Θανάσης Αλευράς: «Η αρρώστια μου έγινε φίλη μου, δεν την χρειάζομαι πια, σιγά σιγά με εγκαταλείπει»

Ποιο πρόσωπο θα επέλεγε; να υποδυθείς;

Ο Δημήτρης Χορν στον πρώτο κύκλο του προγράμματος ήταν ένα πρόσωπο δικής μου επιλογής. Ήθελα να μπω στον κό­σμο του. Θαυμάζω πολλές προσωπικότη­τες, δεν θα ήθελα όμως να μιμηθώ καμία. Το κάνω τώρα μόνο λόγω συνθήκης για­τί αυτό είναι το παιχνίδι. Η μίμηση δεν εί­ναι κάτι το οποίο κάνω στο σπίτι μου τον ελεύθερο μου χρόνο.

Πόσο άλλαξε τη ζωή σου ο κορονοϊός;

Δεν μπορώ να το κρίνω ακόμα ολοκλη­ρωτικά. Σίγουρα μου έδωσε πολύ χρόνο με τον εαυτό μου. Είδα ξανά τις ανάγκες μου. Είχα χρόνο να σταθώ σε αυτά που έκανα και σε όσα επιθυμώ να δημιουργή­σω. Συνειδητοποίησα ότι πολλές φορές, από κεκτημένη ταχύτητα, συνέχισα να κάνω πράγματα που δεν ήθελα πια. Προσ­διορίστηκε μέσα μου η διαδρομή μου, όπως και το τι ονειρεύομαι από εδώ και πέρα, Είχα το χρόνο να ανακαλύψω πράγ­ματα τα οποία μου δίνουν χαρά και ευχα­ρίστηση.

Έρχομαι στην άσκηση βίας οποιασδήποτε μορφής που πολλοί συνάδελφοί σου έχουν καταγγείλει. Σε έχει στεναχωρήσει η πληθώρα καταγγελιών; Έτυχε στη διαδρομή σου να αντιμετωπίσει αντίστοιχα περιστατικά; Προσωπικά δεν έχω βιώσει κάτι αντίστοι­χο. Στη διάρκεια της επαγγελματικής μου διαδρομής μου έτυχαν εύκολες, δύσκο­λες, υπέροχες συνεργασίες, αλλά όχι κάτι που να αφορά αυτό το κομμάτι. Σαφώς, επειδή έχει να κάνει με το χώρο μου, νιώ­θω ένα βάρος για ό,τι έγινε. Δεν τα ξέρα­με όλοι όλα. Από την άλλη, χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκουν τη δύναμη κάποιοι άν­θρωποι που πραγματικά κακοποιήθηκαν, είτε σωματικά είτε ψυχικά, να μιλήσουν. Είμαι μαζί τους ψυχή τε και σωματικά αν χρειαστεί.

Μέσα σε όλο αυτό το μαύρο που βιώνουμε εξαιτίας των τόσο δύσκολων συνθηκών, τι διαφορετικό θεωρεί* ότι προσφέρει το «YFSF» στο τηλεοπτικό τοπίο;

Η τηλεόραση έχει ανοίξει διάπλατα τις! πόρτες της στο «μαύρο», το οποίο και προβάλλει σχεδόν ηδονικά. Εγώ με την τηλεόραση δεν έχω πια καμία επαφή, με αφορά το μέσο έτσι όπως εξελίσσει. Δεν βρίσκω κάτι ενδιαφέρον να δω, το «YFSF» είναι το πιο χαρούμενο, καθαρά έντιμο και οικογενειακό σόου αξιώσεων στην ελληνική τηλεόραση, ένα εξωστρεφές παιχνίδι χαράς, διασκέδασης, απενεχοποίησης. Είναι σαν φως. Παρακολου­θείς ταλαντούχους ανθρώπους που δυάζουν μοναδικά την υποκριτική, το τραγουδί, τη μουσική. Είναι ένα παιχνίδι χωρίς ίντριγκες, γι' αυτό και είμαι μέσα απ την πρώτη στιγμή που το άκουσα έναν πολύ ισχυρό δεσμό μαζί του. Το έζησα στο χτίσιμο του. Ήμουν στον πρώτο κύκλο του.

Πέρασες ένα αυτοάνοσο νόσημα. Αντιμετώπισες ψωρίαση. Άλλαξε μέσω αυτής της συνθήκης ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεσαι πια την καθημερινότητα σου; Οι ασθένειες στο δικό μου κόσμο πεποιθήσεων έρχονται για να μας βοηθήσουν για να μας μιλήσουν όταν πάμε κόντρα στις πραγματικές μας ανάγκες. Έτσι το σώμα μας βρίσκει διέξοδο και απευθύνεται σε εμάς με απόγνωση για να το ακούσουμε επιτέλους. Εγώ αντιμετώπισα το αυτοάνοσο μου ως δώρο. Διάβασα πολύ, ενημερώθηκα όχι τόσο από την κλασική ιατρική. Η κλασική ιατρική πιστεύει στη χημεία, εγώ, από την άλλη, στο μυαλό μας. Θεωρώ πως, όπως μόνοι μας κατα­φέρνουμε να αρρωστήσουμε, έτσι μόνοι Ι μας μπορούμε και να μάθουμε. Κινούμενο βάσει αυτής της αρχής, έχω δει να γίνονται θαύματα στο σώμα μου. Με βοηθάει να υπερασπίζομαι όσα θέλω, να οδηγούμαι εκεί που οι συνθήκες μου δίνουν χαρά. Αυτό δεν είναι λίγο. Το χρωστάω στην αρρώστια μου. Αφού την αντιμετώπισα έτσι έγινε φίλη μου. Δεν τη χρειάζομαι άλλο, γιατί αρχίζω και δεν τη βλέπω πια. Σιγά σιγά με εγκαταλείπει, σύμφωνα με το 7 μέρες Tv.