Ρένος Χαραλαμπίδης: «Tην περίοδο της καραντίνας έγινα εξαιρετικός πεζοπόρος»

Ήταν μεγάλη μου τύχη να γίνω και εγώ μέρος της επιστροφής της ΕΡΤ σε ένα πρόγραμμα που συνδυάζει την ποιότητα και την εμπορικότητα. Όπως οφείλει η δημόσια τηλεόραση». Ο ηθοποιός μέσα από πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Τηλέραμα αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής της.

Tην περίοδο της καραντίνας έγινα εξαιρετικός πεζοπόρος, ανεβοκατεβαίνοντας τον Υμηττό πολλές φορές την εβδομάδα. Έφτασα μάλιστα μέχρι το ραντάρ του Υμηττού. Θα συμβούλευα τους Αθηναίους να τολμήσουν την άνοδο στην κορυφή του Υμηττού, γιατί θα τους γεμίσει με ενέργεια και θα τους κάνει να δουν την Αθήνα από μια διαφορετική οπτική γωνία.

Ένα άλλο μέρος που ανακάλυψα στον περίπατο μου την εποχή της καραντίνας ήταν η Εθνική Γλυπτοθήκη. Εκεί βρέθηκα κοντά με γλυπτά που εκτίθενται στην ύπαιθρο, κλασικής και μοντέρνας τέχνης. Κατάλαβα ότι τα χρόνια που δεν ασχολήθηκα με τη γλυπτική έχασα μεγάλες καλλιτεχνικές απολαύσεις.

Φέτος, το 2021, κλείνουν 30 χρόνια παρουσίας μου στην τηλεόραση. Και για να γίνω συγκεκριμένος, εμφανίστηκα για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση τον Σεπτέμβρη του 1991, σε ένα επεισόδιο της «Ανατομίας ενός εγκλήματος». Είναι λοιπόν για μένα μια ημερομηνία-ορόσημο.

Έχω μυστική ζωή ως μουσικός. Παίζω κιθάρα και λίγο πιάνο. Πού και πού γράφω τραγούδια, αλλά και ορχηστρική μουσική, ενώ γράφω μουσική και για τον κινηματογράφο. Βαθιά μέσα μου νιώθω άνθρωπος της μουσικής.

Μουστάκι για πρώτη φορά στη ζωή μου άφησα για τον ρόλο στα «Καλύτερα μας χρόνια». Οι απόψεις είναι αντιφατικές, κάποιοι μου λένε ότι μου πάει πολύ, ενώ άλλοι καθόλου. Προσωπικά, όταν με βλέπω με μουστάκι, νομίζω ότι βλέπω τον προπάππου μου. Ομολογώ ότι είναι ένα αρχετυπικό σύμβολο και, με την ευκαιρία των 200 χρονών από το 1821, ίσως θα έπρεπε να το υιοθετήσουμε όλοι οι Έλληνες. Έστω για έναν χρόνο.

Το καλοκαίρι ετοιμάζω περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με το παιδικό θέατρο «Ο Πέτρος και ο λύκος». Για να πραγματοποιηθεί όμως η περιοδεία αυτή, πρέπει να μας το επιτρέψει ο πανδαμάτωρ κορονοϊός, βλέποντας και κάνοντας λοιπόν...

Κάτι άλλο που με στιγμάτισε αυτή την εποχή ήταν η κατασκευή των ηχητικών αφηγήσεων για το 1821 με τίτλο «Αυτόπτης μάρτυς». Πέρα από τη χιουμοριστική μου πρόταση να αφήσουμε όλοι οι Έλληνες μουστάκι για το 1821, η απόπειρα μου να αναπαραστήσω μέσα από ηχογραφήματα βιώματα αγωνιστών από τις μάχες ήταν η προσωπική κατάθεση μου

Η σχέση μου με τη μαγειρική είναι κωμικοτραγική. Προσπαθώ να μαγειρέψω, είμαι φιλότιμος, είμαι μελετηρός, αλλά είμαι εντελώς ατάλαντος. Όσες φορές προσπάθησα να μαγειρέψω, αυτό που δημιούργησα είχε αξία να το φάω μόνο και μόνο για να μην πεθάνω από την πείνα. Είναι ένα από τα ταλέντα που δεν έχω.