Γιώργος Σουξές: «Σε ό,τι αφορά στη δουλειά μου δεν έχω το «εγώ» μπροστά»

Και ο Προύσαλης θα πάρει προαγωγή αφού η θέση του διοικητή χηρεύει;

«Βέβαια. Έρχεται εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Του το ανακοινώνουν δια τηλεφώνου και στήνει γλέντι μόνος του αφού γίνεται διοικητής Διαφανίου και περιχώρων, θα περνάει και θα τρίζει ο δρόμος».

Οπότε και η Ρίζω γίνεται κυρία διοικητού...

«Μάλλον γι’ αυτό την παντρεύεται. Όταν αλλάζεις προς το καλύτερο τη ζωή σου. αυτό σου δίνει νέα ώθηση και το ένα καλό φέρνει το άλλο».

Θα αλλάξει και η στολή;

«Τους έκανα φασαρία στην παραγωγή (αστειεύεται). Τους ρωτάω: "Παιδιά τι θα γίνει με τα διακριτικά μου;". Μου απαντούν ότι δεν έχουν ενημέρωση και το έβαλα στη σκηνή. Μου λέει κάποια στιγμή ο Παναγιώτης: "Τι να σου φέρω διοικητά μου;" και του απαντάω: "Πώς με είπες; Διοικητά μου; Και δεν έχω τα διακριτικά μου λόγω ενδυματολογικού προβλήματος"».

Έχετε πάντως αυτό το χάρισμα να ενσωματώνετε στο σενάριο οποιαδήποτε συνθήκη με απόλυτο φυσικό τρόπο.

«Και η Ελένη Κορακάση μου το λέει αυτό. Όταν ο θεός σου δίνει ένα ταλέντο πρέπει να το σέβεσαι και να το εξελίσσεις. Είναι ύβρις να πατάς πάνω σε αυτό και να υπερβαίνεις εαυτόν. Εγώ δεν προβάρω μπροστά στον καθρέφτη τα λόγια και τις εκφράσεις μου. Θέλω να βγαίνει η σκηνή από μεριά μου και να νιώθω τα πράγματα, να μην είναι στημένα. Με βλέπω στη σειρά ως τηλεθεατής και καμιά φορά εκπλήσσομαι κι εγώ από τις εκφράσεις που παίρνει ο ήρωας, γιατί εκείνη την ώρα δεν είμαι εγώ αυτός που παρακολουθώ αλλά ο χαρακτήρας που υποδύομαι. Το θέμα είναι να μην έχεις στο μυαλό σου μόνο το σενάριο με τα λόγια σου αλλά να ακούς και τον συνάδελφο που μιλάει, να προσλαμβάνεις τα όσα λέει και να έχεις τις ανάλογες αντιδράσεις. Δεν είναι εύκολη η υποκριτική. Τώρα το καταλαβαίνω γιατί έχω περισσότερες αξιώσεις από τον εαυτό μου. Πάντα είχα αλλά τώρα είναι μεγαλύτερες. Όσο μεγαλώνεις βλέπεις πόσα πράγματα δεν ξέρεις ακόμη, πόσα άγνωστα εκφραστικά πεδία υπάρχουν, παρατηρείς τις αδυναμίες σου και δεν σταματάς ποτέ την προσπάθεια να τις βελτιώσεις».

Δύσκολα το παραδέχονται αυτό φτασμένοι καλλιτέχνες. Το «εγώ» τους συνήθως είναι πιο ισχυρό.

«Σε ό,τι αφορά στη δουλειά μου δεν έχω "το εγώ" μπροστά. Μελετώ σχεδόν ευλαβικό την τέχνη της υποκριτικής κι ερευνώ άφοβα κάθε νέο μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά μου. Σήμερα, μετά από τόσα χιλιόμετρα σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση, γνωρίζω πολύ καλά πλέον ότι... δεν γνωρίζω τίποτα», σύμφωνα με το Tv 24.