Κωνσταντίνα: «Δεν αγχώνομαι για το πώς θα πάει η καριέρα μου παρακάτω»

Τι βλέπεις να μένει ίδιο, όταν βγούμε από το "τούνελ" της πανδημίας;

Όλα θ' αλλάξουν, δεν υπάρχει κάτι που δεν θ' αλλάξει και περιμένουμε να δούμε τι μορφή θα πάρουν. Όπως η τηλεργασία, η κόρη μου δουλεύει από το σπίτι, αυτό δεν θ' αλλάξει μετά, όπως πολλά άλλα πράγματα που έχουν μπει τώρα στη ζωή μας, ήρθαν για να μείνουν, δεν θ' αλλάξουν μετά. Να δούμε τι αλλαγές θα γίνουν στη νυχτερινή ζωή και διασκέδαση, αλλά και τη δημιουργία, καθώς όλα αυτά αποτυπώνονται στους ανθρώπου της τέχνης, ένας πόλεμος, η πανδημία...Έχουμε ζήσει ένα σοκ, κι αυτό θα βγει στην τέχνη, που πιστεύω ότι ανθίζει όταν παθαίνει ένα μεγάλο κακό. Το αν θα δουλέψουμε, θα δείξει...

Όπως και το πώς θα δουλέψετε...;

Οι μεγάλοι χώροι που λειτουργούσαν τα τελευταία χρόνια, θα μικρύνουν, θα εκφραζόμαστε σε μικρούς χώρους, συναυλίες, όπως θ' αλλάξει ο τρόπος που θα προβάλλονται τα τραγούδια μας, ενώ τις παραγωγές πλέον τις κάνουμε εμείς, έχουν έρθει τα πάνω-κάτω.

Είσαι έτοιμη για αυτό;

Ό,τι ήταν να κάνω το έχω κάνει, δεν αγχώνομαι για το πώς θα πάει η καριέρα μου παρακάτω, έχω δώσει το στίγμα μου, έχω δημιουργήσει, έχω πάρει χρυσούς δίσκους, έχω αγαπηθεί από τον κόσμο. Αυτό που θα κάνω στη συνέχεια, είναι να δημιουργώ με μεγαλύτερη προσοχή, δεν χρειάζεται να βγάζω δίσκο κάθε χρόνο. Αν βρω κάτι που μου αρέσει, όπως τώρα ένα τραγούδι, που λέγεται "Μη φέγγεις", το οποίο θα κυκλοφορήσει από την εταιρεία ΜΙΝΟΣ, σε στίχους και μουσική της Τασούλας Θωμαΐδου, θα το λέω, δεν θα ψάχνω, όπως έτρεχα παλιά.

Η "αυριανή μέρα" θα μας κάνει πιο σκληρούς ή πιο ευάλωτους;

Σίγουρα θα είμαστε πιο σκληροί, πιο ανθεκτικοί, θα αντέχουμε πιο πολλά, δεν νομίζω ότι θα είμαστε πιο ευάλωτοι. Αυτοί που θ' αντέξουν, θα οχυρωθούν με δύναμη και θα πάνε παρακάτω, ο κόσμος θ' αντέξει, είναι δυνατός, παρόλο που λένε ότι οι ψυχικές ασθένειες έχουν βγει μπροστά. Ο κόσμος μαζεύει τα κομμάτια του και προχωράει, αυτό κάναμε κι εμείς το 1974, παρόλο που είχαμε πολύ μεγάλο πλήγμα, εκτός από τα χωριά μας που τα πήρανε, είχαμε αγνοούμενους, ο πατέρας μου ήταν ένας από αυτούς, παρόλα αυτά η μητέρα μου που είχε 5 παιδιά, το πάλεψε. Πρέπει να το ζήσεις για να καταλάβει τις αντοχές σου.