Μαρίνα Ψάλτη: «Καλά κάνουν οι ηθοποιοί και πάνε στα ριάλιτι»

Η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για το πόσο τυχερή νιώθει που δουλεύει αυτή την περίοδο, αλλά και για τα ριάλιτι.

- Πρωταγωνιστείς στο σίριαλ «Ήλιος»…

Είναι τύχη να δουλεύεις αυτό τον καιρό. Ο κλάδος των καλλιτεχνών βάλλεται πολύ, γιατί ούτε τηλεργασία μπορείς να κάνεις, ούτε τίποτα. Κάποιοι ηθοποιοί δουλεύουν ευτυχώς στα σίριαλ, αλλά ο περισσότερος κόσμος, είναι με το επίδομα, δεν ξέρω πώς ζουν οι άνθρωποι αυτοί. Δώδεκα χρόνια με την κρίση, ό,τι και να είχαμε στην άκρη έχει φαγωθεί, πάλι καλά που υπάρχει κι αυτό το επίδομα. Η πρόταση της δουλειάς με χαροποίησε και για το οικονομικό κομμάτι, αφού δεν έχουμε κάποιο μηχάνημα να βγάζουμε λεφτά, άσχετα με το τι πιστεύει ο κόσμος. Στον κόσμο υπάρχει π άποψη ότι έχουμε εκατομμύρια, κι ότι "τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια μας".

- Πιστεύεις ότι υπάρχει ακόμα αυτή η αίσθηση στον κόσμο, ότι βγάζετε πολλά χρήματα;

Βεβαίως. Θα σου πω ένα αστείο περιστατικό. Είμαστε στην Τήνο το καλοκαίρι, κι ετοιμάζομαι να επιστρέψω στην Αθήνα για πρόβες, κι ο Γιάννη(Φερτής) για τα δικά του. Ερχεται ο μανάβης με τα φρούτα που ψωνίζω, μου λέει: "Μαρίνα, έχω σύκα", του απαντώ: "Ευχαριστώ πολύ, αλλά φεύγω σε δύο μέρες", "Ελα μωρέ, παρ’τα, εσείς οι ηθοποιοί έχετε λεφτά". Τα πήρα και τα έδωσα σε μια γειτόνισσα.

- Στα ριάλιτι, υπάρχουν ηθοποιοί σε διάφορες θέσεις, πρόσωπα που ούτε κατά διάνοια θα φανταζόμασταν ότι θα αναλάμβαναν έναν τέτοιο "ρόλο".

Τι να κάνουν οι άνθρωποι, καλά κάνουν και πάνε. Δεν κατηγορώ τα ριάλιτι, από τη στιγμή που υπάρχει κόσμος που βγάζει το ψωμί του. Τελευταίο φαινόμενο είναι αυτό, όταν βιοπορίζονταν από τη δουλειά τους δεν πήγαιναν στα ριάλιτι. Τι να κάνει ο κόσμος, πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του; Καλά κάνουν και πάνε οπουδήποτε μπορούν για να ζήσουν.

- Δεν θα μπορούσα να σε φανταστώ σε ριάλιτι...

Δεν είμαι τόσο απελπισμένη, αλλά εγώ, όπως και κάποιοι άλλοι, είμαστε ειδικές περιπτώσεις, καθώς στη δουλειά είναι περισσότερα τα "όχι" που έχω πει από τα "ναι", απορώ πώς με παίρνουν ακόμα. Δεν είμαι στα κινητά, ούτε κάνω παρέες, είμαι με τον άντρα μου στο σπίτι μου, κοιτάζω την οικογένεια μου και τη ζωή μου, δεν είμαι από τους ανθρώπους που πολύ-ψάχνονται. Οι αμοιβές στο θέατρο, τα τελευταία χρόνια είναι τραγικές. Δε γίνεται ένας άνθρωπος με 25-35 χρόνια στη δουλειά να μη μπορεί να ζήσει και να δουλεύει συνέχεια. Αυτό σημαίνει ότι δεν πάνε καλά οι αμοιβές, είτε σε υποχρεώνουν να πάρεις "μαύρα", κι ενώ λες "Δε θέλω", σου λένε: "Φύγε να έρθει η άλλη". Να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας;

- Έχεις βρεθεί σε τέτοια περίπτωση;

Μόνο τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν, είναι γνωστό. Το θέατρο βάλλεται από όλα αυτά που συμβαίνουν και χωρίς να φταίει, γιατί όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το θέατρο, γίνονται σε όλους τους χώρους. Ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος. Το θέατρο είναι μια χαρά, δεν θα του λείψουμε και να μην ξαναπαίξουμε, ούτε θα του λείψει κανέναν από αυτούς. Το θέατρο υπήρχε πριν από εμάς και θα υπάρχει και μετά από εμάς. Αν κάποιος θεωρεί ότι "θα χάσει η Βενετία βελόνι", είναι τουλάχιστον βλάκας. Αν νομίζουν ότι με την εξουσία που έχουν, λόγω της θέσης τους, έχουν καταλάβει το "κουραδόκαστρο" επίσης είναι μια απύθμενη βλακεία. Ακούγαμε φήμες... Εγώ δεν είχα την αίσθηση του εύρους αυτού του πράγματος. Δεν είχε τύχει να συνεργαστώ με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, γιατί παίζαμε άλλα είδη θεάτρου. Εγώ ήμουν και προστατευμένη, δηλαδή, τα πρώτα χρόνια που βγήκα στο θέατρο, είχα ένα φύλακα-άγγελο που λέγεται Κάτια Δανδουλάκη και που νόμιζα ότι έτσι είναι παντού. Όταν έφυγα από τα χέρια της κατάλαβα τι γίνεται εκεί έξω.

- Εξήγησέ το μου αυτό...

Νόμιζα ότι όλοι ήταν έτσι, σαν την Κάτια γιατί δεν είχα ξαναδουλέψει με άλλους.

- Τι αντιμετώπισες μετά;

Έλεγα όσο ήμουν με την Κάτια: "Τι ωραία δουλειά, τι αγάπη, τι σεβασμός, τι ωραίοι άνθρωποι...", μόλις έφυγα από κοντά της "τα είδα όλα", τους κακότροπους, τους περίεργους, τους ζηλιάρηδες... Δεν έχω παρενοχληθεί ποτέ, αλλά νιώθω σαν να έχω παρενοχληθεί. Μετά, βέβαια, για 26 χρόνια, είμαι η γυναίκα του Φερτή, ποιος θα με πλησιάσει; Τον φοβούνται... Τον φοβόντουσαν... Και κάποιος να είχε διάθεση, τι να μου κάνει εμένα; Αυτοί όλοι, επειδή είναι βαριά άρρωστοι άνθρωποι, είναι κι έξυπνοι, έχουν την ικανότητα και βρίσκουν τον πιο ευάλωτο, τον φοβισμένο, εκεί χτυπάνε, στο νέο αγόρι και κορίτσι που θέλει να δουλέψει, να κάνει το όνειρο του, εκεί βγάζουν όλη τους την κτηνωδία. Αυτοί είναι εξαιρέσει, γιατί έχω γνωρίσει στο θέατρο υπέροχους, ευαίσθητους, επαγγελματίες, συνεπείς, κι ισορροπημένους ανθρώπους. Δε γίνεται ατιμώρητα να κάνεις τέτοια ζημιά σε ανθρώπους. Δεν θα αλλάξει κάτι, το θέμα της εξουσίας είναι τρομερό ναρκωτικό. Μπορεί να ησυχάσουν για ένα διάστημα, γιατί έχουν φοβηθεί, αλλά μετά... Πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι τύποι και δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί, είπε στο Λοιπόν.