Άριελ Κωνσταντινίδη: «Ήθελα να ανοίξει η γη και να με κατα­πιεί από την ντροπή μου»

Μετρά δεκαετίες στο χώρο της υποκριτικής, ενώ πρόσφατα αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά για όσα δύσκολα βίωσε, μέσα από συνεργασίες που δύσκολα θα σβήσουν από τη μνήμη της. Η Άριελ Κωνσταντινίδη αποκάλυψε...

Φοβήθηκες ποτέ στο παρελθόν να πας σε γύρισμα ή παράσταση;

Ναι, βέβαια. Υπήρχε σκηνοθέτης που με έφερνε σε τρομερά δύσκολη θέση κάνοντας πλάκα μπροστά σε όλο το συνεργείο για το αν έχω όχι ολοκληρωμένες σeξουαλικές σχέσεις. Ήθελα να ανοίξει η γη και να με κατα­πιεί από την ντροπή μου. Και θυμάμαι ακόμα και άντρες συναδέλφους μου να κατεβάζουν τα μάτια όταν περνούσα από δίπλα τους γιατί ένιωθαν αμήχανο με όλο αυτό που συνέβαινε. Είμαι ευτυχής γιατί ειδικά από άντρες συναδέλφους μου βρήκα τεράστια υποστήριξη και μου στάθηκαν σαν πατέρες ή σαν αδελφοί.

Από γυναίκες συναδέλφους σου δεν είχες υποστήριξη;

Δεν μου συμπεριφέρθηκε καμία ως μητέρα. Συνήθως η συμβουλή που άκου­γα ήταν «Κρίμα αυτό ταλέντο σου. Εκμεταλλεύσου όλα αυτά που έχεις στα πόδια σου. Για πολλά χρόνια υπήρχε η νοοτροπία ότι μια έξυπνη γυναίκα δεν πρέ­πει να έχει συναισθήματα και κάθε μια κίνηση να γίνεται με ωφελιμιστικά κρι­τήρια. Αυτή είναι μια πολύ παλιά νοοτροπία που υποτιμούσε ξεκάθαρα τις γυ­ναίκες γιατί υποστήριζε ότι αυτό που χρειάζεται μια ηθοποιός για να ανέβει δεν είναι ταλέντο, αλλά το να κάνει τις κατάλληλες γνωριμίες. Και δυστυχώς αυτά ακούγονται κυρίως από γυναίκες παρά από άντρες. Και βλέπει ότι ακόμα και τώρα κάποιες γυναίκες στρέφονται εναντίον άλλων γυναικών που κατήγγειλαν συναδέρφους τους.

Η Σμαράγδα Καρύδη και η Ζέτα Δούκα διαφώνησαν έντονα, όταν η πρώτη υποστήριξε μέσα από ανάρτηση της στα social media ότι στηρίζει όσους έχουν υποστεί κακοποίηση, αλλά δεν μπορεί να χαρεί για την καταστροφή των άλλων. Ποια είναι η άποψη σου;

Δεν είναι η ώρα για συμπόνιες για τους θύτες. Τώρα χρειάζεται να βγει προς τα έξω όλος αυτός ο πόνος και ο θυμός και όχι μόνο από τον δικό μας κλάδο, αλλά από όλους.

Ο Σταμάτης Φασουλής σε μία συνέντευξη του προέτρεψε τους συναδέλφους του να «χαμηλώσουν τους τόνους και να καθίσουν φρόνιμα». Ποια είναι η δική σου θέση;

Όταν άκουσα το «Καθίστε φρόνιμα», στην αρχή νευρίασα και μετά έβαλα τα κλάματα. Δεν φαντάζεσαι πόσες φορές ως παιδί έχω ακούσει αυτό το «Κά­τσε φρόνιμα». Δεν έχω να απαντήσω κάτι. Δεν μου λέει τίποτα να ακούω κάποιον που κάνει κριτική από τον καναπέ του. Ή το έχει ξεχάσει ή δεν έχεις αισθανθεί καν αυτόν τον πόνο και την ένταση που νιώθεις όταν κάποιοι προσπαθούν να σου επιβάλλουν να κάνεις κάτι που δεν το θες. Έχοντας κάνει 12 χρόνια ψυχοθεραπεία και ούσα μητέρα, έχω πια πολύ μεγαλύτερη διαύ­γεια και δεν μπορώ καν να σκεφτώ ότι τα παιδιά μου μπορεί να υπάρξουν θύτες ή θύματα. Γι' αυτό σου είπα προηγουμένως ότι δεν είναι ακόμα η ώρα της συμπόνιας για τους θύτες. Τώρα είναι η ώρα να εκραγεί το ηφαίστειο και να βγει όλη η λάβα, κι ας πάρει μαζί με τα ξερά και τα χλωρά. Δεν πειράζει και μακάρι μετά τον δικό μας κλάδο να καθαρίσουν, και οι υπόλοιποι. Τότε θα είναι η μεγάλη νίκη για την κοινωνία μας.

Πηγή: Περιοδικό ΟΚ!