Τάκης Ζαχαράτος: «Είχα τη δύναμη να μην ανέχομαι τη βία και την καταπίεση»

Ήταν πολλές και καταιγιστικές, κι αυτό στάθηκε αφορμή για να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Πάστα σεράνο». Ακούγοντάς τον να μιλάει για τον ήρωά του αναρωτιέμαι αν έχει κοινές αναφορές με κείνον.

«Έχω την ευαισθησία του, αλλά είχα τη δύναμη να μην ανέχομαι τη βία και την καταπίεση. Μεγάλωσα σε ένα πολύ αυστηρό περιβάλλον από τους γονείς μου, αλλά είχα ένα τσαγανό πάντα και οτιδήποτε άγριο έβλεπα εξαφανιζόμουν. Είχα δει, όμως, σε διπλανά σπίτια ανάλογες ιστορίες. Σίγουρα αυτή η ιστορία δεν είναι αυτοβιογραφική. Είναι όμως κόσμος που έχω γνωρίσει και έχω φανταστεί.

Ποιος το διάβασε πρώτος; Σε ενδιαφέρουν οι κριτικές;

Οι πρώτοι που το διάβασαν ήταν ο Γιάννης Ξανθούλης και η Αλκυόνη Παπαδάκη, και τους άρεσε. Δεν με νοιάζουν τόσο οι κριτικές. Εγώ είμαι παραγωγός αισθήματος. Γέννησα αυτό το βιβλίο και σε κάποιους θα αρέσει και σε άλλους όχι. Κάθε κριτική είναι δεκτή.

Ένιωσες να σε αλλάζει λίγο το βιβλίο;

Με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Ξέρεις, εγώ δεν έγραψα τους ήρωες, σωματοποιήθηκαν, μπήκαν μέσα μου και τους έζησα. Μέσα από τα μάτια του Αγγέλου κατάλαβα κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει: Ότι μπορώ να επιλέξω να βλέπω το καλό ή το κακό, το θέμα είναι πού εστιάζεις την προσοχή σου. Πως την ίδια ιστορία μπορείς να τη βλέπεις θετική ή αρνητική. Το ζητούμενο είναι από ποια πλευρά παρατηρείς τον εαυτό σου. Έμαθα να αποδέχομαι τα λάθη μου, τις αδυναμίες μου, να επαινώ τα «μπράβο» μου. Ήθελα να φωτίσω το από πού έρχεται όλη αυτή η βία και πώς επαναλαμβάνεται.

Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να γίνεσαι κακοποιητικός είτε με τους άλλους είτε με τον εαυτό σου;

Κακοποιητικός με τον εαυτό μου πολύ, με τους άλλους όχι. Αυστηρός για να προφυλάξω κάποιον, ναι. Έχω υπάρξει αυτοκαταστροφικός για να μην ξεσπάσω σε κάποιον άλλον. Είχα καταπιεί τη βία του άλλου και συνέχιζα να τη μεταφέρω στον εαυτό μου, είτε τρώγοντας είτε πίνοντας. Με έκρινα και με καθρέφτιζα λέγοντας ότι για όλο αυτό που μου συμβαίνει φταίω εγώ.

Νιώθεις πιο πολύ θύμα ή θύτης;

Πιο πολύ θύμα. Όταν κάτι δεν λειτουργούσε, είτε ερωτικά είτε φιλικά, κατέβαζα ρολά, εξαφανιζόμουν, δεν μπορούσα να διαχειριστώ το να τσακωθώ. Δεν μπορούσα τις φωνές, πάθαινα ταχυπαλμία. Τώρα με την ψυχανάλυση το θεωρώ φυσιολογικό να έχει κάποιος νεύρα, να θυμώσει, να τσακωθεί και να τα ξαναβρούμε. Και να πούμε μια κουβέντα δεν χάθηκε και ο κόσμος.

Έχεις υποστεί ψυχολογική βία;

Από χειριστικούς ανθρώπους έχω βιώσει λεκτική βία. Θυμάμαι πως όταν είχα έρθει στην Αθήνα είχα αυτό της επαρχίας, ήθελα το σπίτι μου να είναι ανοιχτό, να καλώ κόσμο, να τους μαγειρεύω. Μια μέρα μου είπε κάποιος: «Δεν έχεις βαρεθεί να προσποιείσαι τον καλό;» Έπαθα μεγάλη σύγχυση. Μπλόκαρα. Το πήρα προσωπικά κι άρχισα να το πιστεύω. Καλό μου έκανε βέβαια, γιατί ήταν ένα καμπανάκι για ν' αρχίσω να ψάχνομαι. Άρχισα να ζητάω απαντήσεις: Είμαι αληθινός ή δεν είμαι;

Και πού κατέληξες;

Ότι αυτό είμαι, έτσι μεγάλωσα. Αυτοί που δεν έχουν πάρει αγάπη, όταν βλέπουν κάποιον με αγάπη τους φαίνεται ξένο και γίνονται επιθετικοί.

Πόσο καιρό κάνεις ψυχανάλυση;

Πολλά χρόνια. Είναι το ωραιότερο δώρο στη ζωή μου. Αν μου έλεγαν να είμαι πάμπλουτος ή movie star-, αλλά να μην κάνω ψυχανάλυση, θα έλεγα όχι. Δεν το ανταλλάσσω με τίποτα. Δίνουμε μια μάχη με τον έσω και τον έξω κόσμο. Αν το μέσα δεν είναι τακτοποιημένο θα την πληρώσουν οι έξω.

Πηγή: DownΤown