Δήμητρα Σιγάλα: «Η αχαριστία και η αδικία με τρελαίνουν. Εκεί δεν δίνω δεύτερη ευκαιρία»

Στο θέατρο λατρεύει τις ηρωίδες του Τσέχοφ και γενικότερα τις ηρωίδες από τα μυθιστορήματα που χαρακτηρίζονται από ευαισθησία και συναισθηματισμό. Ευαίσθητη όμως θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς και την τηλεοπτική Σοφία, τη γυναίκα που υποδύεται στην καθημερινή σειρά του ALPHA, "Αγγελική".

Πρόκειται για μια σύζυγο που βιώνει την προδοσία στην προσωπική της ζωή καθώς ο άντρας της την απατάει με τη φίλη της. «Η Σοφία είναι μια γυναίκα που πάνω από όλο βάζει την οικογένεια της. θέλει όλοι να είναι καλά και ο εαυτός της μπαίνει πάντα σε δεύτερη μοίρα. Είναι δοτική και βλέπει πόντο το καλό στους άλλους ανθρώπους. Το κοινό που μπορώ να διακρίνω ανάμεσα σε εμένα και εκείνη είναι ότι αντιμετωπίζουμε κάποιο πράγματα με ιδιαίτερα έντονη ευαισθησία, Επίσης, και για τις δυο μας η φιλία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Στη σειρά η Σοφία προδίδεται από τη φίλη της, Τζένη, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η εμπιστοσύνη της γύρω από το θέμα της φιλίας. Ως άνθρωπος δίνει πολλές ευκαιρίες, όταν όμως βλέπει ότι δεν υπάρχουν αντίστοιχες προθέσεις, παίρνει τη ζωή στα χέρια της και επαναστατεί με τον δικό της τρόπο».

Στην περίπτωση της Δήμητρας οι κόκκινες γραμμές είναι πιο ξεκάθαρες «η αχαριστία και η αδικία με τρελαίνουν. Εκεί δεν δίνω δεύτερη ευκαιρία». Δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφισβητούν τη γυναικεία φιλία, με την ίδια να απαντάει: «Σίγουρα όλοι μας έχουμε προδοθεί κατά καιρούς, αλλά το γεγονός ότι κάποιες φιλίες κρατάνε χρόνια είναι ενθαρρυντικό. Σου δείχνει ότι παρόλο που πολλά πράγματα στη ζωή είναι υπό κατάρρευση, κάποια παραμένουν όρθια κι αυτό είναι ένα καλό σημάδι. Οι περισσότερες φίλες μου είναι εκτός χώρου και είμαστε μαζί από μικρές. 'Έχω αποκτήσει όμως και φίλους στον χώρο της δουλειάς. Λίγους αλλά καλούς. Τους κρατάω σαν κόρη οφθαλμού, θεωρώ ότι οι συνθήκες του επαγγέλματος μας είναι δύσκολες, οπότε όταν καταφέρεις να βρεις ανθρώπους που κατανοούν τον ψυχισμό σου και σέβονται το είναι σου, τότε αναπτύσσονται γερές φιλίες».

Μεγάλωσε με το τρίπτυχο «μπαλέτο, γαλλικά και πιάνο», ενώ όταν τη ρωτάω αν είχε το σύνδρομο της καλής μαθήτριας απαντάει: «Το είχα, αλλά δεν μου το είχε επιβάλει κανένας. Ήταν έμφυτο. Και το να διαβάζω συνέχεια με ακολούθησε αναγκαστικά στη ζωή μου. Δηλαδή δεν μπορούσα να μάθω ρόλους χωρίς να διαβάσω. Η μητέρα μου συχνό μου λέει "Έχω βαρεθεί να σε βλέπω να διαβάζεις"». Όταν στα 18 αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της υποκριτικής, κανείς από την οικογένεια της δεν ξαφνιάστηκε. «Το περιβάλλον μου δεν είχε καμία σχέση με τον χώρο. Με θυμάμαι όμως από μικρή να οργανώνω παραστάσεις στον κήπο μαζί με τα παιδιά της γειτονιάς. Το ίδιο έκανα και στο εξοχικό μας. Έβλεπα πάρα πολλές ελληνικές ταινίες και πρότυπα μου ήταν όλες α γνωστές ηθοποιοί. Η Καρέζη, η Βουγιουκλάκη...

Έβλεπα τις ταινίες τους τόσες φορές που ήξερα απέξω τα λόγια. Η αλήθεια είναι ότι τελειώνοντας το λύκειο είχα βάλει ως πρώτη επιλογή τη Νομική Αθηνών και ως δεύτερη το Τμήμα θεάτρου. Οι βάσεις τότε ήταν πολύ υψηλές και πέρασα στη δεύτερη επιλογή μου. Νομίζω ότι ήταν καρμικό. Σαν να έπρεπε να γίνει. Πέρασα στη Θεσσαλονίκη και η ζωή εκεί ήταν υπέροχη. Στην αρχή δεν σου κρύβω ότι έκλαιγα γιατί δεν ήθελα με τίποτα να φύγω από την Αθήνα. Μου κακοφάνηκε. Μετά έγινε π ανατροπή. Δεν ήταν εύκολη η προσαρμογή γιατί οι θεσσαλονικείς δεν σε δέχονται κατευθείαν. Πρέπει να αποδείξεις ότι είσαι σαν κι αυτούς. Να σε δεχτούν στην ομάδα τους. Όταν έγινε αυτό και με αγκάλιασαν, έζησα υπέροχες στιγμές. Ήταν τα καλύτερα μου χρόνια» παραδέχεται. Επαγγελματικά οι δρόμοι άνοιξαν γρήγορα, με τις συνεργασίες να διαδέχονται για χρόνια η μία την άλλη. Όλα αυτά μέχρι το 2011, που η Δήμητρα Σιγάλα βρέθηκε στη Βαρκελώνη...