Ελένη Ράντου: «Οι άνθρωποι που δουλεύουν εν μέσω πανδημίας στην TV είναι κοντά στο νευρικό κλονισμό»

Το «Ζακέτα να πάρεις» το έχετε πει ποτέ στην κόρη σας;

«Δεν ξέρω αν το έχω πει, αλλά όταν έφυγε για σπουδές το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να της αγοράσω ήταν μπουφάν».

Πώς βρήκατε την τηλεόραση ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια απουσίας;

«Πολύ μακριά από αυτό που άφησα. Πολύ μικρότερα μπάτζετ, ελάχιστες ημέρες γυρισμάτων, αφόρητη πίεση σε όλους τους συντελεστές… Άσ’ τα! Οριακές καταστάσεις. Ίσως ο μόνος ευνοημένος της πανδημίας να είναι ο χώρος της τηλεόρασης. Μονοπωλεί την προσφορά εργασίας και παίζει πια με τους δικούς της όρους».

Στο παρελθόν έχετε κάνει μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες. Πώς νιώθετε όταν βλέπετε ξανά τον εαυτό σας σε κάποια επανάληψη;

«Για να είμαι ειλικρινής, δεν πολυπαρακολουθώ τις επαναλήψεις, μόνο τυχαία αν πέσω πάνω τους. Θαυμάζω πάντως την αγνότητα και τη διαθεσιμότητά μου. Δεν είναι καθόλου εύκολος ο χώρος της τηλεόρασης. Και οι επιτυχίες δεν γίνονται τόσο εύκολα όσο φαίνεται. Αυτή η περιρρέουσα νοοτροπία στον χώρο μας ότι η τηλεόραση είναι… ευκολάκι είναι μύθος».

Τα γυρίσματα στην εποχή του κορωνοϊού είναι κάπως… αποστειρωμένα ή, πέρα από τα μέτρα προστασίας, δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό στο πώς διεξάγονται, στο πώς βγαίνει το συναίσθημα;

«Όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουν σε συνθήκες πανδημίας στην τηλεόραση είναι κοντά στον νευρικό κλονισμό. Δεν είναι μόνο η μάσκα, ο κίνδυνος και τα τεστ. Η ίδια η πανδημία είναι μια ψυχολογική μαύρη τρύπα. Συνδιαλέγεσαι με το χάος. Άρα σε ένα εργασιακό περιβάλλον όπου απαιτούνται δόσιμο ψυχής και σώματος, ελευθερία και έμπνευση, είναι σαν να δουλεύεις σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου. Από την άλλη, είναι η μόνη διέξοδος για να ασκείς το επάγγελμά σου ακόμα και σε τέτοιες συγκυρίες. Οπότε ούτε να γκρινιάξεις δεν επιτρέπεται».

Η ΕΡΤ μπήκε και πάλι στο «παιχνίδι» της ελληνικής μυθοπλασίας. Αυτό πιστεύετε θα βοηθήσει και την ιδιωτική να βελτιώσει το προϊόν της ή μήπως την κάνει να αναζητήσει πιο εύκολες λύσεις, όπως τα ριάλιτι;

«Η ιδιωτική τηλεόραση στην πλειοψηφία της δεν ξέρει πια να κάνει μυθοπλασία. Έχει έτσι κι αλλιώς παραδοθεί στα ριάλιτι. Είναι πιο εύκολα. Άρα η ΕΡΤ μπορεί να αποτελέσει έναν βασικό πνεύμονα για τη μυθοπλασία και το ΕΡΤflix είναι σπουδαία υπόθεση. Φτιάχνει μια βιβλιοθήκη υλικού που μπορεί να παίζει για χρόνια. Γενικά θεωρώ ότι το μέλλον των προγραμμάτων ποιότητας είναι οι πλατφόρμες».

Πόσο άλλαξε τη ζωή σας η πανδημία;

«Ήδη νομίζω είναι φανερό από όσα σου είπα. Μπήκε ο ρεαλισμός πολύ καθοριστικά στη ζωή μου. Ό,τι ονειρεύομαι και αγαπώ, τα ταξίδια και το θέατρο, μπήκαν σε αναμονή. Και τα όνειρα μαζί. Τώρα χορεύουμε σε ρυθμούς σκληρού ρεαλισμού».

Δυσκολευτήκατε το διάστημα της καραντίνας;

«Περιμένεις να σου πω όχι; Γίνεται να μη δυσκολευτεί κάποιος; Δείξ’ τον μου να μάθουμε πώς το έκανε. Απώλεια ταυτότητας είναι αυτό που ζούμε. Δεν ξέρουμε πια ποιοι είμαστε», είπε στο Τηλέραμα.