Ηρώ Ράντου: Όλα όσα δεν γνωρίζαμε για την όμορφη δημοσιογράφο!

ΞΥΠΝΑΩ κάθε μέρα στις 3 τα ξημερώματα για να πάω στη δουλειά. Δύσκολο, αλλά για τη δημοσιογραφία, που λατρεύω, χαλάλι! ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ήταν ξέγνοιαστα και ονειρεμένα, με δύο υπέροχους γονείς, που έδιναν σε μένα και στην αδελφή μου την ψυχή τους για να χαμογελάμε. Η ανεμελιά και το χαμόγελο όμως κόπηκαν απότομα στην εφηβεία μου, όταν πέθανε ξαφνικά ο πατέρας μου από καρδιακή α να κοπή. Έκτοτε η μητέρα μας έγινε και πατέρας μας και κάπως έτσι και η προσωπική μας σούπερ ηρωίδα, που με τις «μαγικές» της ιδιότητες επανέφερε ύστερα από πολλή δουλειά το χαμόγελο στα χείλη μας.

ΔΗΛΩΝΩ ΠΕΡΗΦΑΝΑ και χωρίς φόβο και πάθος «μαμμόθρεφτο». Δεν γίνεται να περάσει μέρα χωρίς να επισκεφτώ έστω και για λίγο την αγαπημένη μου μητέρα. Είναι μέρος της καρδιάς μου, της ζωής μου, και συνεπώς δεν θα μπορούσε να μην είναι και μέρος της καθημερινότητας μου,

ΜΕΝΩ στο κέντρο της Αθήνας, στα Πετράλωνα, που παραμένουν γνήσια, ανεπιτήδευτα και λαϊκά. Προτιμώ άλλωστε όλες τις αυθεντικές γειτονιές από τα πιο «fancy» προάστια. Το ίδιο ισχύει και με τα εστιατόρια!

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΜΟΥ, μετά τη δημοσιογραφία, την οποία ονειρεύομαι να υπηρετήσω για πολλά χρόνια ακόμα, είναι η μουσική. Έτσι χαλαρώνω πριν πέσω για ύπνο καθημερινά, αλλά έτσι εκτονώνομαι και ξεσπάω κιόλας, χορεύοντας και τραγουδώντας στο σπίτι. Οι γείτονες πάντως το γνωρίζουν καλά! Από παιδί παίζω πιάνο, ενώ στα άγρια νιάτα μου ήμουν και η τραγουδίστρια ροκ συγκροτήματος.

ΝΕΥΡΙΑΖΩ με τους δημοσιογράφους που δεν είναι αντικειμενικοί, αλλά αντιθέτως προβάλλουν επίσημες κομματικές ή ακόμα και επιχειρηματικές γραμμές. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους ως κοινωνία αν θέλουμε πραγματικούς δημοσιογράφους ή δημοσιολόγους.

ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ με τον Όμηρο, με τον οποίο είμαστε μαζί από φοιτητές. Άλλοι χαρακτήρες, διαφορετικοί τρόποι σκέψεις... Όμως αυτό τελικά δημιουργεί μια ισχυρή σχέση αλληλοσυμπλήρωσης, που λειτουργεί χωρίς δογματισμούς και παρωπίδες και έχει διάρκεια στον χρόνο, σύμφωνα με το περιοδικό Τηλέραμα.