Τζένη Μπαλατσινού: Ο δύσκολος τοκετός, οι μέρες στην εντατική και ο φύλακας άγγελός της

Πλέον η όμορφη παρουσιάστρια μπορεί να χαμογελάει, όμως στο πρόσφατο παρελθόν πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές. Γέννησε τον γιο της ανήμερα τα Χριστούγεννα, όμως τίποτα δεν ήταν εύκολο για την ίδια και τον σύζυγό της.

Οι δυο τους, λίγο πριν είχαν ζήσει το απόλυτο ρομαντικό παραμύθι καθώς η σχέση τους και η ζωή τους έμοιαζαν να έχουν βγει μέσα από την πιο ρομαντική κινηματογραφική ταινία.

Όπως παραδέχεται και η ίδια στη συνέντευξή της στο DownTown: «Με τον Βασίλη όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Μείναμε μαζί από τον πρώτο μήνα. Ξεπέρασα τα όριά μου και γιατί γνώρισα πολύ γρήγορα κάποιον στα παιδιά μου, αλλά και γιατί συγκατοικήσαμε αμέσως. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα, χωρίς να είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε πολλούς δύσκολους εξωγενείς παράγοντες.

Όταν διακόψαμε για ένα διάστημα, ήταν αρκετό για να καταλάβουμε ότι αυτό που νιώθουμε δεν ήταν απλώς ενθουσιασμός.

Το παλέψαμε αρκετά και οι δύο για να μην είμαστε μαζί (γέλια), αλλά τελικά αυτό το αόρατο νήμα που μας έδεσε από την αρχή δεν κόπηκε ποτέ. Όταν αποφασίσαμε να είμαστε ξανά μαζί δεν το είπαμε σε κανέναν ώστε να προφυλαχτούμε από τη δημοσιότητα και τις γνώμες των άλλων. Τότε καταλάβαμε πως δεν μπορούμε να ζούμε χώρια». Και η πρόταση γάμου πώς έγινε; «Συνέβη πολύ γλυκά εκεί στον καναπέ έπειτα από πολύ Netflix, όπου πολύ τρυφερά μου είπε: “Θέλω να είμαστε επίσημα οικογένεια. Τι λες;”».

Όσα ακολούθησαν έμοιαζαν ονειρικά, όμως το ζευγάρι πέρασε δύσκολα μέχρι να καταφέρει τελικά να κρατήσει το μωρό του στην αγκαλιά του.

«Ανά δεκαετία κάνω και ένα παιδί (γέλια)» είπε αρχικά και συνέχισε: «Είναι μεγάλη ευλογία και ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να έχω ένα τέταρτο παιδί. Τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονται με λέξεις. Νιώθω καθολική ευφορία γι’ αυτό που ζούμε».

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 4 PHOTOS

Όσο για τις ώρες του τοκετού, η Τζένη Μπαλατσινού αποκάλυψε: «Είχα προαίσθημα ότι θα είναι δύσκολος τοκετός. Το ένιωθα. Είχα ένα πολύωρο και δύσκολο χειρουργείο και ο Βασίλης ήταν μέσα σε όλη τη διάρκεια. Περάσαμε μια σκληρή δοκιμασία και αυτό μας υπενθύμισε για άλλη μία φορά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τις ημέρες που έμεινα στην εντατική κατάλαβα πως μεγαλώνοντας θέλω να βρίσκομαι εκεί που επιθυμώ και μόνο. Πως ο χρόνος που πάντα θεωρούμε άπλετος είναι πολύ λίγος. Kάναμε Πρωτοχρονιά με τον άντρα μου στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών δίπλα στο παιδί μας και προσευχόμασταν να πάμε γρήγορα σπίτι όλοι μαζί… Καταφέραμε να το κρατήσουμε στην αγκαλιά μας για πρώτη φορά 12 μέρες αφότου γεννήθηκε. Και, ναι, ο Βασίλης ήταν ο φύλακας άγγελός μου».