Νικόλας Παπαγιάννης: «Η τηλεόραση που προτείνει ο «Σιωπηλός Δρόμος» με αφορά απόλυτα»

Στην τηλεόραση μέχρι στιγμής εμφανιζόταν επιλεκτικά. Ο «Σιωπηλός Δρόμος» του ΜΕGΑ είναι η τρίτη μόλις τηλεοπτική του εμφάνιση και η πρώτη πρωταγωνιστική.

Αποφεύγεις την τηλεόραση συνειδητά ή περίμενες την καλή πρόταση;

Είναι καθαρά θέμα συγκυρίας. Η βαθιά και ασταμάτητη ενασχόληση μου με το θέατρο είχε πάρει διαστάσεις αποκλειστικότητας. Οι καιροί αλλάζουν, εγώ αλλάζω και φυσικά αλλάζει η τηλεόραση. Η τηλεόραση που προτείνει ο «Σιωπηλός Δρόμος» με αφορά απόλυτα.

Υποδύεσαι τον απαγωγέα. Μπορείς να δικαιολογήσεις τις πράξει του σε κάποιο βαθμό;

Δεν θα μπορούσα να ερμηνεύσω κανένα ρόλο χωρίς να προσπαθήσω να τον κατανοήσω, όσο ακραίος κι αν φαίνεται. Ψάχνω το τραύμα του, τα σκοτεινά του κίνητρα για να αντιληφθώ τις πράξεις του. Με έναν τρόπο τον υπερασπίζομαι. Επίσης, οι τεράστιες διαφορές και διαφωνίες μου μαζί του τις περισσότερες φορές κάνουν εξαιρετικά διασκεδαστική την όλη διαδικασία.

Θα έλεγες ότι είσαι ο κακός της χρονιάς;

Αν είμαι, θα αποδειχθεί άμεσα. Σίγουρα ο Μιχάλης είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, γεμάτο σκιές. Προσπαθώ να δημιουργήσω έναν ήρωα που θα μπορούσε κάτω από άλλες συνθήκες να είναι ο κολλητός σου. Αλλά δεν είναι. Και δεν θα γίνει ποτέ.

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός; Σε επηρέασε το γεγονός ότι είσαι παιδί ηθοποιού;

Αυτή η απόφαση ζούσε μέσα μου, αλλά αποκαλύφθηκε μετά το σχολείο. Ο πρώτος που μοιράστηκα την πρόθεση μου αυτή ήταν ο πατέρας μου, που ουσιαστικά ήταν και ο πρώτος μου δάσκαλος. Έτσι σιγά-σιγά, και χωρίς να το καταλάβουμε, δημιουργήθηκε μια σχέση ηθοποιών με βαθύ σεβασμό και εκτίμηση.

Πότε δηλαδή ανακάλυψες την καλλιτεχνική σου κλίση; Γιατί ασχολείσαι και με τη μουσική.

Δεν μπορώ να θυμηθώ στιγμή της ζωής μου που δεν ήμουν καλλιτεχνικά ανήσυχος. Όλα τα σκοτάδια τα παράξενα, τα όμορφα και τους φόβους μου τα έκανα κυριολεκτικά τραγούδι. Με την τέχνη δεν συναντήθηκα, με την τέχνη συνυπάρχω. Παιδιόθεν έβρισκα χώρο προσωπικό, μυστικό και απαραβίαστο στην τέχνη. Με όλη την άγνοια και την παρόρμηση ενός παιδιού, που έδωσε το χέρι στον ενήλικο καλλιτέχνη που είμαι σήμερα. Όσο διατηρώ κάτι από το τότε, νιώθω καλά. Τα ερεθίσματα είναι άγνωστα, γιατί η ψυχή μου τα εντόπισε και όχι το μυαλό. Η πρώτη και πολύχρονη σχέση μου με την τέχνη ξεκινά με τη μουσική. Η μουσική μου σύστησε όλες τις υπόλοιπες τέχνες.

Επίσης διδάσκεις υποκριτική. Πώς προέκυψε;

Δεν διδάσκω φέτος. Νομίζω ότι έτσι και αλλιώς, βάσει των περιορισμών που έφερε η καραντίνα, δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω. Είμαι βέβαιος ότι η θεατρική σπουδή προϋποθέτει τη ζωντανή σχέση. Οτιδήποτε άλλο το θεωρώ άσχετο, επικίνδυνο και πονηρό. Είχα την τύχη να διδάξω 5 χρόνια στη δραματική σχολή της Αγίας Βαρβάρας μετά από πρόσκληση του δημιουργού και διευθυντή της επί 21 χρόνια Δημήτρη Παπαγιάννη. Υπέροχη εμπειρία.

Πηγή: Downtown