Survivor: Σοφία Μαργαρίτη: «Δεν πήγα στο Survivor για να γίνω διάσημη»

Πειθαρχία όντως είχες μέσα στο παιχνίδι. Στρατηγική;

Ούτε καν. Ήμουν τόσο πολύ ο εαυτός μου, που δεν λειτούργησα ποτέ με απώτερο σκοπό. Είχα ως στόχο το έπαθλο, αλλά το να κινούμαι με πρόγραμμα, πώς θα μιλήσω και πώς θα σταθώ, δεν το έκανα ποτέ, κάτι που φάνηκε άλλωστε και από το πόσο άγαρμπη ήμουν από την αρχή με τις κάμερες. Οι άνθρωποι ήθελαν να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά εγώ τον πρώτο μήνα κρυβόμουν! Δεν μπορούσα να το συνηθίσω όλο αυτό. Από ένα σημείο και μετά, όμως, το παιχνίδι σε απορροφά τόσο, που νομίζεις ότι η κάμερα είναι απλώς ένας κορμός δέντρου, δεν σε ενοχλεί. Έτσι, μιλούσα σαν να είχα απέναντι μου μια φίλη μου, έλεγα τα παράπονα μου και πολλές φορές έβγαζα θυμό. Ακόμα και στο θέμα που δημιουργήθηκε με την Ανθή, δεν σκέφτηκα το πώς θα φανεί στον κόσμο. Απλώς υπερασπίστηκα μια γυναίκα που δέχθηκε μια άδικη, κατ' εμέ, επίθεση.

Πιστεύεις ότι σου κόστισαν οι κόντρες που είχες στο παιχνίδι;

Ήμουν τόσο ο εαυτός μου, που δεν σκέφτηκα ποτέ το πώς θα το δει ο κόσμος. Με τη Μαριπόζα στην αρχή όντως υπήρξε ένταση. Από άποψη ηλικίας, και εκείνη και οι περισσότεροι είναι παιδιά, οπότε τους δικαιολογώ. Η Ασημίνα, πάλι, μου έκανε μια επίθεση, αλλά είναι και αυτή μαμά, οπότε επίσης τη δικαιολογώ. Όσον αφορά την Ανθή, αντέδρασα ενστικτωδώς, το ίδιο θα έκανα αν έβλεπα ότι αδικείται ο οποιοσδήποτε. Πήγαμε εκεί έχοντας ο καθένας το στόχο του. Ο δικός μου ήταν το έπαθλο, ο Κοψιδάς μπήκε στο παιχνίδι για να του ανοιχτούν κάποιοι δρόμοι, μιας που ο κλάδος του, λόγω της κρίσης, περνά δύσκολα. Η Ανθή, ως δημοσιογράφος, ήθελε να κάνει κάτι άλλο. Πρέπει να εκτιμηθούν η προσπάθεια και ο αγώνας που κάνει ο καθένας και να μην κρίνουμε τόσο αυστηρά. Ειδικά για τον κόσμο, που παρακολουθεί μόνο ένα μικρό κομμάτι από τη, διαβίωση μας και δεν μπορεί να έχει συνολική άποψη του τι συμβαίνει και τι χαρακτήρες είμαστε. Προσωπικά, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι η στάση μου ενδεχομένως θα μου κόστιζε, γιατί δεν πήγα στο «Survivor» για να γίνω διάσημη. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το κομμάτι αυτό, άσχετα αν προέκυψε τώρα. Σκεφτόμουν και λειτουργούσα αυθόρμητα, τα έλεγα χύμα και τσουβαλάτα.

Τελικά ήταν η συμβίωση με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους το πιο δύσκολο κομμάτι του «Survivor»;

Όχι, για εμένα αυτό δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Ούτε η πείνα, ούτε ο ύπνος, ούτε η συμβίωση με την Μπλε ή την Κόκκινη Ομάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν ο τραυματισμός μου. Ήταν κάτι που δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ. Αλλά, τελικά, ίσως έπρεπε να γίνει έτσι, δηλαδή να φύγω σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού.

Βλέποντας και το πόσο έχουν αγριέψει τα πράγματα πλέον;

Όχι γι' αυτό, αλλά γιατί αντιλαμβάνομαι ότι ήταν μια εμπειρία συγκλονιστική. Έχω μάθει στη ζωή μου ό,τι εμφανίζεται, είτε καλό είτε κακό, να το βλέπω πάντα ως κάτι θετικό. Για να μου το στείλει ο Θεός, σημαίνει κάτι και θα το βρω μπροστά μου, θα μου φανερωθεί. Χαίρομαι για όσα έχω καταφέρει μέχρι στιγμής και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχω αλλάξει. Γύρισα από τον Άγιο Δομίνικο όπως ακριβώς ήμουν και πριν πάω εκεί, είπε στο περιοδικό 7 μέρες Tv.