Παυλίνα Βουλγαράκη: «Η Δήμητρα Γαλάνη έχει ανάγκη να βοηθάει νέους ανθρώπους»

Πότε σε κέρδισε η ενασχόληση με τη μουσική; Υπήρξε κάποια στιγμή «επιφοίτησης»;

Από πιτσιρίκι σκάλιζα στιχάκια και σιγοτραγούδαγα μελωδίες. Ήταν τόσο φυσιολογική για μένα αυτή μου η ροπή που δεν το κατέγραψε ποτέ ο νους μου ως κάτι διαφορετικό. Είχα πάντα μια αίσθηση σε σχέση με εμένα, ήξερα κάτι, την ιδέα ενός πεπρωμένου όπου κανείς άλλος δεν γνώριζε. Δεν μπορούσα, όμως, να εντοπίσω πού με πάει ακριβώς. Πρώτη φορά έγραψα ένα ολοκληρωμένο τραγούδι όταν κατάλαβα ότι από το χώρο της μουσικής δεν ξέρω κανέναν και ότι από όσους προσέγγιζα κανείς δεν είχε τη διάθεση να μου γράψει. Γιατί όχι; Σκέφτηκα ότι θα μου γράψω εγώ. Άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου το 2017, όταν ήρθα σε επαφή με τον Ψαραντώνη, με αφορμή τη συμμετοχή του σ’ ένα τραγούδι που είχα γράψει, το «Φέρ’ τα μου όλα πίσω». Η στιγμή της επιφοίτησης ήταν η αλληλεπίδρασή μου με εκείνον τον άνθρωπο.

Τι σου δίνει έμπνευση για να γράψεις;

Η έμπνευση είναι ένα δώρο που αντάξιό του δεν μπορώ να σκεφτώ. Είναι ένα ανεξέλεγκτο συναίσθημα. Υπερβατικό, μετασχηματιστικό και κάποιες φορές εξαντλητικό. Ακόμα δεν έχω εντοπίσει τι είναι αυτό που την πυροδοτεί. Σίγουρα όμως τα αγαπημένα μου τραγούδια τα έχω γράψει σε στιγμές όπου ήμουν πάρα πολύ ευάλωτη.

Πώς είναι η συνεργασία με τη Δήμητρα Γαλάνη;

Η συνεργασία προέκυψε μέσω του παραγωγού μου, του Νίκου Μακράκη. Μου προτάθηκε αρχικά να τραγουδήσω ένα τραγούδι που έγραψε η Δήμητρα Γαλάνη με τον στιχουργό Δημήτρη Αναγνωστόπουλο, το «Αυτό ήταν όλο», όμως γρήγορα καλλιεργήθηκε μια ιδιαίτερη σύνδεση που γέννησε άλλα δύο τραγούδια σε μουσική της Δήμητρας Γαλάνη και σε δικούς μου στίχους. Το ένα από αυτά το αφιερώνω σε κάθε παράσταση σε κάποιους που μπορεί να μην ξέρω αλλά ξέρουν αυτοί, εκείνο που λέει «είμαστε θαύματα φτιαγμένα από τραύματα». Το άλλο το έγραψα για τη μητέρα μου και θα κυκλοφορήσει σύντομα με τον τρίτο μου δίσκο. Ο τίτλος είναι «Θα τον αλλάξω αυτόν τον κόσμο εγώ για εσένα». Είχα την τιμή να συνοδεύσω τη Δήμητρα και σε κάποια live στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Είναι μια γυναίκα δυναμική, ανεξάντλητα δημιουργική και άμεση. Είναι μέσα στο πνεύμα της εποχής καλλιτεχνικά και όχι μόνο. Η παρουσία της με εμπνέει και η γενναιοδωρία της, η ανάγκη της να βοηθήσει νεότερους ανθρώπους είναι συγκλονιστική. Είναι σπουδαία σε όλα της και εύχομαι να συνεργαστούμε ξανά.

Πώς ήρθε στα χέρια σου το τραγούδι «Ενικός»;

Ήρθε μέσα από την παρέα. Ο σκηνοθέτης του βιντεοκλίπ, Δημήτρης Γκάνιος, είναι στενός φίλος και συνεργάτης μου, ενώ είναι ο στενότερος φίλος και συνεργάτης του Γιώργου Σαμπάνη. Ένα βράδυ λοιπόν που κάναμε όλοι μαζί παρέα και μιλούσαμε για μουσική δημιουργήθηκε μέσα μου η επιθυμία να μου γράψει ο Γιώργος ένα τραγούδι. Και τη μοιράστηκα. Λίγους μήνες μετά ξύπνησα με ένα voice note στο κινητό μου όπου ήταν ο «Ενικός» με τη φωνή και την κιθάρα του Γιώργου. Έχει γράψει ο Αντώνης Παππάς έναν στίχο που λέει «πολεμώ δίχως όρους ομφάλιους λώρους / δαγκώνω το ντεπόζιτο άδειο κι εγώ στα 200 γκαζώνω». Αυτό λίγο ή πολύ είναι η ζωή μου. Είμαι πολύ τυχερή που το έγραψε κάποιος για μένα.

Στο βιντεοκλίπ του «Ενικού» υποδύεσαι μια γυναίκα από τη νεαρή ως την τρίτη ηλικία. Θα σε ενδιέφερε να ασχοληθείς με την υποκριτική;

Από το κλιπ και έπειτα πολλοί άνθρωποι του χώρου μου κάνουν αυτή την ερώτηση και αναρωτιέμαι αν μου διαφεύγει κάτι σε σχέση με τις κλίσεις μου. Δεν έχω σκεφτεί να ασχοληθώ με την υποκριτική, όμως σίγουρα το κλιπ το αντιμετώπισα σαν μια μικρή ταινία, είπε στο Maire Claire.