Ντορέττα Παπαδημητρίου: Μιλάει για την σχέση με τα παιδιά της στην εφηβική τους ηλικία!

Τι έχει αλλάξει στην προσωπική σου ζωή, την έχουν επηρεάσει τα όσα ζούμε;

Έχουμε επηρεαστεί σε όλα τα επίπεδα, στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε, είναι λιγότεροι και συγκεκριμένοι, δεν είναι εύκολο ν' ανοίξει τον κύκλο σου και να φέρεις στη ζωή σου καινούργιους ανθρώπους, από την άλλη, γίνεται κι ένα ωραίο ξεσκαρτάρισμα, γιατί συνειδητοποιείς ποιοι από αυτούς σου έχουν λείψει και ποιους θα ήθελες να δεις; Ποιους ξέχασα, ποιοι μου τηλεφώνησαν να δουν τι κάνω;

Τι σου έχει λείψει περισσότερο;

Μου έχει λείψει να βγαίνω έξω, να συναντώ τους ανθρώπους, να μπορώ να τους πιάνω και να τους αγκαλιάζω. Είμαι ένα άτομο που μου αρέσει πολύ η αγκαλιά. Το ότι πλέον, αν αγκαλιαστείς με κάποιον, έχεις μια δεύτερη σκέψη, αν αυτός είναι εντάξει, μου δημιουργεί μια πολύ μεγάλη σύγχυση, θα ήθελα να έρθει η στιγμή, που θα μπορούμε ν' αγκαλιαζόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Η σχέση με τα παιδιά σου πώς λειτουργεί στην καραντίνα;

Τα αγόρια μου είναι 16 και 15 ετών αντίστοιχα. Είναι μια πάρα πολύ καλή παρέα, αλλά βρίσκονται σε μια περίεργη ηλικία για να είναι τόσο πολύ μέσα στο σπίτι δύο αγόρια, θα ήθελαν να είναι έξω και να ζουν καινούργια πράγματα. Είναι σε ηλικία εφηβείας και πάνω, είναι πολύ συνεργάσιμα κι ώριμα παιδιά, έχουν κατανοήσει όλη την κατάσταση και είναι πραγματικά τα φιλαράκια μου μέσα στο σπίτι, περνάμε πολύ ωραία. Μου έχει δοθεί κι εμένα ο χρόνθ5 που δεν είχα πριν, να είμαι ακόμα περισσότερο μαζί τους. Τα παιδιά είναι ανεξάρτητα πια, αλλά έχουμε περισσότερο χρόνο να κάνουμε πράγματα παρέα. Αυτό είναι από τα θετικά, αλλά θέλω να τελειώσει γρήγορα, ν' ανοίξουν τα σχολεία, καθώς έχω τΐ3 αγωνίες μου για το τι θα σημαίνει έναν χρόνο διαδικτυακά μάθηματα, αλλά και πόσο θα επηρεαστούν τα παιδιά μετά από έναν χρόνο μέσα στο σπίτι. Το πάω μέρα με τη μέρα... Προς το παρόν είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για τα αγόρια μου, ενώ προσεύχομαι να είναι όλα καλά.

Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά σου σε ηλικία, μειώνεται ή μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ σας, σε ό,τι αφορά στην επαφή σας;

Απομακρύνονται από τη μαμά, όπως είναι το φυσικό, το φυσιολογικό. Ανέκαθεν ήταν αυτός ο στόχος μου, σε σχέση με τα παιδιά, να τους μεγαλώσω με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουν τη δύναμη να πατήσουν στα πόδια τους και ν' ανοίξουν τα φτερά τους. θέλω τα αγόρια μου να γίνουν δύο άντρες ανεξάρτητοι, με εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, στις επιλογές και στο αποφάσεις τους, αλλά ταυτόχρονα, επειδή είμαστε πολύ της αγκαλιάς, δεν έχουν χάσει αυτή την τρυφερότητα απέναντι στη μαμά τους.

Σου λένε τα προσωπικά τους, για τα νεανικά τους φλερτ με τα κορίτσια;

Κουβεντιάζουμε, τα λένε, τους αφήνω να μου τα πουν όταν θέλουν, γιατί αν πάω να τους ρωτήσω εγώ κάτι, δεν θα μου πουν τίποτα. Έρχεται η στιγμή που έρχονται μόνοι τους όταν θέλουν και θα μου πουν. Δεν έχω τη διάθεση να τα ξέρω όλα, ούτε είμαι η μαμά που θα ψάξω για να μάθω, σέβομαι την ιδιωτικότητά τους, την προσωπική τους ζωή. Ελπίζω να έχουν τις βάσεις που χρειάζονται, θέλω να είναι άντρες με "Α" κεφαλαίο, να μην είναι μωρά, να είναι κύριοι. Δεν γίνεται να μου τα πουν όλα, κι εγώ στους γονείς μου δεν τα έλεγα όλα, σύμφωνα με το περιοδικό Λοιπόν.