Δώρα Αναγνωστοπούλου: Η εξομολόγηση για τη συνεργασία της με τη Ρίκα Βαγιάνη

H όμορφη δημοσιογράφος σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τις διαφορές του κεντρικού με του μεσημβρινού δελτίου ειδήσεων, για τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά και για τη γενναιοδωρία της Ρίκας Βαγγιάνη.

Σε αγχώνουν τα νούμερα τηλεθέασης, με τα οποία πρέπει πλέον να ασχολείσαι ως εργαζόμενη σε ιδιωτικό κανάλι, όπου έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα απ' ό,τι στην κρατική τηλεόραση;

Ήμουν «νουμεράκιας» και στην ΕΡΤ. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην ξυπνήσω με την αγωνία για το τι νούμερα έκαναν το δελτίο και οι εκπομπές. Με ενδιαφέρει ο κόσμος, θέλω να έχει απήχηση η δουλειά μου. Ήταν τολμηρό βήμα το να αναλάβω την παρουσίαση του κεντρικού δελτίου στο ΜΕGA πέρυσι. Είχα ανασφάλεια με τα νούμερα, παρόλο που στο ξεκίνημα πήγαμε ανέλπιστα καλά. Έδειξε ότι ο κόσμος περίμενε να ξεκινήσει πάλι το κανάλι. Βέβαια, αυτό έγινε σε μια εποχή πολύ σκληρού ανταγωνισμού. Δύο εβδομάδες αφότου ανέλαβα το κεντρικό δελτίο, ο κορονοϊός μπήκε στη ζωή μας ενεργά. Τα πράγματα δυσκόλεψαν πάρα πολύ, ιδίως για ένα κανάλι που είχε μεν μια βαριά κληρονομιά, αλλά ξεκινούσε από την αρχή. Τα νούμερα τηλεθέασης είναι ίσως πιο σημαντικά στην ιδιωτική τηλεόραση. Απασχολούν περισσότερο την ιδιοκτησία του καναλιού απ’ ότι τη διοίκηση της ΕΡΤ. Από εκεί και πέρα, η δουλειά γίνεται πάντα με τους ίδιους όρους.

Σου λείπει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων;

Το κεντρικό δελτίο είναι διαφορετικό από το μεσημεριανό, που έχει πάρα πολλά στοιχεία εκπομπής, αλλά και μεγάλο ενδιαφέρον γιατί καλείσαι να αντεπεξέλθεις στην είδηση με το που γεννιέται κάτι που το καθιστά πολύ πιο ζωντανό και λιγότερο στημένο. Δεν ξέρω αν μου λείπει. Εάν το παρουσίαζα, δεν θα μπορούσα να αναλάβω την εκπομπή που απολαμβάνω πολύ σε αυτή την φάση. Το να μιλώ με τον κόσμο είναι μαγικό. Επίσης, η πρωτογενής έρευνα στην Ελλάδα δεν γίνεται συχνά, άρα αισθάνομαι ευγνώμων που έχω αυτήν τη δυνατότητα. Ήσουν για χρόνια στο πολιτιστικό ρεπορτάζ παρουσιάζοντας διάφορες εκπομπές στη δημόσια τηλεόραση.

Τι σε έκανε να αλλάξεις προσανατολισμό και να ασχοληθείς με την ενημέρωση, έναν τομέα εκ φύσεως πιο μαχητικό;

Ήταν εντελώς συγκυριακό. Ξεκίνησα τη δημοσιογραφία παρουσιάζοντας θέματα κινηματογράφου, γιατί αγαπούσα πολύ την 7η τέχνη. Η πτυχιακή μου στο πανεπιστήμιο ήταν στο ευρωπαϊκό σινεμά. Όταν άνοιξε η ΝΕΡΙΤ, μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, δεν υπήρχε δυνατότητα να κάνω πολιτιστική εκπομπή. Επειδή ήμουν πλέον μόνιμη παρουσιάστρια, γιατί είχα δώσει εξετάσεις και είχα περάσει με διαγωνισμό, μου είπαν «Χρειαζόμαστε παρουσιαστές ειδήσεων. Μπορείς να κάνεις κάποια δοκιμαστικά;». Κάπως έτσι, εντελώς τυχαία, ξεκίνησε η περιπέτεια μου με την ενημέρωση, που τελικά με γοήτευσε και την αγάπησα πολύ.

Συνεργάστηκες με τη Ρίκα Βαγιάνη. Τι κρατάς από εκείνη;

Η Ρίκα ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, μια υπέροχη γυναίκα. Κρατώ τη γενναιοδωρία, την καλοσύνη και τη μεγαλοψυχία της. Θυμάμαι ότι έμπαινα στο στούντιο και με αποθέωνε στον αέρα. Ήταν συγκινητικό, γιατί ήταν πηγαίο, αυθόρμητο.

Είχατε επαφή τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής της, όταν πάλευε με τον καρκίνο;

Όχι. Τελευταία φορά μιλήσαμε την εποχή που έμενε μόνιμα στην Αυστραλία, στο πλαίσιο μιας εκπομπής που έκανα για τη δορυφορική τηλεόραση. Τα χρόνια που δοκιμαζόταν από την αρρώστια δεν είχαμε επικοινωνία. Μάθαινα τα νέα της, αλλά αισθανόμουν άβολα να την πάρω τηλέφωνο έπειτα από τόσο καιρό ενώ γνώριζα τι περνούσε, είπε στο 7 Mέρες ΤV.