Χρήστος Παπαδόπουλος: «Είμαι χαρούμενος που δουλεύω με τον γιο μου γιατί ενώνουμε τις δυνάμεις μας»
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος έγινε γνωστός μέσα από το συγκρότημα «Τα παιδιά από την Πάτρα». Είναι συνθέτης και μάλιστα μετρά πολλές συνεργασίες και επιτυχίες στη μέχρι τώρα πορεία του.
Ο ίδιος μιλά σε πρόσφατη συνέντευξη του με αφορμή με αφορμή τον νέο του δίσκο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, με τίτλο «Είναι κάτι στιγμές», του Νίκου Κούρτη.
Είχε ξανασυνεργαστεί με την εταιρεία με «Τα παιδιά από την Πάτρα» σε ένα τριπλό cd το 2006, τότε που το συγκρότημα έπαιζε στο κέντρο «Διαδρομές».
«Δεν σας κρύβω ότι η νέα δισκογραφική δουλειά ήταν μια ιδέα του Νίκου Κούρτη, γιατί μέχρι τώρα με το έθνικ που ασχολήθηκα και με τα soundtracks με έθνικ χρώμα ήταν όλα ταξίδια προς την Ανατολή. Έτσι, μου είπε να κάνω, έναν δίσκο που να είναι ένα ταξίδι από τη Δύση προς την Ελλάδα, να περνάει από τους Κέλτες, Αγγλία, από Νότια Γαλλία και Ιταλία», αποκαλύπτει για την ιδέα, η οποία ξεκίνησε από την πρώτη καραντίνα, που τον είχε βρει σε ένα αγρόκτημα στα Γρεβενά.
«Εκεί έγραψα τα πρώτα κομμάτια σε χρώμα κέλτικο, αλλά στην πορεία, επειδή δούλευα και το "Κόκκινο ποτάμι", δεν απέφυγα και την Ανατολή. Ετσι, έχω μερικά κομμάτια ανατολίτικα στον δίσκο μου με τους αδελφούς Τσαχουρίδη και το "Κόκκινο ποτάμι" στα ποντιακά, μια συνεργασία με τον Θέμη Αδαμαντίδη. Είναι ένας δίσκος πολυσυλλεκτικός, που έχει διάφορα είδη μουσικής».
Για εκείνον το να γράφει μουσική είναι ψυχοθεραπεία. Βρίσκεται καθημερινά στο στούντιο, όμως πιο πολύ τον ενδιαφέρει το δημιουργικό κομμάτι παρά η άμεση οικονομική απολαβή.
«Αυτός είναι ο λόγος που η τελευταία μου δισκογραφική δουλειά δεν αποσκοπεί στο σουξέ, θυμάμαι τότε με "Τα παιδιά από την Πάτρα" ότι γίνονταν συσκέψεις για τη σειρά με την οποία θα μπουν τα τραγούδια στον δίσκο. Ποιο θα μπει πρώτο, ποιο δεύτερο στην πρώτη πλευρά του δίσκου... θυμάμαι τότε που υπήρχαν τα βινύλια, το 1ο-2ο και το 3ο τραγούδι εξυπηρετούσαν κάποια σκοπιμότητα και συνήθως στους δίσκους, αν τους μελετήσεις καλά, θα παρατηρήσεις ότι από το 4ο και μετά σταματούσε το κυνήγι του σουξέ. Συνήθως το 4ο τραγούδι ήταν το καλό», διηγείται στο Secret
Σε αυτόν τον δίσκο, όμως, δεν δούλεψε πάνω σε αυτήν τη λογική, εντούτοις βλέπει ήδη την επιτυχία. «Πηγαίνει καλά, γιατί στις μέρες μας δεν μετράμε την επιτυχία με τις πωλήσεις των δίσκων, αλλά με τις προβολές ή, αλλιώς, τα views». Πρόσφατα εμφανίστηκε (σ.σ.: «Τα παιδιά από την Πάτρα») σε τηλεοπτική μουσική εκπομπή της ΕΡΤ1 και έκανε εντύπωση η δική του δεξιοτεχνία στο μπουζούκι, αλλά και του γιου του, Περικλή, που εμφανίστηκε στο ίδιο πάλκο, πράγμα που ανέφερε και ο Βαγγέλης Δεληκούρας.
«Ναι, ο γιος μου είναι πολύ καλός μουσικός, παίζει πολύ καλή κιθάρα και μπουζούκι. Στην εκπομπή έπαιξε δεύτερο μπουζούκι. Τον έχω μαζί μου στο στούντιο ηχολήπτη και είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί ενώνουμε τις δυνάμεις μας και δουλεύω με τη νέα γενιά. Κακά τα ψέματα, η νέα γενιά κατέχει πολύ καλύτερα από τη δική μου την ψηφιακή τεχνολογία και μαθαίνω πράγματα δουλεύοντας παρέα του. Παράλληλα, του το έχω εμφυσήσει και χαίρομαι που περνάει και τα μαθήματα του στην ΑΣΟΕΕ, γιατί πιστεύω ότι αυτή η γενιά μουσικών που έρχεται τώρα είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει και να κάνει οικογένεια μόνο με το επάγγελμα του μουσικού. Τη δεκαετία του 1980 μπορούσες να είσαι μόνο μουσικός στα μπουζούκια και να αγοράσεις σπίτι, εξοχικό και να κάνεις οικογένεια. Στις μέρες μας, με το ένα μεροκάματο, και αν, την εβδομάδα, είναι δύσκολο να εξασκείς μόνο το επάγγελμα του μουσικού».