Σόλων Τσούνης: Δεν φαντάζεσαι με τι είχε ασχοληθεί πριν γίνει ηθοποιός

Για αρκετά χρόνια τον απολαμβάναμε μέσα από τη σειρά το Σόι Σου, το οποίο και ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία για τον Alpha και τους συντελεστές του. Σήμερα ο Σόλων, έχει αλλάξει σελίδα στα επαγγελματικά του, ενώ στη νέα του συνέντευξη, αποκαλύπτει όσα δεν γνωρίζαμε για εκείνον...

Παρά την πανδημία, το 2021 σε βρήκε με guest ρόλο στη σειρά Ήλιος στον ΑΝΤ1 αλλά και στη θεατρική παράσταση ΣΙΝέ. Τι άλλο έχεις στα πλάνα σου από εδώ και στο εξής;

Έκανα μια παράσταση για Online Streaming το ΣΙΝέ, που στην ουσία είναι επιθεωρησιακά σκετσάκια, πα­ράλληλα εμφανίστηκα στο Τσαντίρι του Λαζόπου­λου, ενώ υποδύθηκα και τον ρόλο του Αγγέλου στη σειρά Ήλιος του ΑΝΤ1. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και ένας ρόλος που, ενώ ήταν για είκοσι μόνο επεισόδια, τον ευχαριστήθηκα πολύ. Είχε πολ­λές αντιφάσεις ως χαρακτήρας και αυτοί οι ρόλοι με εξιτάρουν. Από εδώ και πέρα, έχω κλείσει μια τηλε­οπτική δουλειά, τα γυρίσματα της οποίας θα γίνουν μέσα στο καλοκαίρι και θα είναι για τη δημόσια τηλε­όραση. Παράλληλα, έχω κανονίσει μια περιοδεία. Δεν μπορώ, όμως, να πω πολλά, θα είναι μουσική παράσταση και εγώ θα έχω τον ρόλο του αφηγητή.

Ποιες ήταν οι αντιφάσεις στον ρόλο του Αγ­γέλου σε σχέση με εσένα;

Ο Άγγελος ήταν ένας γιατρός και φαινομενικά πολύ καλός άνθρωπος. Στη σοβαρή δυσκολία όμως -όταν έχασε έναν ασθενή από λάθος του- πέταξε την ευθύνη αλλού. Εκεί βλέπεις λοιπόν πώς κάποιος που φαίνεται δυνατός, σταθερός και σωστός μπο­ρεί να συμπεριφερθεί τόσο ανώριμα και ανεύθυνα. Αυτό που εντόπισα στον χαρακτήρα του ήταν η πίεση που δέχτηκε από τους γονείς του. Ξέρεις, όλα από εκεί ξεκινάνε, από την οικογένεια. Εμένα με έμαθαν να αναλαμβάνω πάντα τις ευθύνες μου. Η βασική αρχή μου είναι όταν κάνω λάθη να ζητάω «συγγνώμη» και να προσπαθώ να επανορθώσω. Και όλα αυτό ξεκινούν από την οικογένεια.

Ως παιδί πώς ήσουν;

Ήμουν ελεύθερο πνεύμα. Είμαστε τέσσερα παιδιά κι εγώ ήμουν το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας. Ήμουν ο μόνος με καλλιτεχνική φύση. Τα αδέλφια μου ίσως να έτρωγαν πιο μεγάλη πίεση. Ας πούμε, εγώ δεν πιέστηκα να διαβάσω γιατί ήξεραν ότι θα ασχοληθώ με κάτι καλλιτεχνικό.

Πιστεύεις ότι καλλιτέχνης γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Πιστεύω ότι γεννιέσαι με κάποια χαρίσματα. Στη δική μου περίπτωση, ήταν φανερό ότι είχα ταλέ­ντο στη ζωγραφική. Έπιαναν τα χέρια μου χωρίς καμία προσπάθεια. Είναι κάτι που ίσως να το κου­βαλάς στο DNA σου. Για να καταλάβεις, ο παπ­πούς μου ο Σόλωνας ήταν ανάμεσα σε πολλά άλλα και φωτογράφος. Ο μπαμπάς μου, από την άλλη, μετά τα 50 ξεκίνησε να ζωγραφίζει επειδή παρασύρθηκε από τις δικές μου ασχολίες. Εγώ δεν είχα ερεθίσματα.

Στα 18 σου ήρθες από το Αγρίνιο στην Αθή­να για να σπουδάσεις φωτογραφία και αρ­γότερα υποκριτική. Πώς βίωσες αυτή τη με­τάβαση;

Ήταν μια τεράστια αλλαγή, την οποία όμως επιδίω­κα. Σκέψου ότι στις Πανελλήνιες δεν πέρασα στη σχολή γραφιστικής, που ήθελα, αλλά Ιχθυοκαλλιέργειας στο Μεσολόγγι. Ενώ λοιπόν θα μπορούσα να μείνω άλλον έναν χρόνο στο Αγρίνιο και να δω τι θα κάνω, εγώ δεν άντεχα άλλο και έτσι έφυγα, ήρθα στην Αθήνα και μπήκα στη σχολή φωτογραφίας.

Η πανδημία και το κλείσιμο των θεάτρων σε έκανε να σκεφτείς ένα επαγγελματικό Plan B;

Σίγουρα μιλάμε για μια δουλειά που έχει πάντα την ανασφάλεια της. Εγώ βέβαια είμαι λίγο κακομαθη­μένος γιατί έτυχε να είμαι σε δουλειές που κράτη­σαν αρκετά χρόνια, όπως το Σόι σου στον Alpha, ενώ είχα και κάθε χρόνο θέατρο. Αν και ξέρω ότι αυτό το επάγγελμα είναι ανασφαλές, όταν είσαι σε μια διαδικασία που τρέχεις συνέχεια, κάπου το ξε­χνάς. Όταν λοιπόν έσκασε όλο αυτό με τον κορονοϊό, στην αρχή δεν πανικοβλήθηκα, το είδα σαν μια αφορμή για ξεκούραση. Βλέποντας όμως ότι κρατάει πολύ και παράλληλα ακυρώνονται όλες οι δουλειές που είχα κλείσει για το καλοκαίρι, μου έπεσε βαρύ. Εκεί έχασα τη διάθεση μου.

Πηγή: περιοδικό ΟΚ!