Ιωάννα Βλάχου στο gossip-tv: «Εύχομαι να μη ζήσει κανένας γονιός αυτό που ζήσαμε εμείς!»

Η σοβαρή ασθένεια της κόρης της, τα πέντε δαιδαλώδη χρόνια διαμονής τους σε δημόσιο νοσοκομείο της Γαλλίας, οι δύσβατες δισεπίλυτες ημέρες τους εκεί, αλλά και η καταλυτική βοήθεια του Νίκου Αλιάγα. Η ερμηνεύτρια Ιωάννα Βλάχου εξομολογείται στο gossip-tv.gr αλήθειες της και αναφέρεται στην περιπέτεια υγείας της κόρης της που υπήρξε παγκοσμίως το πρώτο κορίτσι που μεταμοσχεύθηκε με επιτυχία στο μυελό των οστών με βλαστοκύτταρα του ομφάλιου λώρου.

Η τρίτη προσωπική σου δουλειά βγήκε στο φως πριν από λίγους μήνες από τις εκδόσεις «Μετρονόμος». Μίλησέ μου για το καινούργιο αυτό επαγγελματικό στοίχημα σου;

Είμαι χαρούμενη και περήφανη, γιατί θεωρώ πως αυτή η τρίτη μου δισκογραφική δουλειά είναι ωριμότερη σε πολλά επίπεδα. Το σημαντικό είναι πως υλοποιήθηκε σε δύσκολους καιρούς αλλά με τον αρτιότερο τρόπο. Αισθητικά και ως παραγωγή και ως μελωδίες θεωρώ ότι είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Τους στίχους υπογράφει ο Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, την μουσική η Όλγα Κουτσούκαλη και ο Κωνσταντίνος Κατωμέρης και την ενορχήστρωση ο Σπύρος Παγιάτης. Καταλαβαίνεται γιατί λοιπόν αποτελεί ένα στοίχημα που δείχνει ότι κερδίζεται κάθε μέρα και περισσότερο. Εξαιρετικοί συντελεστές σε κάθε επίπεδο εξασφάλισαν εκείνη την καλλιτεχνική ατμόσφαιρα σε υψηλές δημιουργίες. Αυτό επέδρασε πολύ καθοριστικά και για τη δική μου παρουσία. Ένιωθα πως όλοι περίμεναν να τους δικαιώσω τραγουδώντας τους στίχους και την μουσική τους, αλλά και αντιπροσωπεύοντας τον κόπο των συναδέλφων μουσικών και των τεχνικών που έβαλαν τα δυνατά τους.

Αποφασίσαμε να κόψουμε τα μαλλάκια της πριν πέσουν... Πώς να δώσεις απαντήσεις και εξηγήσεις σε ένα οχτάχρονο παιδί για όλα αυτά; Το κάναμε να φαίνεται σαν παιγνίδι, αλλά δεν ήταν. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πιο πολλά από εμάς στις δύσκολες στιγμές.

- Ουσιαστικά και παρά το γεγονός ότι το CD τιτλοφορείται «Τα κρυμμένα» νομίζω πως στην προσωπική σου διαδρομή όλα ήταν φανερά. Βίωσες μέσα στα χρόνια τρομακτικές δυσκολίες και μιλώ πρώτα από όλα για την ασθένεια της κόρης σου.

Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα αποφασίσει να γίνω ηθοποιός. Ξεκίνησα από πολύ μικρή με θεατρικές ομάδες, χορό και μαθήματα φωνητικής. Αυτό με βοήθησε να πάρω την τέχνη με σοβαρότητα και να δημιουργήσω γερές βάσης για την πορεία της καριέρας μου, εννοείται πως δεν μου χαρίστηκε τίποτα. Δούλεψα και δουλεύω σκληρά για να σταθώ στον χώρο. Να είμαι τραγουδίστρια και μητέρα. Με απρόοπτα και δυσκολίες και στους δυο μου ρόλους. Η ιστορία με την σπάνια ασθένεια της κόρης μου, μου δίδαξε πολλά, μα πάνω απ’ όλα με έκανε πιο δυνατή και αισιόδοξη. Ήταν μια δύσκολη περίοδος γεμάτη νοσοκομεία θεραπείες και διαμονή 5 χρόνια στο Παρίσι.

- Η κόρη σου ουσιαστικά είναι το πρώτο κορίτσι παγκοσμίως που μεταμοσχεύτηκε με επιτυχία στο μυελό των οστών με βλαστοκύτταρα του ομφάλιου λώρου. Θα ήθελα να μου περιγράψεις βήμα-βήμα αρχικώς πώς αισθάνθηκες όταν έμαθες ότι το παιδί νοσεί αλλά και ποιες ήταν οι κινήσεις που ακολουθούσε έκανες?

Το έμαθα ένα μεσημέρι περιμένοντας τις απαντήσεις έξω από το αιματολογικό εργαστήριο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα. Προσπαθούσα να καταλάβω την πάθηση, τις ιατρικές ορολογίες αλλά και τις πιθανότητες ίασης και θεραπείας. Το μόνο που με ένοιαζε εκείνη την στιγμή ήταν, σε ποιο μέρος του κόσμου υπάρχει η θεραπεία, για να τρέξω να σώσω το παιδί μου. Με παρότρυνση του αιματολόγου μας, πολύ σημαντική και η δική του συμβολή, κλείσαμε ραντεβού στην Γαλλία για να βρούμε μια από τις καλύτερες γενετίστριες στον κόσμο την Eliane Gluckman. Επιβεβαίωσε την αναιμία Fanconi που είχε το παιδί και είπε ότι θα μας αναλάβει. Να είναι καλά. Θυμάμαι ακόμα πως φύγαμε για μία εβδομάδα και μείναμε στο Παρίσι για 5 ολόκληρα χρόνια.

Συνάντησα γονείς και παιδιά από όλο τον κόσμο, με διαφορετική εθνικότητα και χρώμα. Εκείνη όμως την ύστατη ώρα γινόμαστε όλοι μια μεγάλη οικογένεια. Όλοι οι γονείς είχαμε τον ίδιο πόνο. Όταν έψαχνε η κόρη μου τα παιδιά που την προηγούμενη μέρα ήταν μαζί και μετά δεν τα ξαναέβλεπε, η απάντηση ήταν ίδια κάθε φορά… Το ξεπέρασαν και γύρισαν πίσω στην πατρίδα τους. Ακόμα και τώρα πολλές φορές με ρωτάει για κάποια παιδιά

- Ουσιαστικά μείνατε σε δημόσιο νοσοκομείο της Γαλλίας επί πέντε έτη. Πώς ήταν εκείνη η περίοδος;

Η κόρη μου ήταν στην Β’ Δημοτικού όταν φύγαμε από Ελλάδα. Μιλούσε ελληνικά και λίγα αγγλικά. Αυτό ίσως την βοήθησε στην αρχή για να έχει καλύτερη επικοινωνία με το ιατρικό προσωπικό προκειμένου να αναφέρει κάθε φορά αν πονάει η αν χρειάζεται κάτι. Η μετάβαση και η νοσηλεία της καλύφθηκε από το ελληνικό κράτος, καθώς ήμασταν σε ευρωπαϊκή χώρα και δημόσιο νοσοκομείο. Πολλά τα χρήματα και δεν νομίζω ότι θα καταφέρναμε να φτάσουμε ως εκεί αν δεν μας κάλυπτε η ασφάλεια.

- Φαντάζομαι ότι είναι τρομερά σοκαριστικό το να απαιτείται το παιδί σου να κάνει χημειοθεραπείες…

Εύχομαι να μη ζήσει κανένας γονιός, αυτό που ζήσαμε εμείς. Αποφασίσαμε να κόψουμε τα μαλλάκια της πριν πέσουν Πώς να δώσεις απαντήσεις και εξηγήσεις σε ένα οχτάχρονο παιδί για όλα αυτά; Το κάναμε να φαίνεται σαν παιγνίδι, αλλά δεν ήταν. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πιο πολλά από εμάς στις δύσκολες στιγμές. Βιώσαμε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές και κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε σειρά επίπονων και μακροχρόνιων παρενεργειών, αλλά έπρεπε να κάνουμε υπομονή για να πετύχει η νέα και πρωτοπόρα μεταμόσχευση με βλαστοκύτταρα ομφαλίου λώρου.

- Είναι πολύ συγκινητικό ότι επέλεξες και εσύ να ξυρίσεις τα μαλλιά σου προκειμένου να αισθάνεται όμορφα με την εικόνα της..

Δεν γινόταν αλλιώς ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω. Είχε πολύ πυκνό μαλλί .Εγώ εκείνη την περίοδο τα είχαν μακρύνει αρκετά, αλλά σε μισή ώρα είχα φύγει και έψαχνα να βρω κομμωτήριο, να γίνω ίδια με εκείνη. Δύσκολες καταστάσεις, πολλές φορές έμοιαζαν μη διαχειρίσιμες.

Ο Νίκος Αλιάγας είναι μοναδικός! Από την πρώτη μέρα που τον γνώρισα μας φέρθηκε σαν οικογένεια.

- Πόσο επώδυνο είναι να βλέπεις παιδάκια που δίνουν την ίδια μάχη να φεύγουν από τη ζωή;

Πάρα πολύ. Συνάντησα γονείς και παιδιά από όλο τον κόσμο, με διαφορετική εθνικότητα και χρώμα .Εκείνη όμως την ύστατη ώρα γινόμαστε όλοι μια μεγάλη οικογένεια. Όλοι οι γονείς είχαμε τον ίδιο πόνο. Όταν έψαχνε η κόρη μου τα παιδιά που την προηγούμενη μέρα ήταν μαζί και μετά δεν τα ξαναέβλεπε, η απάντηση ήταν ίδια κάθε φορά… Το ξεπέρασαν και γύρισαν πίσω στην πατρίδα τους. Ακόμα και τώρα πολλές φορές με ρωτάει για κάποια παιδιά. Έχει κρατήσει επαφές με ένα κορίτσι από το Μαρόκο. Πόσο χαίρομαι όταν στα κλεφτά κοιτάω τις συνομιλίες τους.

- Υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσες να αντιμετωπίσεις ότι συνέβαινε;

Υπήρχαν και ήταν πολλές, με διάφορους τρόπους προσπαθούσα να ξεφεύγω για να μην καταλάβει κάτι και χαλάσει η ψυχολογία της. Πήγαινα στην ελληνική εκκλησία, μαγείρευα για παιδάκια που δεν είχαν τους γονείς κοντά, τους ψώνιζα πολλές φορές και τα απαραίτητα, για να τα ευχαριστήσω, έκανα την κάθε μέρα στο νοσοκομείο να μοιάζει με γιορτή. Το πρωί πήγαινα σε γαλλικό σχολείο να μάθω την γλώσσα και τα σαββατοκύριακα τραγουδούσα σε ελληνικό εστιατόριο. Βλέπετε η δική μου διαμονή, και καταλαβαίνετε πόσο ακριβή είναι η ζωή στο Παρίσι, έπρεπε να καλυφθεί από εμένα. Προσπαθούσα να γεμίσω το χρόνο και το μυαλό μου τις ώρες που έκανε εκείνη θεραπείες και μαθήματα για να μας βοηθήσω οικονομικά, αλλά και για να μην τρελαθώ. Δυστυχώς εκείνη την περίοδο έφτασα 120 κιλά .

- Αισθάνθηκες φόβο για τη ζωή του παιδιού;

Πάρα πολλές φορές, Ειδικά τις πρώτες μέρες μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, ήταν τρέλα...Μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας φαινόταν τόσο τρομακτικά με τον ήχο τους, η δυσκολία να κατανοήσω την γλώσσα και τους γιατρούς μα και τους νοσοκόμους ήταν απερίγραπτη. Πολλές φορές έφτανα στα όρια μου, μα δεν ήθελα να το δείξω. Σ αυτό βοηθούσε και η μάσκα, στην μονάδα μεταμόσχευσης αλλά και σε όλες τις κλινικές δεν κυκλοφορούσαμε ποτέ χωρίς αυτήν.

Πήγαινα στην ελληνική εκκλησία, μαγείρευα για παιδάκια που δεν είχαν τους γονείς κοντά, τους ψώνιζα πολλές φορές και τα απαραίτητα, για να τα ευχαριστήσω, έκανα την κάθε μέρα στο νοσοκομείο να μοιάζει με γιορτή. Το πρωί πήγαινα σε γαλλικό σχολείο να μάθω την γλώσσα και τα σαββατοκύριακα τραγουδούσα σε ελληνικό εστιατόριο. Προσπαθούσα να γεμίσω το χρόνο και το μυαλό μου τις ώρες που έκανε εκείνη θεραπείες και μαθήματα για να μας βοηθήσω οικονομικά, αλλά και για να μην τρελαθώ. Δυστυχώς εκείνη την περίοδο έφτασα 120 κιλά.

- Σε στήριξε καταλυτικά και με πολύ αγάπη ο Νίκος Αλιάγας…

Ο Νίκος είναι ένας και μοναδικός! Από την πρώτη μέρα που τον γνώρισα μας φέρθηκε σαν οικογένεια.

- Μάλιστα μία πολύ γνωστή τραγουδίστρια της Γαλλίας επισκέφθηκε τη μικρή σου στα πλαίσια του «Κάνε μία ευχή»…

Πόσο χάρηκε εκείνη την μέρα, δεν μπορώ να το περιγράψω. Ήρθε η DIAMS τραγουδίστρια rap, διάσημη. Είχαμε ετοιμασίες στα ρούχα, στα χρώματα στα μαλλιά. Πόσο σημαντικό το έργο αυτών των οργανώσεων. Δίνουν στα παιδιά ελπίδα, αγάπη, χαρά. Το όνειρό τους γίνεται πραγματικότητα.

- Τι θεωρείς ότι έμαθες μέσα από αυτή την περιπέτεια;

Είδα τι δύναμη έκρυβα μέσα μου, και πώς κατάφερα να επιβιώσω μέσα από αυτές τις αντίξοες συνθήκες. Κατάλαβα ποιους ανθρώπους έπρεπε να επιλέξω στην ζωή μου, και πως να μάθω στο παιδί μου να αγωνίζεται καθημερινά και να πορεύεται στην ζωή, με τα καλά η τα άσχημα που ίσως έρθουν. Έμαθα να στηρίζω τις επιλογές μου και να τολμώ να περάσω «απέναντι», γιατί αν δεν το έκανα, δεν θα μάθαινα ποτέ τι θα συναντήσω. Όλα αυτά και άλλα τόσα που δεν γράφοντα σε μια συνέντευξη, με οδήγησαν να αλλάξω τρόπο ζωής και σώμα. «Έχασα» 60 κιλά και αποφάσισα να βάλω νέα πρόσωπα στην ζωή μου και να μην σταματήσω να ονειρεύομαι και να τραγουδώ.

- Ποιοι άνθρωποι σε στήριξαν ουσιαστικά;

Η οικογένειά μου, λίγοι φίλοι μετρημένοι στα δάχτυλα, οι άνθρωποι του νησιού μου μα και νέοι φίλοι και γνωστοί από διαφορετικά μέρη που σε διαφορετικούς χρόνους της ζωής μου έπαιξαν και παίζουν σημαντικό ρόλο μέχρι και σήμερα.

- Πώς είναι σήμερα η κόρη σου;

Η κόρη μου σήμερα είναι πολύ καλά στην υγεία της. Επισκεπτόμαστε πια το Παρίσι κάθε δυο χρόνια για εξετάσεις. Είναι φοιτήτρια του ΑΠΘ στο Τμήμα Ψυχολογίας. Είναι πολύ ευαισθητοποιημένη με όλα τα κοινωνικά ζητήματα. Ανυπομονεί να πάρει το πτυχίο της και να αρχίσει να εργάζεται κάνοντας πράξη αυτό που έχει επιλέξει να σπουδάσει με αγάπη και υπευθυνότητα.

- Νιώθεις τυχερή;

Ευλογημένη, όχι απλώς τυχερή. Όταν ένα γονιός κερδίσει την μάχη της αρρώστιας με το παιδί του, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο. Όλα τα άλλα μετά παίρνουν το δρόμο τους.

- Έρχομαι και στην μουσική σου διαδρομή. Είχες την τύχη και την ευτυχία να συνεργαστείς με ογκόλιθους της μουσικής τραγουδοποιΐας. Αναφέρομαι στους Μίμη Πλέσσα, Αντώνη Βαρδή, Γιώργο Χατζηνάσιο, Θάνο Μικρούτσικο, Χρήστο Λεοντή και Λίνα Νικολακοπούλου. Μίλησέ μου ξεχωριστά για κάθε έναν από τους παραπάνω δημιουργούς;

Δέος να τραγουδάς μπροστά στον Μίμη Πλέσσα και να μοιράζεσαι κουβέντες μαζί του. Ο Αντώνης Βαρδής είναι από τους πιο σεμνούς καλλιτέχνες που έχω γνωρίσει. Οι μελωδίες του είναι πολύ χαρακτηριστικές .Ο Γιώργος Χατζηνάσιος είναι ένας δημιουργός που πάντα θαύμαζα τα τραγούδια του με την Νανά Μούσχουρη και όχι μόνο. Είμαι τυχερή που τα τραγούδησα κι στην σκηνή μαζί με τον ίδιο. Ο δυναμισμός του Θάνου Μικρούτσικου με είχε συνεπάρει από την πρώτη φορά που άκουσα τα τραγούδια του στο δισκοπωλείο της οικογενείας μου. Όταν τον γνώρισα από κοντά γοητεύτηκα. Εμπνεύστηκα από την ενέργεια του, και ετοίμασα μουσική παράσταση με αφορμή το 3ο διεθνές συνέδριο δημιουργικής γραφής στην Κέρκυρα. Ο Χρήστος Λεοντής ήταν από του πρώτους που με παρότρυνε να προχωρήσω στο τραγούδι. Η Λίνα Νικολακοπούλου είναι μια στιχουργός που πάντα θαύμαζα και αγαπούσα. Ο ιδιαίτερος στίχος της στόχευε την καρδιά μου. Είμαι τυχερή που την γνώρισα και μοιράζομαι απίστευτες κουβέντες μαζί της. Έτσι γίνεται με τους φίλους άλλωστε.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 7 PHOTOS

- Είναι αλήθεια ότι έχεις κερδίσει τον Σάκη Ρουβάς μουσικό διαγωνισμό cheese στα πρώτα βήματα και των δύο;

Αλήθεια. Τέλος δεκαετίας ‘80 τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός διοργανώνει διαγωνισμό τραγουδιού. Έλαβα μέρος και έφτασα μέχρι τον τελικό. Στην πρώτη θέση εγώ, ο Σάκης Ρουβάς στην Δεύτερη .Το έπαθλο ήταν ακρόαση στην εταιρία polygram.

- Ολοκληρώνοντας, πώς τι ονειρεύεσαι να σου φέρει ο χρόνος;

Να έχω υγεία, όπως όλοι μας, άλλωστε. Να συνεχίσω να είμαι με τους ανθρώπους που αγαπώ και μ’ αγαπούν. Και φυσικά «Τα κρυμμένα» ν’ αγαπηθούν απ’ όλους, όπως τα αγαπήσαμε και εμείς δημιουργώντας τα.