλει να κάνει ένα αισιόδοξο "αύριο" χωρίς λεκτική ή ψυχολογική βία. Αυτό τουλάχιστον υποστήριξε μιλώντας ανοιχτά για την τραυματική εμπειρία που όπως λέει, είχε στον εργασιακό της χώρο.
Δείτε το παρακάτω βίντεο με όλα όσα είπε στην εκπομπή Πάμε Δανάη χθες.
