Μυρτώ Κοντοβά: «Η πανδημία με απάλλαξε από φιλιά που δεν ήθελα να δώσω»
Η Μυρτώ Κοντοβά που υπογράφει τη νέα αγαπημένη σειρά του Mega Σχεδόν ενήλικες, μιλάει για την παιδικότητα που όλοι έχουμε ανάγκη αλλά και για όλα τα "μαθήματα" που πήρε λόγω πανδημίας.
Θυμάμαι, είχα διαβάσει ένα επιστημονικό άρθρο για το πότε θεωρείται κανείς ενήλικος σήμερα. Πότε λες εσύ;
Εγώ θα σου απαντούσα αυθόρμητα «ποτέ». Μετά θα έλεγα ότι είσαι πάντα ενήλικος και πάντα ανήλικος -δεν θα πω παιδί- και ό,τι δεν θέλεις να κάνεις μόνος σου, έρχεται η ζωή και σ' το κάνει. Οπότε αναγκάζεσαι, ακόμα και αν δεν θέλεις, να «ενηλικιωθείς», για να αντιμετωπίσεις τις φάπες ή αυτό που ονομάζεται εξέλιξη στη ζωή σου. Παραμένουν, όμως, πάντα κομμάτια, πώς να το πω, παραμένει πάντα ένας μικρός πιτσιρίκος ή μια πιτσιρίκα μέσα σου, που κυκλοφορεί και τρέχει και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Το έχω δει ακόμα και σε ανθρώπους που έχουν κάνει πολλή δουλειά με τον εαυτό τους.
Αυτή η δοκιμασία που περνάμε σήμερα πολλούς μας κατέστησε απότομα ενήλικες... Και τα παιδιά ακόμα.
Παραμένουν, όμως, ανέπαφα κάποια κομμάτια με τους φίλους σου και τους ανθρώπους που σε ξέρουν και τους ξέρεις, παραμένουν οι ίδιοι κώδικες, οι ίδιες καγκουριές ή τα ίδια κυνικά αστεία, ο ίδιος τρόπος να επικοινωνείς και να εκτίθεσαι - εκτίθεσαι μόνο σε αυτούς που σε ξέρουν καλά και δεν φοβάσαι. Παραμένει, ας πούμε, κάτι από τον παλιό κόσμο. Υπάρχει και σχετικό επεισόδιο στη σειρά που λέγεται «Κάτι από τον παλιό κόσμο».
Αυτά τα κομμάτια τα έχουμε ανάγκη...
Ναι, μας κρατάνε εκεί. Κάποια στιγμή στην ψυχοθεραπεία έλεγα ότι θέλω να ξεριζώσω ένα τέτοιο κομμάτι. Και συζητούσαμε με την ψυχολόγο ότι μαζί με αυτό είναι πιθανό να ξεριζώσεις και ένα σωρό άλλες μικρές, χρήσιμες ρίζες. Δεν θέλεις να το κάνεις. Εμένα μία από αυτές τις ρίζες μου είναι η παιδικότητά μου. Έλεγα ότι δεν τη θέλω, δεν γουστάρω την παιδικότητα άλλο, φτάνει. Ωστόσο, ένα από αυτά τα ριζίδια, ξέρεις, είναι μαζί και η δημιουργικότητα, δεν θέλω να τη χαραμίσω! Γιατί είναι το ζωτικό μου ψεύδος και το θέλω. Και, για να προσγειωθούμε λίγο και για να μιλήσω και ως ενήλικας, βιοπορίζομαι από αυτό.
Έχεις προβεί στις αναπόφευκτες κορωνοαναθεωρήσεις; Για το πώς ζούσες μέχρι τώρα ή για το πώς θέλεις να ζεις όταν όλο αυτό θα τελειώσει;
Δεν με έχει ακουμπήσει τόσο συνολικά. Νομίζω ότι προστατεύομαι ή αρνούμαι. Είμαι ακόμα στο «Όταν θα τελειώσει αυτό, θα κάνω εκείνο...». Δεν έχω φτάσει ακόμα στο «όταν θα τελειώσει αυτό, θα θυμάμαι...». Σίγουρα, ωστόσο, υπήρχαν πράγματα στη ζωή μας πάρα πολύ ωραία που τα θεωρούσαμε απόλυτα δεδομένα. Στη δική μου περίπτωση δεν χρειάστηκε να μου το κάνει αυτό η πανδημία, γιατί μου το κάνει ο χρόνος.
Τι εννοείς;
Όσο περνάει ο χρόνος, μαθαίνω να είμαι περισσότερο παρούσα στη ζωή μου. Ή να αναγκάζω τον εαυτό μου να το θυμάται και να είμαι περισσότερο εκεί στις στιγμές μου, στη μέρα μου, στη νύχτα μου, παντού. Αν ήμουν 25 ετών θα σου έλεγα άλλα πράγματα. Τώρα, έτσι κι αλλιώς, αυτό το κάνει ο χρόνος. Είχαμε πρόβα τώρα τελευταία, μια μέρα με πολύ καλό καιρό. Βγαίνοντας λέγαμε: «Πω πω τι ωραίο φως που έχει». Και ο Μάκης (σ.σ.: Παπαδημητρίου) έλεγε: «Εγώ θα ήθελα τώρα να πηγαίναμε όλοι μαζί για ένα τσίπουρο». Και έλεγε ο Γιάννης (σ.σ.; Στάνκογλου): «Ναι, ρε φίλε, δεν μπορώ να το δεχτώ ότι δεν μπορούμε να πιούμε ένα τσίπουρο στον ήλιο». Τα είχαμε όλα δεδομένα. Και δεν είναι έτσι. Να, αυτό ας πούμε είναι ένα μάθημα που παίρνω. Εκείνο δηλαδή που ήθελα από πριν να θυμάμαι μου το θυμίζει αυτή η ιστορία ξανά.
Τι θα μας αφήσει όλο αυτό το έλλειμμα αγγίγματος και αγκαλιάς;
Έχεις δίκιο, δεν το έχω σκεφτεί. Και είμαι άτομο πολύ του «ζου-ζου» και της αγκαλιάς και του κάθομαι πάνω στους άλλους. Πρέπει να σου πω, όμως, ότι αυτή η ιστορία με απάλλαξε και από φιλιά που δεν ήθελα να δώσω. Ή χέρια που δεν ήθελα να σφίξω. Ή αγκαλιές τάχα μου που δεν ήθελα να κάνω. Με απομάκρυνε από άλλα, αλλά με απάλλαξε και από την υποχρέωση να φιλήσω σταυρωτά κάποιον που δεν έχω καμία διάθεση. Έχω ένα συγκεκριμένο πρόσωπο στο μυαλό που αν το συναντούσα σε μια κοινωνική εκδήλωση, ουφ, δεν θα ήμουν υποχρεωμένη να πω «Αχ, τι κάνεις», «Έλα να σε φιλήσω» και τέτοια. Όξω!
Η τηλεοπτική σειρά «Σχεδόν ενήλικες», σε σενάριο & σκηνοθετική επιμέλεια Μυρτώς Κοντοβά, με τους Γιάννη Στάνκογλου, ΘεοδώραΤζήμου, Μάκη Παπαδημητρίου, Γιώργο Παπαγεωργίου, Βάσω Καβαλιεράτου, Αντώνη Μυριαγκό, Ιβάν Σβιτάιλο κ.ά., προβάλλεται κάθε Πέμπτη στις 21:00 στο Μega.
Πηγή: Marie Claire
