Τόνια Σωτηροπούλου: «Όταν έρθει η στιγμή που θα είμαι έτοιμη, θα κάνω και θέατρο»

Η ηθοποιός σε συνέντευξή μίλησε για τις συμβουλές που τις έδωσαν οι γονείς της για το συγκεκριμένο σίριαλ, για τα στοιχεία που παίρνει από μεγαλύτερους συναδέλφους της, αλλά και για την καθημερινότητα της.

Προφανώς δεν έζησες στα χρόνια που εκτυλίσσεται η υπόθεση. Πώς αφουγκράστηκες εκείνη την εποχή; Συμβουλεύτηκες τους γονείς σου ή φίλους;

Κυρίως από τους γονείς μου ζήτησα συμβουλές, που έχουν ζήσει αρκετά πράγματα πριν από τα '60s και τη Χούντα, αλλά και τα αδέλφια μου - τώρα ο αδελφοί μου είναι 54 και η αδελφή μου 48. Επιπρόσθετα παρακολούθησα διάφορα ντοκιμαντέρ από το αρχείο της ΕΡΤ, ενώ ανέτρεξα στο διαδίκτυο για να μάθω πράγματα σε σχέση με τη μόδα της εποχής ώστε να μπω στο κλίμα.

Πώς είναι τη μια σεζόν να παίζεις σε κάτι σύγχρονο και την άλλη να «ζεις» στον προηγούμενο αιώνα;

Νομίζω ότι ένας από τους βασικούς λόγους που κάνουμε αυτή τη δουλειά είναι η αλλαγή, μέσα από την οποία μπορείς να μεταπηδάς από μήνα σε μήνα και από αιώνα σε αιώνα. Είναι κάτι που έχεις ως δεδομένο πάντα. Έτσι, κρατάς το παιδί μέσα σου. Κανένα άλλο επάγγελμα δεν το έχει αυτό. Διάβαζα πρόσφατα μια φράση του Μάρτιν Σκορσέζε που έλεγε «Μπορεί να κατηγορούν τους ηθοποιούς ότι είναι εύθραυστοι και ασταθείς, αλλά εσύ μπορείς να σκεφτείς πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσουν ο Μπάτμαν;»

Συνήθως τι στοιχεία παίρνεις από μεγαλύτερους συναδέλφους σου;

Πάντα παρατηρώ τους συναδέλφους μου, όχι μόνο τους μεγαλύτερους που έχουν άλλες ποιότητες και μακρά πορεία, όπως η Υβόννη Μαλτέζου στο σίριαλ φέτος, αλλά και τους νεότερους. Γενικότερα μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους γιατί όταν τους αφουγκράζεσαι, καταλαβαίνεις τι διαφορετικό έχεις εσύ αλλά ταυτόχρονα και τι κοινά. Ο καθένας έχει όλες τις ποιότητες μέσα του, απλώς είναι διαφορετικός ο τρόπος που εκφράζεται.

Τώρα που τα θέατρα είναι κλειστά νιώθεις τυχερή που παίζεις σε σίριαλ;

Νιώθω πολύ τυχερή γιατί -όσο κι αν ακούγεται περίεργο- ήταν μια καλή χρονιά για μένα. Όσοι αγαπώ είναι υγιείς, έκανα μια μεγάλη ταινία, το Man of God, αλλά χαίρομαι και για Τα καλύτερα μας χρόνια.

Πώς είναι τώρα η καθημερινότητα σου με το σίριαλ;

Δεδομένης της κατάστασης, είμαι ευγνώμων που ενώ τις περισσότερες μέρες τις εβδομάδας βρίσκομαι σε καραντίνα, 2-3 μέρες πάω στα γυρίσματα και μπαίνω σε αυτό που κάποτε ονομάζαμε «κανονικότητα». Σε σχέση με την πρώτη καραντίνα, τώρα ξέρουμε αρκετά καλύτερα πώς να έχουμε έλεγχο και ψυχραιμία και, βασικά είναι νόμος πως ό,τι και να γίνεται, μικρό ή μεγάλο, η ζωή συνεχίζεται, με τις δυσκολίες και τις ευκολίες της. Είμαστε προσαρμοστικά όντα και δεν μπορούμε να παγώσουμε τα πάντα μέχρι να περάσει το κακό.

Στο θέατρο δεν έχεις δοκιμαστεί ακόμη, θα το ήθελες;

Δεν θα ήθελα προς το παρόν να κάνω θέατρο, θέλω πολύ να δουλέψω στο σινεμά και στην τηλεόραση και γενικά επιθυμώ ό,τι κάνω αυτό να με γεμίζει. Όταν έρθει η στιγμή που θα είμαι έτοιμη, θα κάνω και θέατρο. Εύχομαι κινηματογράφους και θέατρα ανοιχτά, είτε παίζω εγώ είτε όχι.

Σε ενοχλεί που για κάποιο διάστημα είχες μείνει στη συνείδηση τον κοινού ως «το κορίτσι του Τζέιμς Μποντ», καθώς συμμετείχες στην ταινία Spectre;

Όχι, δεν με ενοχλεί γιατί εγώ συνέχιζα να προσπαθώ και να δουλεύω, έστω και α οι δουλειές αυτές δεν είχαν το μέγεθος της παραγωγής του Μποντ ή δεν προβλήθηκαν στην Ελλάδα. Ήταν δική μου απόφαση να απέχω τηλεοπτικά γιατί δεν ταίριαζα σε κάποιο σίριαλ που μου προτάθηκε. Κάνω τη δουλειά μου για μένα. Φυσικά και με κολακεύει να ακούω «μπράβο», να με θαυμάζουν και να με αγαπούν, αλλά στόχος μου είναι να κάνω ό,τι με κάνει ευτυχισμένη, είπε στο ΟΚ!