Νίκος Ορφανός: «Άρχισε να με βρίζει… Χρησιμοποίησε χυδαίες εκφράσεις»!

Αρχικά ο ηθοποιός είπε: «Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, το έχω συναντήσει αυτό και στην πολιτική και στην τέχνη, που όταν πηγαίνεις με θετική διάθεση ή όταν αισθάνονται ότι έχουν δίπλα τους χαρούμενους ανθρώπους δεν τους αρέσει και θέλουν να τους στραπατσάρουν. Ένας τέτοιος ήταν αυτός ο σκηνοθέτης. Δεν έχω να το καταγγείλω γιατί το χειρίστηκα, το αντιπαρήλθα. Ήταν μια στιγμή σε μια περιοδεία καλοκαιρινή που μου μίλησε με πάρα πολύ άσχημο τρόπο, γιατί είχα μπλέξει στην κίνηση και επειδή μας έβαζε να πηγαίνουμε δύο ώρες πριν από την καθορισμένη ώρα από την παράσταση, για να κάνουμε κάθε φορά ένα κομμάτι πρόβας. Κανονικά πάμε μία ώρα πριν από την παράσταση. Εκείνη τη μέρα εγώ πήγα με μισή ώρα καθυστέρηση με αποτέλεσμα να χάσω αυτήν την πρόβα και με περίμενε πυρ και μανία. Άρχισε να με βρίζει ακριβώς πίσω από την πόρτα του θεάτρου, ενώ βλέπουμε τον κόσμο που στέκεται στην ουρά για να βγάλει εισιτήρια και μας κοίταγαν.»!

Και πρόσθεσε: «Αυτό έγινε ενώ είχαμε κάνει ήδη 30 παραστάσεις. Και ενώ στην αρχή έλεγε τα καλύτερα, στη συνέχεια αυτό άλλαξε, προφανώς ήθελε να γίνω αυλικός του, κολλητός του, δεν ξέρω. Χρησιμοποίησε χυδαίες εκφράσεις, ότι δεν είμαι επαγγελματίας, να μην ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί. Εγώ καθόμουν απλώς και τον κοίταγα. Δεν το περίμενα τόσο πολύ αλλά εκείνη τη στιγμή συναισθάνθηκα τη σπουδαιότητα της στιγμής και είπα μέσα μου ότι αν απαντήσω στην ίδια ένταση, θα ξεφτιλιστούμε και δεν θα γίνει παράσταση και δεν άξιζε αυτό στον θίασο»!

Και κατέληξε λέγοντας: «Στον χώρο του θεάματος στην Ελλάδα είναι πιο πρόσφορο το έδαφος να συμβούν αυτά. Είναι πλήρως αναξιοκρατικός και οι καλλιτέχνες, ειδικά οι ηθοποιοί είναι πλήρως ανυπεράσπιστοι. Δεν έχουν ούτε μάνατζερ, ούτε οικονομικούς συμβούλους, ούτε μια σύμβαση εργασίας. Ούτε ένας θεσμός να τους προστατέψει και να σταθεί δίπλα τους. Ακόμα και το Σωματείο, άντε να διαγράψει κάποιον, μέχρι εκεί φτάνει. Όλο αυτό θα κάνει πολύ καλό στον χώρο. Θα ξεσκαρτάρει αρκετά. Εγώ προτείνω να μιλήσουν όλοι. Να έρθουν τα πάνω κάτω, να αντιμετωπίσουμε όλοι όλους και να προχωρήσει το θέατρο σε μια αληθινή κανονικότητα, γιατί κοντεύαμε να θεωρήσουμε ότι αυτά είναι μια κανονικότητα, επειδή δεν μιλούσαμε ή τα ανεχόμασταν»!