Μάριος Φραγκούλης: «Μου έλεγαν, αυτός πρέπει να πουλάει σουβλάκια και όχι να παίζει»

Γεννήθηκε στην Αφρική και έμεινε εκεί μέχρι τα τέσσερα χρόνια του. «Κι όμως, έχω μνήμες. Τη βάφτισή μου, όταν ήμουν 1,5 ετών, τη θυμάμαι, όπως και ότι μίλησα πολύ νωρίς. Ήμουν ένα πολύ ζωηρό παιδί, δεν ήμουν αυτό που είμαι τώρα ή αυτό που νομίζει ο κόσμος επειδή έκανα κλασικές σπουδές. Πάντα ήθελα να μπαίνω με ενθουσιασμό σε όλα και σε πολλά διαφορετικά είδη.

Ακόμη και τις ζήλιες και τις άσχημες κριτικές τις έχω ξεπεράσει. Υπήρχε και κακός τρόπος αντιμετώπισης, ειδικά τα πρώτα χρόνια. Θυμάμαι, όταν με πήραν στους "Αθλίους" μετά από πολύ σκληρές οντισιόν έλεγαν κάποια παιδιά του θιάσου "αυτός ο Έλληνας πρέπει να πουλάει σουβλάκια και όχι να παίζει", κι εγώ απαντούσα: "Ναι, μπορώ αν θέλω να τυλίγω σουβλάκια, αλλά αυτή τη στιγμή παίζω τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αν μπορείτε, κάντε το κι εσείς". Και έληγε εκεί η υπόθεση». Και όντως, θυμάμαι πολλούς να τον κατηγορούν όταν ήρθε στην Ελλάδα, κυρίως λόγω του παρουσιαστικού του που παρέπεμπε σε teen idol, ότι δεν τραγουδάει κλασική μουσική αλλά pop classical. Όπως επίσης θυμάμαι τα κοριτσάκια με τις ώρες στα καμαρίνια στο Ηρώδειο και στον Λυκαβηττό, που δεν υπήρχε περίπτωση να φανταστείς ότι ακούνε Χατζιδάκι, Θεοδωράκη ή Ξαρχάκο.

«Έχω κάνει πάνω από 40 συναυλίες στο Ηρώδειο και με μεγάλα έργα. Είναι σαν να τραγουδάω στο σπίτι μου». Του λέω 'ότι έχει το χάρισμα να "- χειρίζεται ης μεγάλες σκηνές χωρίς να τον καταπίνουν. Γελάει. «Νομίζω ότι νιώθω πιο άνετα σε μεγάλους χώρους. Στις μικρές σκηνές αισθάνομαι έναν φόβο, σ άλλος είναι πολύ κοντά και σε-παρακολουθεί.

Και επειδή από το ξεκίνημα μου, στα 22 μου, έπαιζα μόνο σε μεγάλα θέατρα ξέρω να τα χειρίζομαι. Σκέψου, στο "Φάντασμα" έπαιζα 8 παραστάσεις την βδομάδα, κάθε φορά με κοινό 1.800 ατόμων. Και γι' αυτό όταν πήγα πρώτη φορά στην Επίδαυρο με τους Όρνιθες" δεν φοβήθηκα. Ούτε τα λόγια μου έχασα, ούτε την κίνηση. Ήταν σαν να επέστρεφα στην πατρίδα μου, στο πιο αγαπημένο μου θέατρο».

Πηγή: GALA