Νικολέτα Ράλλη: «Βίωσα μια τρομακτικά δύσκολη στιγμή στο μαιευτήριο»

«Κάθε μέρα που περνά, νιώθω υπερήφανη για τον εαυτό μου όσον αφορά το project-πρόκληση που λέγεται "μεγάλωμα παιδιού". Και σίγουρα δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς τη στήριξη και την πολύτιμη βοήθεια του Μιχάλη, που απoδείχθητε ένας πολύ καλός μπαμπάς, πέραν των προσδοκιών μου».

Η εγκυμοσύνη της, που προέκυψε τρεις μήνες πριν συμπληρώσει ένα χρόνο σχέσης με τον επιχειρηματία Μιχάλη Ανδρούτσο, έφερε στη ζωή τους την κόρη τους, Σοφία, που σήμερα είναι 9 μηνών.

Η Νικολέτα Ράλλη μιλώντας σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για το πώς είναι η μητρότητα, αν υπήρξαν στιγμές που φλέρταρες με την κατάθλιψη ενώ αποκάλυψε και το «ρόλο» του συντρόφου της σε όλο αυτό.

Η μητρότητα είναι όπως την περίμενες;

«Όχι, νόμιζα ότι είναι κάτι που σου βγαίνει αβίαστα και σε γεμίζει μόνο ευχάριστα συναισθήματα. Σε μένα τουλάχιστον δεν λειτούργησε έτσι. Μιλώντας ώριμα και συνειδητοποιημένα, η μητρότητα είναι ό,τι πιο δύσκολο έχω βιώσει ποτέ. Στο μυαλό μου και λόγω του χαρακτήρα μου, είναι μια δέσμευση εφ' όρου ζωής. Φυσικά και κάνεις λάθη - άλλοτε τα ξανακάνεις, άλλοτε μαθαίνεις από αυτά, κι έτσι προχωράς. Ειδικά τους πρώτους μήνες, η καθημερινότητα με το μωρό στο σπίτι αλλάζει όλες τις ισορροπίες μέσα στην οικογένεια».

Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο; «Αν το πιάσουμε από τον τοκετό, το γεγονός ότι γέννησα τελικά με καισαρική επειδή η μικρή δεν είχε πάρει θέση και ήταν γενικά μεγάλο μωρό. Όσο προετοιμασμένη κι αν είναι μια γυναίκα ψυχολογικά και σωματικά, ο τοκετός είναι μια περίπλοκη διαδικασία. Η αποθεραπεία μετά την καισαρική με ζόρισε αρκετά επειδή είχα πόνους, ενώ για ένα διάστημα δεν μπορούσα να στέκομαι όρθια χωρίς να καμπουριάζω. ΜΕ τον ερχομό του παιδιού στο σπίτι, αυτά που δεν με δυσκόλεψαν καθόλου ήταν η αϋπνία και το να ακόλουθο) το πρόγραμμα του μωρού στην καθημερινότητα μου. Σωματική κούραση ένιωσα και νιώθω, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι εξαντλούμαι από την έλλειψη ύπνου. Είχα αστείρευτη ενέργεια και αντοχές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τον πρώτο καιρό με το μωρό δεν προλάβαινα ούτε να φάω!»

Πώς θυμάσαι τις πρώτες ημέρες με την κόρη σου;
«Η αλήθεια είναι ότι άργησα πολύ να συνειδητοποιήσω ότι έχω παιδί. Προσωπικά, δεν το βίωσα όσο ρομαντικά το παρουσιάζουν στις ταινίες. Οι κινήσεις μου στην αρχή ήταν περισσότερο ρομποτικές προκειμένου να μην κάνω κάποιο λάθος. Ακολουθούσα πιστά ό, τι μου είχε δείξει η μαία μου. Παράλληλα, μέσα σε όλο αυτό ΤΟ τρελό πρόγραμμα, προσπαθούσα να βρω τα πατήματα μου με τη μικρή».

Υπήρξαν στιγμές που φλέρταρες με την επιλόχεια κατάθλιψη;
«Βίωσα μια τρομακτικά δύσκολη στιγμή στο μαιευτήριο. Υποθέτω ότι ρόλο σε αυτό έπαιξε και το ότι γέννησα υπό Covid συνθήκες: δεν μπορούσαν να με επισκεφθούν οι δικοί μου άνθρωποι, δεν είχαμε γέλια, κλάματα χαράς, λουλούδια, μπαλόνια και αρκουδάκια στο δωμάτιο. Ήμουν μόνη μου με τον Μιχάλη σε ένα μαιευτήριο που δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση εξαιτίας των αυστηρών μέτρων. Όλη αυτή η κατάσταση μου έβγαλε μια μαυρίλα και μια στενοχώρια, σε σημείο που φοβόμουν μήπως πάθω κάτι και, αν είμαι με το παιδί, πώς θα το διαχειριστώ. Δεν πίστευα ότι μου περνούσαν τέτοιες σκέψεις από το μυαλό. Τη δεύτερη ημέρα στο μαιευτήριο δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Είχα πάθει κάτι σαν κρίση πανικού και ζήτησα τη βοήθεια ψυχολόγου και καρδιολόγου καθώς δεν καταλάβαινα αν το θέμα μου ήταν βιολογικό ή ψυχολογικό. Έχω όμως το πλεονέκτημα να εκφράζω αμέσως ό,τι σκέφτομαι και αισθάνομαι, δεν καταπιέζω τον εαυτό μου, και, ενδεχομένως, αυτό με κινητοποίησε να αντιδράσω. Αντίστοιχα περιστατικά αντιμετώπισα αρκετές φορές κατά το πρώτο εξάμηνο της λοχείας μου στο σπίτι, ευτυχώς σε πολύ μικρότερο βαθμό και χωρίς ιδιαίτερη διάρκεια. Θα έλεγα πως ήταν περισσότερο ξεσπάσματα του σώματος μου αφού έκλαιγα χωρίς συγκεκριμένη αφορμή. Τότε μίλησα πάλι με ειδικό γιατί ήθελα να ξέρω πότε θα συνέλθω και θα νιώσω καλύτερα, κυρίως για την οικογένεια μου».

Μοιράστηκες όλο αυτό που ένιωθες με τον Μιχάλη;
«Με τον Μιχάλη είμαστε οικογένεια με όλη την έννοια της λέξης. Πέρα από την ερωτική μας σχέση, είμαστε καλοί φίλοι, λέμε τα πανιά μεταξύ μας. Το γεγονός ότι είμαστε τόσο δεμένοι με βοήθησε να ξεπεράσω γρήγορα και ήρεμα τις συναισθηματικές μεταπτώσεις στη λοχεία μου. Του εξέφρασα αμέσως πώς ένιωθα και όλες τις σκέψεις που έκανα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι, καθώς έμενε μαζί μου στο μαιευτήριο, τη δεύτερη την τρίτη νύχτα ήμουν πολύ ανήσυχη και του ζήτησα να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι. Κάνε, σε παρακαλώ, εικόνα εμένα ως λεχώνα μετά από καισαρική και τον Μιχάλη, που είναι 2 μέτρα, να κοιμόμαστε αγκαλιά σε ένα μονό κρεβάτι νοσοκομείου! Ακόμα και σήμερα που το συζητάμε, δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί ένοιωθα τόσο φόβο και ανασφάλεια εκείνες τις ημέρες. Από την εμπειρία μου».

Πόσο επηρεάζεται ένα ζευγάρι με τον ερχομό ενός παιδιού; «Όλα αλλάζουν, και είναι λογικό γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι απολύτως προετοιμασμένος για αυτήν τη νέα πραγματικότητα. Η αϋπνία, η πείνα, η κούραση και το άγχος για αυτή την καινούρια συνθήκη είναι καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν εκνευρισμό και να σε φέρουν σε σύγκρουση όχι μόνο με το συντρόφου σου, αλλά και με τον ίδιο σου τον εαυτό. Για μένα, καθοριστικό ρόλο σε αυτήν τη φάση της ζωής ενός ζευγαριού παίζει ο άντρας γιατί η γυναίκα, η οποία βρίσκεται σε πολύ ευαίσθητο μεταβατικό στάδιο της λοχείας, καλό είναι να μην καταπιέσει το συναίσθημα και τη φωνή της. Θεωρώ ότι ο άντρας καλείται, ως πιο ψύχραιμος ψυχολογικά και σωματικά, να διατηρήσει ισορροπίες και να δείξει υπομονή»

Δημιουργήθηκε εκείνη την περίοδο ένταση στη σχέση σου με τον Μιχάλη;
«Εννοείται! Δεν υπάρχει ζευγάρι που να μην τσακώνεται για πλάκα σε αυτήν τη φάση. Ο Μιχάλης το διαχειρίστηκε πολύ σωστά αφού, υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να ξεφύγει η κατάσταση. Θυμάμαι, μια μέρα, επειδή υπήρχε πολλή ένταση μεταξύ μας, μου είπε «θα πάω μια βόλτα και θα έρθω σε λίγο» κι εγώ αναρωτήθηκα «άραγε θα γυρίσει;». Τώρα προφανώς το σκέφτομαι και γελάω», εξομολογείται η παρουσιάστρια και blogger στο queen.gr στο περιοδικό Hello.