Μαρίνα Ψάλτη: Δήλωση που θα συζητηθεί: «Το αγαπάω το θέατρο, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου»

Η Μαρίνα Ψάλτη σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τον σύζυγό της, Γιάννη Φέρτη, για τις καταγγελίες στο χώρο του θεάτρου, ενώ αποκάλυψε τον λόγο που δεν θέλει να πάει να δει παράσταση όταν ανοίξουν τα θέατρα.

Ο σύζυγός σου, Γιάννης Φέρτης, αποφεύγει τη δημοσιότητα, δεν μιλάει δημόσια, τι σου λέει για όλα αυτά;

Ο Γιάννης είναι μια άλλη περίπτωση, υπάρχουν κι άλλοι σαν εκείνον. Είναι σοκαρισμένος, περισσότερο είναι σιωπηλός, δεν έχει διάθεση ούτε να το συζητήσει, τον έχει πειράξει πάρα πολύ όλο αυτό, τον έχει ενοχλήσει, έχει "πέσει από τα σύννεφα". Αυτοί οι τύποι, που είναι τώρα στο προσκήνιο, έχασαν τις καριέρες τους κι αυτή είναι κι η τιμωρία τους. Δεν είμαι υπέρ στο να τιμωρούνται οι άνθρωποι, αλλά ελπίζω ότι το σινάφι και το θέατρο θα τους ξεράσει. Αυτή είναι η χειρότερη τιμωρία, γιατί ο λόγος ύπαρξης τους είναι αυτή η δουλειά, αν μιλάμε για τους συναδέλφους που έκαναν όλα αυτά, δεν πρέπει να υπάρξουν ποτέ ξανά, πουθενά, ας κάνουν άλλη δουλειά. Διδάσκω 18 χρόνια στη Σχολή Θεοδοσιάδη, έχουν περάσει πολλά παιδιά από τα χέρια μου. Δεν αξιώθηκα να κάνω ένα παιδί και θεωρώ πολύ σημαντικό να είμαι μαζί τους, για την προσωπική μου ισορροπία και γιατί μου αρέσει η συναναστροφή μαζί τους. Αυτό μου έχει δημιουργήσει μια υπερευαισθησία, μ' ενοχλεί πολύ ο τρόπος που εκμεταλλεύονται αυτά τα παιδιά. Δυστυχώς, περίμενα κάποιοι οι οποίοι είναι στις επάλξεις, είναι ονόματα, έχουν κάνει τις καριέρες τους και μετράει ο λόγος τους, να βγουν, έστω ένας, να υπερασπιστεί και να προστατέψει κάπως αυτά τα παιδιά. Δε γίνεται ένας νέος ηθοποιός να παίρνει το μήνα 100, 200, 300 ευρώ. Είναι τυχαίο που σε όλες τις δουλειές, στα σίριαλ, παίρνουν νέα παιδιά;

-Ποια είναι η δική σου θεώρηση γι' αυτό;

Τους πήρε ο πόνος; Τα παίρνουν για να μην τα πληρώνουν, είναι φθηνά εργατικά. Έχω παίξει με μαθητές μου στο θέατρο, που έπαιρναν 100 ευρώ τον μήνα, κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό, ήθελα να παραιτηθώ, με σταμάτησε ο άντρας μου. Να μιλάμε για τους μεσόκοπους, γι' αυτούς που είναι λίγο πριν τη σύνταξη; Εμείς τελειώσαμε... Εγώ αυτά που ήθελα να παίξω τα έπαιξα, δεν έχω απωθημένα, τώρα να μου πεις "δεν θα ξαναπαίξεις" δεν με νοιάζει. Έτσι όπως έχει γίνει το θέατρο... Το αγαπάω το θέατρο, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου. Δε βλέπω; Είμαι τυφλή; Πώς είσαι με κάποιον που σου αρέσει πολύ, κι είναι ο πιο λάθος για σένα, σου λένε οι φίλες σου: "Υποφέρεις μαζί του, δεν το βλέπεις;". Το βλέπεις, αλλά τον θες σαν τρελή, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Κάπως έτσι είναι το θέατρο για μένα, μου κάνει κακό στην υγεία μου έτσι όπως έχει γίνει. Έχω ευτυχήσει στη δουλειά αυτή, δε ζητάω τίποτα για μένα. Πηγαίνω και κλείνω δουλειές και δεν ρωτάω καν τι θα πάρω, με αυτή την έννοια είπα έχουμε τελειώσει, συν ότι και ηλικιακά τα περιθώρια στενεύουν για ρόλους και πράγματα, πρέπει να βοηθήσουν τους νέους ανθρώπους. Άσε το άλλο που λένε..."του κουνήθηκε", πάντα φταίει η γυναίκα. Σε ό,τι αφορά στο θέατρο, θα δούμε πώς θα πάει όλη αυτή η ιστορία με την πανδημία, το καλοκαίρι φαντάζομαι θα ν' ανοίξουν κάποια ελεγχόμενα, για τον χειμώνα δεν ξέρω.

-Τι πιστεύεις;

Δε νομίζω ότι θα ξεμπερδέψουμε τόσο εύκολα, είναι θολό το τοπίο, θα περάσει άλλος ένας χρόνος λίγο μίζερα με το θέατρο, μέχρι να ξεπεραστεί και να αρχίσει ο κόσμος να μπαίνει στα θέατρα. Εγώ δεν θα πάω να δω παράσταση.

-Γιατί;

Όχι, δεν θα πήγαινα.

-Δεν υπάρχει προστασία;

Προστασία μπορεί να υπάρχει, αλλά ως ηθοποιός ξέρω πολύ καλά τα προβλήματα που έχουν τα θέατρα. Λίγα θέατρα έχουν καλά συστήματα εξαερισμού και καθαρίζονται καλά. Εκεί που κάθεσαι, στην ντυμένη πολυθρόνα, το ύφασμα αυτό είναι από το 1821, πόσο να καθαριστεί; Η μοκέτα κάτω; Είναι κλειστοί χώροι, δεν παίρνουν αέρα... Υπάρχει θέμα. Το ίδιο ισχύει και για τα μπουζουξίδικα, είναι κάτι υπόγεια, βάζουν έναν εξαερισμό, και...; Τι να κάνουμε τώρα; Θέλει χρόνο για ν' αλλάξουν τα πράγματα, είπε στο Λοιπόν.