Η Λυδία από το «Λατρεμένοι μου γείτονες» παίζει στη «Φαμίλια»! Την αναγνώρισες όταν την είδες;

Η νεαρή ηθοποιός είναι πράγματι αγνώριστη από τότε που τη θυμόμαστε εμείς μικρό κοριτσάκι και πολλοί από εσάς ίσως να μην την έχετε αναγνωρίσει, ως ενήλικη πια στο πλευρό του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και της Ιωάννας Ασημακοπούλου στη Φαμίλια όπου και υποδύεται τη μεγαλύτερη κόρη τους. Η Μαρίτα, σίγουρη πια για τα όσα θέλει να κερδίσει στο μέλλον επαγγελματικά, μιλάει για να τη γνωρίσουμε καλύτερα.

Ξεκίνησα με παιδικό μόντελινγκ και δια­φημίσεις. Σε ηλικία 5 ετών οι γονείς μου με έβαλαν σε ένα πρακτορείο και έτσι κατάφερα να γνωρίσω τον καλλιτεχνικό κόσμο. Ακολούθως προέκυψαν και οι συμμετοχές μου σε τηλεοπτικές σειρές, όπως Σε είδα..., Λατρεμένοι μου γεί­τονες, Οικογενειακές ιστορίες. Αυτό το διάστημα συμμετέχω στην τηλεοπτική σειρά Η φαμίλια, οικογενειακή κωμωδία που προβάλλεται στον ΑΝΤ1.

Οι μελλοντικοί μου στόχοι είναι πρώτα απ' όλα να σπουδάσω θέατρο σε μια δραματική σχολή και έπειτα να καταφέρω να συμμετάσχω σε θεατρικές παραστάσεις και στον κινηματογράφο, κα­θώς η μόνη μου εμπειρία μέχρι στιγμής περιορίζεται στον χώρο της τηλεόρασης.

Γενικότερα για μένα οι τέχνες αποτελούν ίσως τον κα­λύτερο τρόπο να ανακαλύψει κανείς τον εαυτό του και όλες του τις πλευρές. Κάθε μορφή τέχνης έχει τη μοναδική δύ­ναμη να σε φέρνει αντιμέτωπο με κάθε κομμάτι της ψυχής και του μυαλού σου και να ισορροπεί τον εσωτερικό σου κόσμο, αν και πολλές φορές τον έχει πρώτα αναταράξει.
Όμως στην περίπτωση των τεχνών, αυτή η αναταραχή δεν εγκλωβίζεται μέσα σου, όπως κάθε άλλη αγχωτική δραστη­ριότητα στη καθημερινή ζωή των ανθρώπων, αλλά μεταφέ­ρεται σε έναν ρόλο, ένα μουσικό κομμάτι, μια χορογραφία, ένα ποίημα. Έτσι, καταφέρνεις και εκφράζεις τον εαυτό σου μέσα από την τέχνη σου και λυτρώνεις την ψυχή σου.

Μια ακόμη τέχνη που αγαπώ είναι ο χορός. Έχω ασχο­ληθεί με τον χορό και σε επαγγελματικό επίπεδο, συμμετέ­χοντας σε διάφορα σόου και βιντεοκλίπ.

Μια συμβουλή που την ακολουθώ και την έχω ως μότο στη ζωή μου είναι: «Όταν προσφέρεις, αυτό που σου επιστρέφεται είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έδωσες». Αυτή η ανιδιοτέλεια είναι που με γεμίζει και με ολοκληρώ­νει ως άνθρωπο.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Έχω μερική κα­ταγωγή από το Ρέθυμνο, καθώς οι γονείς του πατέρα μου μεγάλωσαν εκεί. Λατρεύω να επισκέπτομαι το νησί αυτό κάθε χρόνο, διότι μου χαρίζει τις πιο όμορφες αναμνήσεις, τις οποίες πάντα κρατάω αποχαιρετώντας το.

Στην καραντίνα κατάφερα να αναθεωρήσω πολλές καταστάσεις, να εκτιμήσω περισσότερο την κάθε στιγμή και τα απλά πράγματα που μπορεί να σου προσφέρει η κάθε μέρα που περνάει, όπως οι οικογενειακές στιγμές, μια βόλ­τα με τους φίλους σου, μια αγκαλιά, ένα φιλί. Πράγματα που πριν ήταν δεδομένα και τώρα σου λείπουν.

Τίποτα δεν είναι δεδομένο και με αφορμή αυτό θα ανα­φερθώ και στο κίνημα #Μetoo, το οποίο βρίσκω εξαιρετικά σημαντικό. Πρώτον, γιατί μας δίνει τη δυνατότητα να παλέψουμε, να συ­μπαρασταθούμε και να αποτελέσουμε μία ακόμη φωνή για την υπεράσπιση των προσωπικών δικαιωμάτων που έχει ο κάθε άνθρωπος. Δεύτερον, γιατί δη­μιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον, στο οποίο έχουμε όλοι ανεξαιρέτως τη δύ­ναμη να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους αλλά και τη στήριξη για να διώξουμε μακριά κάθε ανάρμοστη συμπεριφορά που θα συναντήσου­με στη μετέπειτα πορεία μας στο θέατρο και στη ζωή μας γενικά.

Πηγή: ΟΚ