Κατερίνα Διδασκάλου: «Απομακρύνθηκα αμέσως από τον άνθρωπο που ασκούσε βία»

Ξεκινώ με την τεράστια επιτυχία του θεατρικού έργου του Αντώνη Τσιπιανίτη «Η απολυμένη». Η συγκλονιστική ερμηνεία σου στο μονόλογο έχει αγαπηθεί πολύ από το κοινό. Η παράσταση έχει αποσπάσει ήδη εξαιρετικές κριτικές στο online streaming και παρουσιάζεται καθ' όλη τη διάρκεια του Μαρτίου κάθε Σάββατο και Κυριακή. Πως αισθάνεστε για την τόσο ένθερμη ανταπόκριση των θεατών σε αυτήν τη δουλειά;

Υπέροχα. Η διάρκεια μιας παράστασης εξαρτάται από το κοινό. Όταν αγκαλιάζεται με θέρμη από τους θεατές, αυτό δηλώνει αυτόματα και την επιτυχία της. Το ζητούμενο για τον κάθε άνθρωπο της τέχνης είναι να αγαπηθεί ολοκληρωτικά η δουλειά του.

Άρα, πρέπει να απολαμβάνετε με χαρά το θρίαμβο του μονολόγου «Η πόρνη από πάνω». Το γεγονός ότι παρουσιάζεται αδιάλειπτα» επί μία δεκαετία δηλώνει σίγουρα μια τεράστια νίκη.

Με συγκινεί βαθιά η ανοιχτή αγκαλιά του κοινού. Το καλοκαίρι θα περιοδεύσω με αυτό το τόσο ευρηματικό έργο του Αντώνη Τσιπιανίτη. Τον ευχαριστώ από καρδιάς που μου εμπιστεύτηκε τα δύο πνευματικά του παιδιά. Χαίρομαι που δικαίωσα τις προσδοκίες του.

Αλλάζει στη διάρκεια των χρόνων ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζετε την ηρωίδα;

Φυσικά. Ο κάθε ρόλος εξελίσσεται, χωρίς να αλλάζει η βάση του. Θα έλεγα πως μπαίνει πιο πολύ μέσα μου η ηρωίδα. Περιγράφω πια τις μικρές λεπτομέρειες της Ερατώς. Η πορεία του χαρακτήρα στο χρόνο μοιάζει με ένα μωρό... Αρχικά μπούσουλα, έπειτα περπατά και στο τέλος τρέχει. Στέκομαι δίπλα της με την ίδια αγάπη, αφοσίωση και προσήλωση, επιθυμώντας ουσιαστικά να αποδώσω την αλήθεια της.

Μιλάμε για το θέατρο σε μια περίοδο που πολλοί συνάδελφοί σας έχουν καταγγείλει κακοποιητικές συμπεριφορές που έχουν βιώσει. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης και σημαντικής πορείας σας, έχετε έρθει ποτέ αντιμέτωπη με αντίστοιχα περιστατικά λεκτικής, σωματικής ή ψυχολογικής βίας;

Βέβαια. Σε όλους μας έχει συμβεί αυτό. Θέλω να τονίσω ότι το θέατρο απλώς ρίχνει φως σ' αυτήν τη συνθήκη εξαιτίας της ζωντανής φύσης του. Δυστυχώς, κακοποιητικές συμπεριφορές υπάρχουν παντού, σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους. Την τελευταία διετία, η ενδοοικογενειακή βία έχει αυξηθεί στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά πενήντα τοις εκατό. Σκεφθείτε ακόμη πώς στον 21ο αιώνα, στη νομοθεσία πολλών χωρών, η άσκηση βίαιων συμπεριφορών δεν θεωρείται ποινικό αδίκημα.

Εσείς πώς αντιδράσατε σε παρόμοιες συμπεριφορές βίας;

Απομακρύνθηκα αμέσως από τον άνθρωπο που τις ασκούσε. Το πρόλαβα! Δεν επέτρεψα να γιγαντωθούν.

Μιλήσατε στους οικείους σας για αυτό το γεγονός;

Κάποια πράγματα δεν είναι πολύ εύκολο να τα συζητήσεις ακόμα και με τους οικείους σου. Χρησιμοποιείται από πολλούς αυτή η αστεία καραμέλα του «γιατί τώρα»; Ακούω ανθρώπους να αναρωτιούνται για τα θύματα «γιατί μοιράζονται σε αυτήν τη συνθήκη συμπεριφορές που βίωσαν χρόνια πριν;» «Μα, γιατί τώρα αισθάνονται δυνατοί», απαντώ. Δεν είναι είκοσι χρόνων να φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους και να υποκύπτουν στον εκβιασμό ότι δεν πρόκειται να ξαναδουλέψουν ποτέ. Γιατί τώρα, αν θέλετε, μπορούν έστω να πάρουν την εκδίκηση τους για τις αηδιαστικές, σάπιες, απεχθείς συμπεριφορές που έχουν βιώσει. Όταν συμβαίνει κάτι τόσο αποκρουστικό, κακό και επαίσχυντο, δεν έχεις πάντα τη δύναμη να το αποκαλύψεις. Δεν είναι τόσο απλό. Ο φόβος σε κρατά δέσμιο. Πολύ σωστά πράττουν τόσο οι αθλητές, όσο και οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές, οι δικηγόροι και όλοι οι επαγγελματίες που εξομολογούνται ανοιχτά τα περιστατικά σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής βίας που έχουν αντιμετωπίσει. Είναι παθογένεια η εκμετάλλευση από τον οποιονδήποτε της σωματικής ή επαγγελματικής του υπεροχής απέναντι στο ιερό δικαίωμα της εργασίας. Η κατάχρηση εξουσίας είναι ένα φαινόμενο που ανθεί, δυστυχώς, σε όλους τους χώρους και ξεκινάει από το σπίτι, σύμφωνα με το περιοδικό 7 μέρες Tv.