Μαρία Αλιφέρη: Ο κορονοϊός, το θέατρο και η επόμενη μέρα!

Πώς περνάει ο χρόνος για σένα αυτόν τον καιρό;

Κάνω χρόνια μαθήματα σε σχολή, υποκριτική και ψυχόδραμα, ενώ τώρα τα κάνω διαδικτυακά. Ο χρόνος τώρα είναι πολλαπλάσιοι, γιατί μπαίνουν από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό άνθρωποι, ώρες ατέλειωτες. Ποιος να μου το έλεγε ότι θα καθόμουν τόσες ώρες μπροστά στο laptop. Δεν ήξερα, αλλά έμαθα, αγκομαχώντας, ζορίστηκα, αλλά τώρα μια χαρά.

Οι μαθητές σου βρίσκονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

Όλα τα χρόνια είμαι σε σχολές, τώρα που είναι διαδικτυακά, έχω προσέλευση από Έλληνες, σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πως νιώθεις που διδάσκεις την τέχνη σου;

Είναι οι δύο μεγάλοι μου έρωτες, οι αγάπες μου, υποκριτική και ψυχόδραμα. Νιώθω πολύ καλά για πολλούς λόγους. Τόσα χρόνια, τόση γνώση και εμπειρία, θέλω να τα μεταδώσω, ενώ πάντα είναι μια τρομακτική ανανέωση, γιατί από κάθε παιδί έχεις να μάθεις, υπάρχουν άλλα ερεθίσματα. Είναι μια διαρκής ανανεωτική δουλειά, όπως είναι και το θέατρο.

Το θέατρο αυτή τη στιγμή "πονάει" και μαζί του και ο» ηθοποιοί.

Αυτό "πονάει" πολύ, ήταν να συνεχίσω μια πολύ ανθρώπινη παράσταση που έκανα, κι αρνήθηκα γιατί ερχόταν ο κορονοϊός, θα συνέχιζα μια παράσταση του χειμώνα και όντως μας έκλεισαν μέσα 10 ημέρες μετά.

Πως βλέπεις την κατάσταση στο μέλλον;

Πάντα ρίχνω τον προβολέα μου στη φωτεινή πλευρά, τα πράγματα για όλους μας είναι δύσκολα και πρωτόγνωρα, αλλά πρέπει να βρίσκουμε τρόπου$ να αντεπεξερχόμαστε, δεν είναι για να λυγίζουμε με τίποτα.

Από τα... σενάρια για το εμβόλιο και τον κορονοϊό, τι πιστεύεις;

Καλό είναι να έχει κάποιος ανοιχτά τα αυτιά και τα μάτια του, να μην ταυτίζεται με την τρομοφοβία, δεν το βρίσκω καλό για τον κόσμο. Υπάρχει μια διαρκής τρομοφοβία.

Η ζωή σου ήταν και παραμένει αφιερωμένη πρώτα στην τέχνη σου;

Πρώτα στον μέσα εαυτό μου, να μην "κοιμάται", να "προχωράει" διαρκώς και να "σκάβει", μετά όλα τα άλλα, με ξεκίνημα τις δύο αγάπες μου, την υποκριτική και τη διδασκαλία. Πρώτα είναι τα μέσα μας.

Πώς επαγρυπνούσαν τα μέσα σου;

Δεν έχω σταματήσει να μελετάω, να μαθαίνω και να φτιάχνω τον μέσα εαυτό μου. Αυτό δεν σταματάει ποτέ, έως θανάτου, θεωρώ όμως ότι είναι απαραίτητο, για να ισορροπήσει κάποιος στην εξωτερική ζωή, να έχει συνεχή εσωτερική εγρήγορση και εξέλιξη.

"Πάντρευες" εύκολα τα εσωτερικά σου με τα εξωτερικά σου;

Αυτό είναι το ζητούμενο όλων μας, η δυσαρμονία εκεί έρχεται, είναι άλλης φύσεως το μέσα μας και άλλης το έξω. Το ζητούμενο είναι να τα εναρμονίσουμε, γιατί όποιο από τα δύο, μόνο του, είναι ακραίο και ανισόρροπο, σύμφωνα με το περιοδικό Λοιπόν.