Γιώργος Νανούρης: «Δεν μπορώ να σνομπάρω έναν άνθρωπο που ζει από τη δουλειά του, όποια κι αν είναι»

Όλοι δε ανυπομονούν γιατί ο Γιώργος Νανούρης έχει καταφέρει κάτι δύσκολο για πολλούς: κάθε νέα δουλειά του να έχει αναμονή και προσδοκίες. Τι λέει όμως ο ίδιος όχι μόνο για τη δουλειά του, αλλά και τη ζωή του ως ηθοποιού, σκηνοθέτη και ανθρώπου που ζει τις καταστάσεις με ένταση και όλο αυτό καταφέρνει να το κάνει δημιουργία.

Πρώτη φορά στην Επίδαυρο. Πώς είναι;

Πρώτη φορά Επίδαυρο ως σκηνοθέτης γιατί ως ηθοποιός έχω ξαναπάει. Είναι ευλογία με μεγάλο άγχος. Ευτυχώς πάω μ' αυτή τη συγκυρία και έχω επιλέξει να έχω πολύ δικούς μου ανθρώπους για να νιώσω ασφαλής σε όλο αυτό. Και έχει και χαρά. Υπέροχοι συντελεστές και συνεργάτες έχουμε φτιάξει ένα ασφαλές και οικείο περιβάλλον για να αντιμετωπιστεί η αγωνία που έχουμε όλοι.

Γενικά έχεις την ιδιοφυΐα ως σκηνοθέτης να συνδυάζεις το mainstream με το ποιοτικό. Δηλαδή να σκηνοθετείς τη Μαρινέλλα με τον Φραγκούλη και τη Χάρις Αλεξίου στην Επίδαυρο φέτος.

Με τον Φραγκούλη δεν έχει γίνει ακόμα, είμαστε στις πρόβες. Κοίταξε, εγώ προσπαθώ να κάνω πάντα αυτά που μου αρέσουν χωρίς την οποιαδήποτε έκπτωση και συνάμα έχω την πολύ μεγάλη χαρά αυτά που κάνω να έχουν απήχηση στον κόσμο. Όταν έκανα την παράσταση «Κατερίνα» του Κορτώ με τη Λένα Παπαληγούρα στον ρόλο, την έκανα σε μια εντελώς low budget παραγωγή, με έναν φακό που κόστισε 10 ευρώ. Η Λένα δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστή στο θέατρο, ούτε κι εγώ, κι όμως η παράσταση είχε τρομερή επιτυχία. Δηλαδή στο ταμείο είχε το impact μιας πολύ εμπορικής δουλειάς. Και αυτό ήταν τύχη, να κάνεις κάτι με δύσκολους όρους και να γίνεται επιτυχία.

Και «Ο Γυάλινος κόσμος», όμως, που παρουσίασες φέτος στο Εθνικό είχε τρομερή απήχηση.

Σ' ευχαριστώ πολύ. Και αν δεν το γνωρίζεις, ήταν η Νο 1 παράσταση του Εθνικού σε εισιτήρια φέτος. Έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ στο live streaming. Ήταν 8 φορές πάνω από οποιαδήποτε άλλη παράσταση. Και ήταν μια παράσταση low budget σαν να είχε γίνει με έναν θίασο 30 ατόμων και δεκάδες σκηνικά. Δεν ξέρω πώς μου συμβαίνει. Σαν να έχω ιδιαίτερη τύχη. Και ίσως αυτό να είναι και η απάντηση για το πώς συνδυάζω το mainstream με το μίνιμουμ κόστος. Μόνο ευλογία είναι να μπορώ να κάνω αυτό που θέλω χωρίς εμπορικούς όρους και παράλληλα να γίνεται επιτυχία. Νιώθω απίστευτα ευγνώμων γιατί δεν προδίδω τον εαυτό μου και όλα όσα θα ήθελα να κάνω.

Υποθετική ερώτηση. Τη Μαντόνα πώς θα την σκηνοθετούσες;

Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα. Θέλω να εργάζομαι με ανθρώπους που αισθάνομαι ότι έχω καλλιτεχνική συγγένεια μαζί τους. Σαφώς μου αρέσει ως θεατής, αλλά αυτό που κάνει δεν θα μπορούσα να το ακολουθήσω. Είναι τεράστιες παραγωγές αυτές, όπου εργάζονται πάνω από 1.000 άνθρωποι και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να δουλέψω. Γι' αυτό δεν έχω κάνει κάτι πολύ εξτρίμ μέχρι στιγμής, κάτι που να μη μου ταιριάζει.

Θα ήθελες να σκηνοθετήσεις κάποιον άλλον σταρ;

Κοίτα να δεις. Η Χάρις Αλεξίου, η Μαρινέλλα, ο Ξαρχάκος αυτοί ήρθαν σε μένα. Εγώ δεν θα τολμούσα να πάω να τους προτείνω συνεργασία γιατί είναι τεράστια μεγέθη. Αυτοί επιλέγουν. Εγώ πρώτα σκέφτομαι τι θέλω να κάνω και μετά με ποιους. Δηλαδή, σκέφτηκα για την παράσταση φέτος στην Επίδαυρο ότι η Αλεξίου θα ήταν μοναδική να κάνει την Αθηνά. Η Αθηνά στο έργο είναι η μόνη θεά ανάμεσα σε θνητούς και η Χαρούλα στο έργο είναι η μόνη τραγουδίστρια ανάμεσα σε ηθοποιούς. Είναι κάτι διαφορετικό και αυτό έχει ενδιαφέρον.

Γενικά δεν σνομπάρεις τα είδη.

Καταρχάς δεν μπορώ να σνομπάρω έναν άνθρωπο που ζει από τη δουλειά του. Όποιος άνθρωπος και αν είναι αυτός, ό,τι δουλειά και αν κάνει. Απλώς μπορεί αυτό που κάνει κάποιος να μη με αφορά και αυτό που κάνω εγώ να μην αφορά κάποιον άλλον. Όπως και στη ζωή, δεν κάνουμε παρέα με όλους. Κάνουμε με αυτούς που ταιριάζουμε και έχουμε κάτι να πούμε. Δεν σνομπάρω λοιπόν κανέναν, γιατί στην τελική ποιος είμαι εγώ για να σνομπάρω;, είπε ο Γιώργος Νανούρης στο Gala.