Νατάσα Θεοδωρίδου: «Δεν θέλω να δείχνω 25 ενώ είμαι 50, αλλά να είμαι μια ωραία 50άρα»

Τον απολογισμό της επαγγελματικής της πορείας, έκανε η Νατάσα Θεοδωρίδου. Η γνωστή τραγουδίστρια μίλησε στο Πρώτο Θέμα, ενώ μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στη σχέση της με τον χρόνο.

Ακολουθεί σχετικό απόσπασμα...

Φοβερές εποχές. Τι ωραία περνούσαμε, φτερό στον άνεμο. Κοίτα, αυτό που μου έλεγες πριν για τη συστολή που είχα τότε στα ξεκινήματα, ακόμα την έχω. Εγώ πάντα ήθελα να δείχνω έργο και να ερμηνεύω καλά τραγούδια. Εχω άλλες εμπειρίες πια, έχω κάνει παιδιά, γάμους, διαζύγια, καριέρα. Οπότε κάνω τώρα την ακτινογραφία στον εαυτό μου και λες “αυτό είμαι...”. Τώρα είναι η καλύτερη φάση μου. Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί, αλλά τώρα είναι τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου». Απωθημένα όχι, όνειρα ναι. Οσο την κοιτάς σου φαίνεται ότι τίποτα δεν είναι ικανό να την κάνει να σπάσει. Να τη ρίξει στη μιζέρια. Οπως λέει και η ίδια, «δεν επιτρέπω σε τίποτα να με ρίξει. Αφού δεν μπορώ κάτι να αλλάξω, δεν θα κάτσω να με βασανίσει. Κοίτα, τις δυνάμεις μου τις κρατάω για τα σοβαρά. Εχω ζήσει πολύ δύσκολες καταστάσεις, αλλά μετά το πρώτο σοκ όλα τα αντιμετωπίζεις, τα βάζεις στη σωστή τους διάσταση. Τα σοβαρά είναι μόνο της υγείας. Αυτή τη στάση ζωής, να έχω κόφτη, την απέκτησα όταν ήρθα εδώ στην Αθήνα με ένα κοριτσάκι 2 χρονών, μόνες μας. Από την άλλη, φαίνομαι κοινωνική, αλλά δεν είμαι.

Είμαι κλειστή. Ξώχαρη ναι, αλλά όχι ανοιχτή στους πάντες. Με ποιον μοιράζομαι τα προβλήματά μου; Να σου πω την αλήθεια, με κανέναν. Δεν θέλω ποτέ να ρίχνω τον άλλο, τα δικά μου προβλήματα τα κρατάω πάντα για τον εαυτό μου, δεν τα μοιράζομαι. Τις σοβαρές αποφάσεις τις παίρνω πάντα μόνη μου. Απωθημένα δεν έχω, μόνο όνειρα. Επειδή αφιέρωσα τη ζωή μου στο τραγούδι, είναι ο δικός μου ασφαλής χώρος. Δεν θέλω τίποτε άλλο να αποσπά την προσοχή μου. Προτάσεις που μπορούν να σε ξεστρατίσουν και να σου κοτσάρουν κι άλλους τίτλους εκτός από εκείνον της τραγουδίστριας. Η μόνη μου σκέψη και επιθυμία είναι να συνεχίσω να κάνω μικρά ή μεγάλα, δεν έχει σημασία, αλλά σίγουρα καλά βήματα χωρίς παραστρατήματα, να κάνω λάθη αλλά όχι μεγάλα. Τα λάθη στη δουλειά μας μπορεί ναι είναι μια κακή επιλογή τραγουδιών ή εμφανίσεων που θα σε πάει πίσω. Στην καριέρα μου, τουλάχιστον φανερά, δεν έχω εισπράξει ανταγωνισμό, όχι. Σε μένα αυτός δεν έχει θέση, η δυσκολία στη δουλειά μας είναι μόνο οι διαφορετικοί χαρακτήρες. Δεν χωράει τίποτεʼάλλο. Αν έχεις κατακτήσει την επιτυχία, δεν μπορεί κανείς να σουʼτην πάρει.

Είναι αδιαπραγμάτευτη. Οσοι έχουν δουλέψει μαζί μου κι εγώ μαζί τους, πιστεύω ότι όλοι ήμασταν χαρούμενοι. Ούτως ή άλλως, κάνω καλές συμφωνίες και τις τηρώ μέχρι τέλους, οπότε όλα είναι ξεκάθαρα. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με την τέχνη δεν πρέπει να είναι ούτε αγενείς ούτε υπερόπτες. Στην τέχνη η υπέρβαση και η ταπεινότητα πάνε μαζί. Δεν μπορεί να διαχωρίζεται ο άνθρωπος από τον καλλιτέχνη - μαζί αγκαλιάζονται, δένονται και συμπορεύονται για να έχουν και αποτέλεσμα έργου. Είμαι στρατιώτης στη δουλειά, αλλά εκείνη που γνώρισα και είπα ότι είναι “η απόλυτη επαγγελματίας”, είναι η Μαρινέλλα.

Δεν είναι τυχαία ούτε η επιτυχία ούτε η διάρκειά της. Ποια είναι, άλλωστε, η συνταγή της επιτυχίας για έναν τραγουδιστή; Η συνέπεια και η δισκογραφία. Να μην αφήνεις κενά, να αναζητάς συνέχεια το καλύτερο τραγούδι. Και να συμβαδίζεις με την εποχή. Να μη σε ξεπερνάει. Αυτό που έμαθα από συνεργασίες δίπλα σε ερμηνευτές όπως ο Πάριος και η Μαρινέλλα είναι ότι η δύναμη ενός τραγουδιστή είναι το ρεπερτόριό του, που γεμίζει τη βαλίτσα του σε αυτό το υπέροχο ταξίδι της μουσικής, με ωραίο υλικό. Πώς με φαντάζομαι μεγαλώνοντας; Να βλέπω τη θάλασσα... ναι, με συντροφιά.

Η εικόνα της ευτυχίας για μένα είναι να είμαι καλά στο μυαλό μου και να με έχει πάει εκεί το τραγούδι, που να νιώθω ότι είμαι πλήρης από αυτό, ότι το γλέντησα, το ευχαριστήθηκα. Οτι το υπηρέτησα. Να νιώθω γεμάτη. Ο χρόνος με αγχώνει σε λογικά πλαίσια. Θέλω όπως όλοι να νιώθω και να δείχνω καλά. Για μένα ελιξίριο είναι το τραγούδι. Δεν θέλω να δείχνω 25 ενώ είμαι 50, αλλά να είμαι μια ωραία 50άρα. Αλλωστε τα 50 σήμερα μπορεί να είναι μια ωραία αρχή για τα πάντα. Ενας αριθμός είναι. Τι τίτλο θα έβαζα στο βιβλίο της ζωής μου; “Η ζωή μου έρωτας” και ως επίλογο το “Ακόμα τραγουδάω”. Αυτό θα ήθελα να είναι το φινάλε».