Παυλίνα Βουλγαράκη: «Γνωρίζω και καταλαβαίνω την ψυχολογία του θύματος»

Πώς φαντάζεσαι την πρώτη μέρα που θα τραγουδήσεις πάλι μπροστά σε ζωντανό κοινό;

Μου λείπουν τα live επειδή υπάρχει ένα κομμάτι της προσωπικότητας μου που μόνο εκεί αποκαλύπτεται. Φέρνω στη μνήμη μου την τελευταία μου συναυλία στην Τεχνόπολη, όπου ενώ ήταν μπροστά μου ένας sold out συναυλιακός χώρος, αντί να το χαρώ με όλη μου την καρδιά έβλεπα εκατοντάδες κόσμου με τις μάσκες και ένιωθα μουδιασμένη. Ένιωθα ξένα. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι το επόμενό μου live θα είναι μια μεγάλη γιορτή. Αν όλα πάνε καλά, στις 29 Αυγούστου θα παίξουμε με την μπάντα μου στο «Σταύρος Νιάρχος». Συγκινούμαι και μόνο στην ιδέα ενός μουσικού γεγονότος ύστερα από τόσον καιρό.

Ένιωσες ποτέ ότι για να βρεις τη δική σου φωνή έπρεπε να φωνάξεις πιο δυνατά, να διαφοροποιηθείς από το οικογενειακό κύτταρο;

Όχι, δεν το ένιωσα. Η πολιτική συνεχίζει να με απωθεί παρότι ως πολίτης της χώρας μου παρακολουθώ τις εξελίξεις και με ενδιαφέρουν. Ωστόσο, δεν μου αρέσει η φασαρία, με κουράζει. Νομίζω ότι ήσυχα πορεύομαι σε αυτόν το χώρο, ήσυχα πορεύομαι και στη ζωή. Όχι όμως ντροπαλά ούτε φοβισμένα. Όσα θέλω να πω τα λέω μέσα από τους στίχους μου, μέσα από τις παραστάσεις μου και τον τρόπο ζωής μου. Όταν φωνάζουμε, σπάνια μας ακούνε. Όταν μιλάμε ήσυχα, μπορεί να ακούνε λιγότεροι, όμως ακούν βαθύτερα. Είμαι υπέρ των πράξεων. Και ένιωσα ότι αυτό το απέδειξα και έγινε άμεσα αντιληπτό. Ένιωσα ότι οι άνθρωποι ακούνε. Όσοι με αφορά να ακούσουν τουλάχιστον.

Πώς ήταν να μεγαλώνεις μέσα στην οικογένεια Βουλγαράκη, ειδικά την περίοδο όπου τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω σας;

Τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω μας όταν εγώ πια είχα μεγαλώσει, ήμουν δηλαδή στο Λύκειο, και συνεχίστηκε αυτό όσο σπούδαζα αλλά και όταν έμπαινα στον χώρο της μουσικής. Μεγάλωναν όμως τα αδέρφια μου εκείνα τα χρόνια και πάντα είχα την έγνοια τους. Προσπαθούσα να τους φροντίζω, να μεταφέρω την καθαρή εικόνα. Να εξηγώ πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβόμαστε. Και ότι έχει ο ένας τον άλλον. Είμαστε τέσσερα παιδιά με ιδιαίτερες προσωπικότητες. Ελεύθερα πνεύματα με σταθερές αξίες και ανορθόδοξες πορείες. Υπήρχαν, θέλω να πω, πολύ ισχυρές βάσεις και δυνατός πυρήνας ώστε να περάσει όλο αυτό από πάνω μας κι εμείς να γίνουμε αυτοί που είμαστε σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας. Έτσι κι εγώ αυτό που ήταν να κάνω, αυτό που ήθελα να κάνω το έκανα. Όπως κάνω πάντα.

Με το ξέσπασμα του ελληνικού #metoo ήρθαν στο φως δεκάδες καταγγελίες σεξουαλικής βίας. Έχεις ποτέ αισθανθεί ότι έχουν ξεπεραστεί όρια εις βάρος σου;

Ήταν αναγκαίο να φτάσει και στη χώρα μας. Σε πρώτη φάση θεωρώ ότι έχει αυξήσει την ευαισθητοποίηση της μάζας. Παράλληλα έχει ξυπνήσει τραυματικές αναμνήσεις και είμαι σίγουρη ότι πολλοί άνθρωποι έφτασαν στα έγκατα του μέσα τους ώστε να έρθουν σε επαφή με μνήμες που έχουν θαφτεί και να αναζητήσουν βοήθεια. Το μήνυμα του κινήματος είναι ότι δεν είσαι μόνη/μόνος. Υπάρχουν κι άλλοι που έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Είναι ένα μήνυμα προς όλους αυτούς που φέρουν ένα τέτοιο τραύμα ότι μπορούν να μιλήσουν. Κι είναι υποχρέωση της Πολιτείας να εξασφαλίσει την προστασία τους ώστε να νιώσουν όλοι ασφαλείς να μιλήσουν. Πολλοί άνθρωποι ζούνε χωρίς να είναι σίγουροι για τη «νομιμότητα» των τραυμάτων τους. Κάτι που φυσικά δεν υφίσταται. Ήρθε η ώρα ο καθένας να συγχωρήσει πρώτα απ’ όλους τον εαυτό του, να απενοχοποιηθεί από την ιδέα του στίγματος ή της ντροπής. Να αγκαλιάσει την ευαλωτότητά του και ακριβώς μέσα από αυτή να βρει τη δύναμή του. Αυτά τα λέω ως άνθρωπος που έχει κακοποιηθεί σωματικά και ψυχικά. Γνωρίζω και καταλαβαίνω την ψυχολογία του θύματος. Όταν θα είμαι έτοιμη σκοπεύω να μιλήσω αναλυτικά γι’ αυτό σε κάποιο από τα επόμενα επεισόδια podcast.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον;

Με φαντάζομαι ευτυχισμένη. Γαλήνια, έχοντας στη ζωή μου ανθρώπους που αγαπώ. Που με «πιάνουν» κι εγώ εκείνους. Να μου γίνει κατανοητό σε επίπεδο καρδιάς ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός σε όλα όσα υπάρχουν. Να έχω βρει την αλήθεια μου και να τη ζω ελεύθερα, είπε στο Maire Claire.