Μαρία Αλιφέρη: Αποκάλυψε ποιο είναι το μεγαλύτερο «σκοτάδι» που βίωσε

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο σκοτάδι που βίωσες;

Πολλά... Πολλά... Προσωπικά, με θανάτους των γονιών, επαγγελματικά πάρα πολλά, αλλά είναι σαν να τα έχει περάσει άλλος, έχει μείνει το μάθημα από όλα, είτε λάθη, είτε σκληρές κι άδικες καταστάσεις, αν τα επεξεργαστείς και πάρουν τη θέση τους... περπατάς. Δεν έχω σημάδια, μόνο μικρά σημαδάκια εδώ κι εκεί, ένα σωρό, αλλά δεν έχω πληγές. Άμα καθαρίζει τις πληγές, κλείνουν, αν τις αφήνεις, γεμίζουν πύον, εγώ έμαθα να καθαρίζω τις πληγές μου.

Το μεγάλο σου όπλο είναι η ειλικρίνεια και η αλήθεια;

Ναι, ήταν και το ζητούμενο μου στη ζωή. Ήμουν ένα κλειστό παιδί κι ένιωθα ότι ήθελα να βρω και να εκδηλώσω τα μέσα μου, να μην είμαι αναγκασμένη, για οποιονδήποτε λόγο, να φορώ προσωπείο, μάσκα. Αυτό που είμαι, αυτό εκδηλώνω, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Αυτό, στον επαγγελματικό σου χώρο, δεν θέλει πολύ κόπο;

Πάρα πολύ, γι' αυτό γίνονται και οι εσωτερικές συγκρούσεις στους ανθρώπους, που αναγκάζονται για 1.000 λόγους, να φορέσουν κάποιο προσωπείο, κι έτσι έρχεται ο διχασμός. Εγώ τα κατάφερα, κι αυτό έχει τίμημα, γιατί πια μιλάς χωρίς μάσκα, δεν θα κολακεύσεις... Δεν κοροϊδεύω, λέω πάντα ό,τι αισθάνομαι.

Είσαι εκείνη που ρίχνοντάς της ένα χαστούκι, θα γυρίσεις και το άλλο μάγουλο σου;

Μη νομίζεις ότι είμαι καμιά αγία, απλώς, άμα έχεις βρει τα μέσα σου, ελέγχεις πολύ και είσαι κυρίαρχος στη συμπεριφορά σου. Άμα με βρίσουν, δεν θα βρίσω, αν με χτυπήσουν δεν θα χτυπήσω, αλλά όταν φτάσει σ' ένα σημείο, δεν θα το κάνει ο άλλος. Ο λόγος μου μπορεί να είναι αυστηρός ή συμβουλευτικός, αλλά να σηκώσω το χέρι μου, ούτε με σφαίρες.

Δεν έχεις χτυπήσει ποτέ το χέρι στο τραπέζι;

Δε γεννήθηκα έτσι, απλώς μέσα μου ήθελα να... περπατήσω έτσι. Νεότερη έχω θυμώσει, έχω στεναχωρηθεί πολύ για μια αδικία, τώρα δεν... Ξέρω γιατί το κάνει ο άλλος. Έχει αρχίσει μια σοφία, μια εσωτερική σύνεση και μια ανθρωπιά, πολύ μεγαλύτερη. Είμαι τηε γνώση5, διάβαζα, διαβάζω μέχρι σήμερα, παρακολουθώ επιστήμες και εξελίξει σε όλα. Αν η γνώση μου μετατρέπεται σε σοφία, τότε ναι, κάτι έχω καταφέρει, γιατί σκέτη γνώση δεν φτάνει.

Είσαι σε πληρότητα...

Ήρεμη και γαλήνια, πλήρης δεν είναι κανείς ποτέ. Δεν νιώθω κάποιο κενό, να θέλω κάτι πολύ και να μην το έχω, όχι, δόξα τω θεώ, δεν είμαι άπληστη σε τίποτα. Χαίρομαι ό,τι έχω και κάνω, σχέση, διδασκαλία, δουλειά, αλλά δεν είμαι σε τίποτα άπληστη. Πάντα ήθελα να είμαι ψυχικά γαληνεμένη και νομίζω ότι το έχω καταφέρει σε πολύ καλό βαθμό και το χαίρομαι.

Έχεις δώσει πολύ ποιοτικό χρόνο στον εαυτό σου, κι αυτό είναι το αποτέλεσμα;

Ναι, γιατί όσο κοινωνική είμαι, άλλο τόσο χρειάζομαι και την εσωστρέφειά μου. Θέλει εσωτερική εγρήγορση, δε γίνεται αλλιώς, δυστυχώς μας "τρώει" η εξωτερικότητα, αποκοιμόμαστε και μετά ψάχνουμε να βρούμε πού έχουμε αφήσει πίσω τον εαυτό μας, εκεί αρχίζουν τα τραγικά. Πρέπει να τα δούμε ουσιαστικότερα, κι όχι με απληστίες και εγωκεντρισμούς, όλες αυτές τις κατάρες, όπως τις χαρακτηρίζω...

Πηγή: Λοιπόν