Στέλλα Κονιτοπούλου: «Δεν μπορώ να πω ότι είμαι πλούσια αλλά ζω με αξιοπρέπεια»

Στην προσωπική σας ζωή έχετε κάνει μόνο έναν γάμο και έχετε μια κόρη...

Ναι, έναν γάμο έχω κάνει και έχω μια κόρη! Είναι από το ίδιο χωριό ο σύζυγος και είμαστε μαζί πλατωνικά από παιδιά. Εγώ ήμουν 13 και ο Γιάννης 17 ετών. Είμαστε μαζί τριάντα έξι χρόνια με τον άντρα μου. Σταθμός ζωής. Η οικογένεια μου είναι λαχείο.

Πως καταφέρατε να κρατήσετε ζωντανό έναν γάμο τόσα χρόνια;

Δεν το κατάφερα μόνη μου αυτό. Έχει βοηθήσει πάρα πολύ και ο σύζυγος μου. Ο Γιάννης έχει πάρα πολλή υπομονή, έχουμε σεβασμό ένας στον άλλον και αγάπη. Επίσης δεν ήταν ποτέ του χαρακτήρα μου να ξενοκοιτάξω. Ούτε ήμουν από εκείνες τις τραγουδίστριες που φορούσαν μίνι και έβγαζαν έξω το στήθος τους για να προκαλέσουν.

Δε σας είδαμε ποτέ στην πίστα με προκλητική εμφάνιση. Οι νέες τραγουδίστριες ωστόσο φοράνε ελάχιστα ρούχα για να βγούνε στην σκηνή, το θεωρείτε κακό αυτό;

Οι νέες τραγουδίστριες τραγουδάνε και άλλο είδος τραγουδιού. Εγώ τραγουδάω παραδοσιακό τραγούδι και το έχω σαν αρχή ότι πρέπει να υπάρχει μια σοβαρότητα. Ακόμη και στις κινήσεις μου πάνω στη σκηνή. Η εμπειρία μου μέχρι τώρα έχει δείξει ότι ο κόσμος το έχει εκτιμήσει αυτό.

Καταφέρατε να κάνετε περιουσία και να μαζέψετε χρήματα;

Δόξα τω Θεώ είμαι μια χαρά. Δεν μπορώ να πω ότι πεινάω. Δεν έχω λύσει όμως το οικονομικό μου θέμα για πάντα, αλλά τώρα με την κρίση του κορονοϊού εγώ άντεξα. Αλίμονο αν μετά από τόσα χρόνια δεν είχα κάνει τις οικονομίες μου. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι πλούσια. Έχω αγοράσει το σπίτι μου, δεν μένω στο ενοίκιο και μπορώ να ζω με αξιοπρέπεια.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σας, που σας έχει στιγματίσει;

Σίγουρα ο χαμός του πατέρα μου. Ο θάνατος του με συγκλόνισε πάρα πολύ. Το ίδιο βράδυ που πέθανε ο πατέρας μου είχα κλείσει δουλειά που δεν μπορούσε να ακυρωθεί. Πήγα και τραγούδησα και μέσα μου πενθούσα. Στη σκηνή είχα μεταμορφωθεί τελείως. Μου έδωσε δύναμη βέβαια αυτό για να ξεπεράσω τη θλίψη μου.

Είναι αλήθεια ότι είχατε περάσει κατάθλιψη;

Ναι, όταν σταμάτησα το τραγούδι για κάποια χρόνια, όπως σου είπα και πριν. Όταν έχεις μάθει να χτυπά το τηλέφωνο συνέχεια και μετά ξαφνικά σταματάει, θα σκέφτεσαι «μάλλον δεν τους αρέσω πια ή κάτι κάνω λάθος». Πέρασα κατάθλιψη δύο χρόνια. Επισκέφθηκα ειδικό και θεωρώ ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος. Η οικογένεια μου ήταν συμπαραστάτες μου σε αυτό. Ποτέ δεν το έκρυψα, το μοιράστηκα με τις φίλες μου και με τους δικούς μου ανθρώπους. Βγήκα πολύ καλύτερη μετά από την κατάθλιψη μπορώ να σου πω.

Χρειάστηκε να πάρετε κάποια φαρμακευτική αγωγή για την κατάθλιψη;

Όχι ευτυχώς. Μέσω της ψυχοθεραπείας το αντιμετώπισα. Δεν χρειάστηκε να κάνω και πολλές συνεδρίες. Μετά με βοήθησε όπως σου ανέφερα η οικογένεια μου.

Η κόρη σας δεν ασχολήθηκε με το τραγούδι;

Όχι! Και καλύτερα! Δεν ήθελα να γίνει τραγουδίστρια. Είναι μουσικόφιλη και παίζει πιάνο, αλλά ποτέ της δεν μου έχει εκδηλώσει την ανάγκη της να τραγουδήσει. Καλύτερα που δεν έγινε τραγουδίστρια γιατί δεν ήθελα να συγκρίνεται σε όλη τη ζωή της με τη μητέρα της. Εγώ τη μητέρα μου ας πούμε την είχα πρότυπο, δεν ήθελα ποτέ να την προσπεράσω. Γι' αυτόν τον λόγο δεν θα ήθελα να μπει η κόρη μου σε μια διαδικασία να προσπαθεί να ανταγωνιστεί τη μαμά της, είπε στο Χάι.