Τζούλι Μασίνο: Η βαθιά εξομολόγηση για το παιδί που παραλίγο να υιοθετήσει

Το τηλεοπτικό κοινό τη γνώρισε πριν από αρκετά χρόνια μέσα από τη συνεργασία της με το Fame Story αλλά και το ρόλο της ως coach φωνητικής για τους υποψήφιους τραγουδιστές του τάλεντ σόου. Η Τζούλι Μασίνο, από τότε μέχρι και σήμερα, δεν έπαψε στιγμή να ασχολείται με τη μουσική, έχοντας μάλιστα αντιμετωπίσει διάφορα σοβαρά προβλήματα...

-Παρακολουθείς τα τάλεντ σόου μουσικής στην τηλεόραση;

Στην αρχή ήταν κάπως, τώρα τα βλέπω αρκετά καλά, είναι πιο ήρεμα και ο καθένας ξέρει ποιος είναι ο ρόλος του, έβλεπαν πώς είναι στο εξωτερικό. Τα ριάλιτι που θα έρθουν, είναι το "House of fame" και το "Fame Story". Το "Ηouse of Fame", είναι σχεδόν το ίδιο πριν 18 χρόνια, με αυτό που κάναμε τότε με τον Αντώνη Γούναρη.

-Θα ήθελες να συμμετέχει σε κάτι τέτοιο;

Φυσικά, έκανα 4 σεζόν τότε, είναι δικός μου ρόλος αυτός, αν δεν ήμουν εγώ μέσα... Δεν μου έχουν κάνει κάποια πρόταση.

-Γιατί;

Δεν έχω απάντηση γι' αυτό... Γιατί δε μου έκαναν. Εγώ είμαι αυτό που είμαι, μπορώ να δώσω τα φωνητικά, να κάνω τοποθέτηση και coaching από ερμηνεία, ασκήσεις, γυμναστική από τις ανάσες, καθώς είμαι 33 χρόνια δασκάλα.

-Μου είχες πει ότι ήθελες πάντα οικογένεια και παιδιά, εξακολουθείς ακόμα να το θέλεις ή με την πάροδο του χρόνου έχεις αλλάξει;

Πάντα ήθελα οικογένεια και παιδιά, αλλά τώρα δεν είναι η ώρα να το σκεφτώ. Είμαι σε μια ηλικία που μπορώ να είμαι γιαγιά, όχι μάνα. θ' αγκαλιάσω τον άνθρωπο που θα έρθει και θα έχει δική του οικογένεια. Αν έχω τύχη απάτη ζωή, να βρω τον σωστό άνθρωπο, κι έχει παιδιά, θα τα αγκαλιάσω σαν να είναι δική μου οικογένεια. Όλα αυτά που πέρασα τον τελευταίο χρόνο, όπως και όλοι, στους 10 μήνες, άλλαξε τόσο η ζωή μου που δεν μπορώ να σκεφτώ ρομαντικά. Χαίρομαι, γιατί δεν έχω τύψεις, δεν έχω χρέη, είμαι αξιοπρεπής κι μένω σε 37 τ.μ. σπίτι. Έχω περάσει δύο φορές μεγάλες οικονομικές καταστροφές, κι έχω φτάσει στον πάτο. Η πρώτη φορά, ήταν όταν έπεσα από την πίστα και έσπασα τη μέση μου, τότε έκανα φυσικοθεραπεία, για δύο χρόνια, όπου η κάθε φορά στοίχιζε 60 ευρώ, δεν μπορούσα ούτε στην τουαλέτα να πάω, πώς θα μπορούσα να δουλέψω; Τότε ήθελα να πάρω ένα παιδί από τη Ρωσία, ήμουν έτοιμη να το υιοθετήσω, αλλά έσπασα τη μέση μου. Πώς θα μπορούσα να το έχω έτσι, κι όντως, για να σηκωθώ κανονικά, ήθελα δύο χρόνια. Με αγάπη για τη ζωή, τον θεό και με πίστη, τα κατάφερα. Η μουσική μου, η φωνή μου, το ότι γράφω στίχους, μ' έσωσε, όποια τέχνη κι αν κάνω, όπως και τη ζωγραφική.

Πηγή: Λοιπόν