Συγκλονίζει ο Νικόλας Βαρθακούρης: «Έχω πάει να πεθάνω τρεις φορές»

Έχεις επικοινωνία με τους followers σου;

Μου στέλνουν συνέχεια και προσπαθώ και τα καταφέρνω να απαντάω σε όλα! Μου λένε από «παντρέψου με» από το πουθενά μέχρι πολύ θετικά μηνύματα για τη μουσική μου. Πιάνω πολλές φορές και συζητήσεις με πολλούς που μου στέλνουν πιο προσωπικά μηνύματα, για να τους βοηθήσω με τις κρίσεις πανικού που έχω βιώσει και εγώ.

Πως ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού;

Πριν από τρία χρόνια πέρασα την πρώτη μου κρίση πανικού. Από την εφηβεία μου και μετά είχα κάποιες αλλεργίες που ήταν σοβαρές. Έχω πάει να πεθάνω τρεις φορές. Την πρώτη φορά που με έπιασε δεν ξέραμε καν ότι είμαι αλλεργικός και έπρεπε να τρέξουμε αμέσως στο νοσοκομείο. Αυτή η ιστορία με στιγμά­τισε. Πριν από τρία χρόνια λοιπόν, ήμουν βράδυ μέσα στο αμάξι, επέστρεφα στο σπίτι από κάπου μακριά. Δεν άκουγα μουσική, είχε απόλυτη ησυχία, άκουγα μόνο τον μονότονο ήχο του αυτοκινήτου και έβλεπα τα φώτα της Αττικής Οδού. Ασυνείδητα άρχισα να λέω στον εαυτό μου «θα πε­θάνεις, θα πεθάνεις». Και σκέφτηκα παράλληλα ότι μπορεί να πάθω το ίδιο αλλεργικό σοκ. Μούδιασαν τα πόδια μου, ζαλίστηκα, ένιωσα ότι όλο το βάρος του κόσμου πιέζει τα αυτιά μου, το κεφάλι μου. Νόμιζα ότι παθαίνω και αλλεργικό σοκ, χωρίς όμως να παθαίνω. Έφτασα στο σπίτι, το είπα στη μάνα μου και με ηρέμησε. Έπειτα, βλακεία μου, άρχισα να το εκλογικεύω. Είπα στον εαυτό μου «εντά­ξει, δεν ήταν τίποτα». Έπειτα από δυο εβδομάδες έπρεπε να φύγω για την Ολλανδία. Για δύο εβδομάδες έλεγα από μέσα μου «έλα, δεν θα πάθεις τίποτα, σιγά μην πάθεις ξανά κρίση πανικού». Με το που μπήκα στο αεροπλάνο, 3 ώρες και 40 λεπτά, ήμουν σε κρίση πανικού. Μόνος μου. Πίστευα ότι θα πεθάνω. Μετά από το συγκεκριμένο περιστατικό, πήρε ζωή αυτό το πράγμα και δεν με άφηνε. Προσπα­θούσα να βρω πράγματα που δεν με βγάζουν από το comfort zone για να νιώσω καλύτερα. Ευτυχώς, έχει πολύ καιρό να με πιάσει ξανά. Έχω ξεπεράσει πλέον τις κρίσεις πανικού και περνάω απλώς κάποιες κρίσεις άγχους.

Μπήκες στη διαδικασία να ζητήσεις βοήθεια;

Δεν ήθελα με τίποτα να πάρω κάποιο φάρμακο ή αγωγή. Ξεκίνησα ομοιοπαθητική και κάνω μέχρι και σήμερα. Μιλάω και με έναν ψυχο­λόγο, ώστε να μπορέσω να κοντρολάρω τα συναισθήματα μου. Μια κρίση πανικού είναι στην ουσία νευρολογική. Είναι μια αντίδραση που δεν πρέπει να αποβάλω, αλλά να την αποδεχτώ. Προσπαθώ να μάθω πώς να τη διαχειρίζομαι, πώς να δεχτώ τον εαυτό μου με αυτό, είπε στο περιοδικό Down Town.