«Είχα χάσει τη μητέρα μου και πήγαινα παράλυτη στο γύρισμα και χόρευα»

Για την χρυσή εποχή του Ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και τους σημερινούς ηθοποιούς μίλησε η Μαρία Ιωαννίδου η οποία παραχώρησε τη νέα της συνέντευξη...

Τι θυμάστε από τη φιλία σας με τον Χρόνη Εξαρχάκο;

Με τον Χρόνη είχαμε πολύ γέλιο! Θεωρούμουν, τότε, πολύ μικρή και δεν οδηγούσα. Έτσι, με πηγαινοέφερνε ο Χρόνης. Κάποια ημέρα που είχαμε γύρισμα με τον Χρόνη, δεν ξύπνησα εγκαίρως .Ήρθε να με σκουντήξει. Αφού δεν ξυπνούσα, πήρε έναν κουβά νερό, με κατάβρεξε και έτσι σηκώθηκα!

Ταξιδεύοντας από το χθες στο σήμερα, ποιες εικόνες θυμάστε από τα γυρίσματα της ταινίας;

Με τόσα ταλέντα συγκεντρωμένα, ήμουν στον παράδεισο, Ανάμεσα στ' αστέρια, ένιωθα ότι καιγόμουνα!

-Υπήρχε ανταγωνισμός;

Υπήρχε ανταγωνισμός. Εγώ προσωπικά, ήθελα να φθάσω την Ελένη Προκοπίου. Μία σπουδαία χορεύτρια. Ήταν παρτενέρ του Σειληνού και για περίπου δέκα χρόνια, θεωρούνταν πολύ επιτυχημένο ζευγάρι. Τελικά, την έφθασα και νομίζω την ξεπέρασα. Χορεύαμε μαζί σε μια ταινία του Δαλιανίδη. Έπρεπε να κάνουμε ένα άλμα. Εγώ πήδηξα πιο ψηλά από εκείνη και με χειροκρότησε ο σκηνοθέτης.

Ξεχωρίζετε κάποιον νέο ηθοποιό, όπου το ταλέντο του να πλησιάζει τους κλασικούς που έγραψαν ιστορία;

Κάποια αναστήματα καλλιτεχνικών είναι μοναδικά. «Σπάει το καλούπι». Οι καλλιτέχνες ήταν αυθεντικοί και παθιασμένοι. Η τέχνη, ήτανε για εμάς, τρόπος ζωής και έκφρασης. Ήταν εκκλησία για εμάς. Αυτό δεν υπάρχει τώρα πια. Ήταν άλλες οι εποχές. Μία γενιά διαφορετική, ξεχωριστή, ταλαντούχα, παθιασμένη.

Θεωρείτε ότι ένας ηθοποιός, για να πετύχει, θα πρέπει να αφήνει εκτός δουλειάς τα προσωπικά του;

Εγώ πήγαινα στο γύρισμα και με πρησμένο πόδι. Μου το έδεναν και δούλευα. Ενώ είχα χάσει την μητέρα μου και είχα πάθει σοκ, πήγαινα παράλυτη στο γύρισμα και χόρευα. Οι γυναίκες ήμασταν ιέρειες. Ήμασταν άρρωστοι για τη δουλειά μας, ενώ τώρα δεν είμαστε.

Πηγή: Λοιπόν